Je kent die zondagavonden misschien wel. Filmpje kijken, biertje erbij, ramen en deuren open om nog iets van een briesje binnen te krijgen. We hingen op de bank en opeens: fladderdefladderdefladder. Och gut, een vogeltje, dacht ik. "Een vleermuis," gilde Aleksandra. Bij nader inzien bleek ze bijna gelijk te hebben. Het was een een vleermuisjé. Wat doe je met zo'n beest? Eerst een paar plaatjes maken vanzelfsprekend. Het vangen daarna ging niet zo makkelijk. Hij fladderde nogal woest heen en weer en ging telkens hangen op plekken waar ik niet bij kon. De zwabber maar gepakt en meneer Vleermuis het balkon opgezwabberd, waar-ie een poosje voor pampus bleef liggen. Ik dacht: kunnen vleermuizen een hartaanval krijgen? Maar na een minuut of vijf kwam er weer leven in en koos hij het luchtruim. Weer een avontuur beleefd. Het leven van een correspondent is nooit saai.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten