donderdag 31 juli 2008
anti-held
pukkeltjes
BN'er
rectificatie
woensdag 30 juli 2008
verloren
Het is waarschijnlijk politiek volkomen incorrect om te zeggen dat ik op de een of andere manier te doen heb met plaatsvervangend radicalenleider Tomislav Nikolić. Ik geloof dat hij écht het beste met zijn volk voorheeft, ik geloof niet dat hij dezelfde nare inborst heeft als zijn baas Šešelj, ik geloof eigenlijk (maar niet verder vertellen) dat het wel een aardige man is. Naïef? Misschien. Maar niet iedereen die weigert gehoor te geven aan de wensen en eisen van Brussel en Washington is een oorlogsmisdadiger. Kop op, Toma, je redt het wel. Ga gewoon wat anders doen. Werken in de kopermijn van Bor bijvoorbeeld. Hoewel, die overall en die helm staan je niet.
briefje
Pišite Vojislavu Šešelju (schrijf Vojislav Šešelj)
Dr. Vojislav Šešelj
UN Detention
Pompstationsweg 32
NL-Scheveningen (The Hague)
Unt post 87810
NL-2508 The Hague
Holand
Het adres lijkt me postcodetechnisch gesproken niet helemaal perfect, maar hoe dan ook: wees eens aardig, schrijf Vojislav een briefje. Iedereen is hem vergeten, zeker nu zijn geestverwant Radovan in hetzelfde gebouw zit.
gevaar
traangas
Uw dappere blogger stond er vanzelfsprekend middenin, want dat hoort zo als journalist. Kijk maar, links aan de rand van het plaatje.
Er stroomde dus weer een heleboel adrenaline, maar ik kan jullie van harte verzekeren blij te zijn dat meneer de alternatieve pillendraaier nu eindelijk bij jullie zit. Veel plezier ermee.
dinsdag 29 juli 2008
vroeg
maandag 28 juli 2008
verontschuldigingen
Daarna was ik voor de verandering maar weer eens bij de protestmars van de Vrienden van Karadžić, waar ook Radovans broer Luka het woord voerde:
konijn?
zondag 27 juli 2008
schop 2
zaterdag 26 juli 2008
Er bestaat een meer dan honderd jaar oud uitleveringsverdrag tussen de twee landen en dat is nu voer voor juristen. Dat verdrag werd in 1902 gesloten tussen het toenmalige Servië en de Verenigde Staten. Dat oude Servië is eerst opgegaan in het Koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen, toen in Joegoslavië, toen in Servië en Montenegro en nu is het weer Servië. Vraag: gelden de verdragen die destijds zijn gesloten en die nooit zijn gewijzigd of opgezegd nog steeds voor het huidige Servië? Interessante vraag. De Amerikanen vinden natuurlijk van wel.
Toen ik deze zaak aan het uitzoeken was, stuitte ik op een artikel van 2 december 2007 uit de Britse Times. "De VS zegt dat ze het recht heeft Britse burgers te ontvoeren", stond erboven. Het Amerikaanse Hooggerechtshof zou hebben goedgekeurd dat Amerikaanse opsporingsdiensten niet-Amerikanen in hun eigen land mogen arresteren en naar de VS mogen overbrengen om daar terecht te staan. En dan gaat het niet alleen om mensen die van terrorisme worden verdacht. Het hof zou dat in een fraudezaak hebben toegestaan en het zou dus net zo goed op kunnen gaan voor Miladin Kovačević. Ik zou me maar goed verstoppen als ik hem was. Probeer eens een lange witte baard, lang wit haar en een gekke bril.
Waarom besteed ik nou zoveel aandacht aan deze eigenlijk heel onbelangrijke zaak? Niet omdat ik vind dat Kovačević de dans moet ontspringen. Ik zou er geen traan om laten als hij voor een flink aantal jaren achter de talies verdwijnt. Maar ik krijg pukkeltjes van de manier waarop de Amerikanen proberen wereld de wet voor te schrijven. Gelukkig zijn Serviërs te eigenwijs om dat zomaar te laten gebeuren.
Fijn he, een bijna Karadžićloze post. Inmiddels is het sinds zijn arrestatie trouwens wel zulk weer (wraak van boven????):
nieuws van de dag
vrijdag 25 juli 2008
schop
donderdag 24 juli 2008
iets anders
Ik heb er even aan moeten wennen, maar ik geloof dat ik het toch wel mooi vind.
poedel
Heel even dacht ik dat deze vrouw een poedel op haar hoofd had, maar het bleek heur eigen haar te zijn. Ik zag haar vandaag bij het dagelijkse protest tegen de arrestatie en de komende uitlevering van Radovan Karadžić in Belgrado. Dat protest wordt al een paar dagen op rij gehouden. Ik werd er helemaal zot over gebeld, omdat ze op de redacties in Nederland dachten dat het groot was. En als je het volgende plaatje ziet, denk je inderdaad dat het er heel wat zijn:
Maar als je wat verderaf gaat staan, zie je dat het reuze meevalt. Zo word je soms dus door de visuele media belazerd:
Wat voor mensen komen er nou naar zo'n protestbijeenkomst toe, vraag je je misschien af. Wel, een man die president Tadić getuige zijn bordje de verrader van Servië vindt:
Een plattelandsgezin:
Een jongetje dat erg van Karadžić houdt, maar nog niet geboren kon zijn toen die verdween:
Een oorlogsveteraan die zijn kinderen heeft meegenomen:
Een fan van Vladimir Poetin:
En nog een jongen, die... Wat staat hij eigenlijk te doen? Het monument schoon te maken?
Oh nee, hij staat heel serieus te zwaaien met een vlag van de Servische Radicale Partij: