anti-held

Ik kom er niet onderuit, nog één keer Karadžić en wel zijn eerste verschijning voor het Joegoslavië-tribunaal vanmiddag. Ik vond het facinerend om te zien. Hier zat geen trotse, zelfbewuste ex-president die staat voor wat hij heeft gedaan. Hier zat geen vrolijke alternatieve pillendraaier. Hier zat een dodelijk vermoeide oude man. Alles aan hem wees naar beneden; de wallen onder zijn ogen, de diepe lijnen (voren haast) in zijn gezicht, zijn mondhoeken, zijn schouders en zijn blik. Hier, mijn waarde Vrienden van Karadžić, zat geen held, hier zat een looser pur sang.

pukkeltjes

Waar een mens al geen tijd voor heeft als de druk even van de ketel is. Ik zat me ineens te bedenken dat de initialen van Dragan David Dabić DDD zijn. En DDD, herinner ik me van de tijd dat ik ermee worstelde, was een smeerseltje tegen jeugdpuistjes. Even opgezocht en ja hoor, het bestaat nog steeds. Zou hij zich daarvan bewust zijn geweest?

BN'er

Ik ben ernstig teleurgesteld. Al dagen achter elkaar verschijn ik met mijn hoofd op televisie, maar nog steeds geen telefoontje van 'de bladen' of de showprogramma's op tv. Geen verhalen over geheime liefdes, seksuele escapades, enge ziekten, verborgen leed. Zitten jullie te slapen Story, Privé, RTL Boulevard, SBS Shownieuws? Er is een nieuwe, exotische Bekende Nederlander opgestaan! Aleksandra en ik zijn een televisiepaar. Zij op de buis, ik op de buis. Zij houdt er drie geheime minnaars op na, ik vier (onder wie een man in een rolstoel en een minderjarig meisje). Elke week op vrijdagavond daal ik af in de krochten van een Belgrado's herenhuis om de rol van kampcommandant te spelen in een nazi-seksorgie, met leren onderbroekjes en zwepen, ik leef hier tussen de barbaren en probeer toch mijn Nederlandse morele standaard hoog te houden. Ik ben onlangs nog gesignaleerd met mijn ex, die ook al beroemd is en haar man ook (misschien komt ze wel bij me terug, ik vertel het jullie exclusief...), ik sta op het punt een negerkindje uit Mali te adopteren...

Is dat geen verhaal of liggen jullie allemaal met jullie luie konten in de zon van Bali?

ps Ik zie nu pas hoe flodderig dat jasje is. Volgende keer maar een ander.

rectificatie

Hier stond vanochtend heel even het hoofd van de 'nieuwe' Radovan Karadžić, die geen Dragan David Dabić meer is. De krant Blic had hem als eerste en had er "To je on" (Dit is 'm) boven gezet. Ik heb de foto toch maar van het blog afgehaald, vrezend voor een miljoenenclaim van de uitgever van Blic. Ik mag de afgelopen dagen dan niet te klagen hebben gehad over mijn inkomsten, dat betekent nog niet dat ik alles meteen maar weer wil inleveren. Als je benieuwd bent, moet je snel even het Algemeen Dagblad gaan scoren. Daar staat-ie ook in heb ik begrepen. Je kunt ook naar de site van Blic.

ps Een hele trouwe bezoeker stuurde deze link. Het is een Tsjechische documentaire in een heleboel delen met de titel Gestolen Kosovo. Ik vind de benadering zelf nogal eenzijdig (de titel duidt daar ook wel op), de Serviërs wel heel erg het slachtoffer. Maar de film bevat hoe dan ook een schat aan historische beelden, die ik in ieder geval nog nooit had gezien. Kijken dus, al moet je er wel wat zitvlees voor hebben.

verloren

De Vrienden van Karadžić-bijeenkomst van vandaag had iets dieptriests. Mij bekroop een sterk laatste-der-Mohikanen-gevoel. Ze stonden er met z'n dertigen wat verloren bij, daar onder het paard van Knez Mihail. Weg was alle bravoure. En wat wil je? Ze zijn hun leider Šešelj al een hele poos kwijt, ze zijn Kosovo kwijt, ze hebben de verkiezingen verloren, ze zijn niet in de regering gekomen, noch in de stadsbesturen van de drie grote steden, ze zijn Karadžić kwijt en ze hebben hun demonstratie zien uitlopen op een enorme zeperd met klappen van de politie als toetje. Daar zou ik ook niet vrolijk van worden.

De radicalen hebben de plank misgeslagen, de slag verloren en voorlopig ook de oorlog. Ze hadden gehoopt dat ze er gisterenavond met een succesvolle demonstratie in één klap weer bovenop zouden zijn. Maar hoewel Luka Karadžić (de broer van) tijdens de demonstratie nog wist te melden dat God de kant van de patriotten had gekozen en er zelfs een aantal priesters acte de présence had gegeven, is het luchtkasteel met flink geraas in elkaar gedonderd.

Het is waarschijnlijk politiek volkomen incorrect om te zeggen dat ik op de een of andere manier te doen heb met plaatsvervangend radicalenleider Tomislav Nikolić. Ik geloof dat hij écht het beste met zijn volk voorheeft, ik geloof niet dat hij dezelfde nare inborst heeft als zijn baas Šešelj, ik geloof eigenlijk (maar niet verder vertellen) dat het wel een aardige man is. Naïef? Misschien. Maar niet iedereen die weigert gehoor te geven aan de wensen en eisen van Brussel en Washington is een oorlogsmisdadiger. Kop op, Toma, je redt het wel. Ga gewoon wat anders doen. Werken in de kopermijn van Bor bijvoorbeeld. Hoewel, die overall en die helm staan je niet.

briefje

Ik heb de smaak weer helemaal te pakken. Zojuist checkte ik de site van de Radicale Partij om te zien of ze doorgaan met demonstreren, valt mijn oog op het onderstaande:

Pišite Vojislavu Šešelju (schrijf Vojislav Šešelj)

Dr. Vojislav Šešelj

UN Detention

Pompstationsweg 32

NL-Scheveningen (The Hague)

Unt post 87810

NL-2508 The Hague

Holand

Het adres lijkt me postcodetechnisch gesproken niet helemaal perfect, maar hoe dan ook: wees eens aardig, schrijf Vojislav een briefje. Iedereen is hem vergeten, zeker nu zijn geestverwant Radovan in hetzelfde gebouw zit.

gevaar

Ik ontving een half uurtje geleden een sms'je. Het plaatje is vaag, dus ik schrijf even over wat erin staat:

"Bericht van de Nederlandse ambassade: gezien overbrengen Karadzic naar Den Haag gaarne extra oplettendheid, mede ivm nieuwe demonstraties en advies niet te profileren als Nederlander in publiek. Einde bericht."

Wat fijn dat onze regering zo aan mij denkt. Dankuwel excellentie Verhagen.

traangas

Hé, hallo, hoe maakt u het? Leeft u nog? Nou, ik na een avondje traangashappen in Belgrado zowat niet meer. Ik weet niet wat voor vergif de politie gisterenavond aan het rondschieten was, maar ik denk dat het ergens op een lijst van verboden pesticiden staat. M'n ogen zijn rood en ademhalen is nog steeds niet erg makkelijk.

Het begon zo rustig gisterenavond, die demonstratie van de Vrienden van Karadžić. Hoewel, ik had wel een groepje luidruchtige Grobari (grafdelvers, supporters van Partisan Belgrado) zien arriveren en toen vreesde ik al dat het mis zou lopen. En dat liep het dus ook. De arme Tomislav Nikolić was zijn gehoor nog aan het vertellen dat het allemaal een schande is met die arrestatie van Karadžić en dat Boris Tadić niet deugt en nog wat van zulk soort dingen, toen Trg Republike in sneltreinvaart begon leeg te stromen.

Dat was wel te verklaren, want de Grobari verveelden zich kennelijk zo bij die eindeloze reeks saaie sprekers dat ze aan het matten waren gegaan. Stenen naar de politie, flessen, ijzeren staven. Erg handig was dat niet, want er waren veel meer oproerpolitiemensen dan Grobari. Maar dat vinden ze juist ook wel leuk. Het bleef een half uurtje spannend, maar toen was de overmacht toch echt te groot. De oogst: alles bushokjes op Trg Republike kapot, de prullenbakken kapot, de krantenrekken kapot, de fietsenrekken kapot, heel veel flessen kapot en een kleine vijftig mensen (ten dele) kapot of in ieder geval beschadigd.

Uw dappere blogger stond er vanzelfsprekend middenin, want dat hoort zo als journalist. Kijk maar, links aan de rand van het plaatje.

Er stroomde dus weer een heleboel adrenaline, maar ik kan jullie van harte verzekeren blij te zijn dat meneer de alternatieve pillendraaier nu eindelijk bij jullie zit. Veel plezier ermee.

vroeg

Het was weer vroeg vanochtend. Heel vroeg. Om kwart voor zes liep de wekker af en toen zag het er buiten zo uit. Ik begrijp dat Radovan de wonderdokter nog steeds hier is. Wanneer schoppen ze hem er eindelijk eens uit, wanneer kan ik eindelijk weer eens wat langer slapen, door hoeveel onbegrijpelijke juridische rimram moeten we nog heen? We merken het wel. Vandaag is weer zo'n dag dat jullie niet veel van me zullen horen. Waarschijnlijk eerst in het Radio 1 Journaal, wat later een interview doen, dan een Journaalonderwerp monteren, dan de anti-uitleveringsdemonstratie waarvan verslag moet worden gedaan, dan een Radio 1-reportage monteren voor morgenochtend en waarschijnlijk ook nog wel een GPD-stuk schrijven. Ik schat dat ik niet voor drie uur in bed lig. Het belooft weer een mooie, boeiende dag te worden.

verontschuldigingen

Geachte bezoekers. Ik ga allereerst mijn verontschuldigingen aanbieden voor het feit dat ik bijna de hele dag niks van me heb laten horen. Het gebeurt wel eens dat ik gewoon voortdurend onderweg ben en stomweg geen tijd en geen gelegenheid heb om iets te schrijven. Dat was vandaag het geval. Laat me dan meteen maar vertellen wat er belangrijk genoeg was om jullie in de kou te laten staan. Niks bijzonders eigenlijk. Ik heb gewerkt aan een reportage die morgen om zes uur 's avonds wordt uitgezonden in het NOS Journaal.

Daarvoor moest ik allereerst naar het Orthopedisch Instituut in Belgrado dat, zoals je kunt zien, niet in opperbeste staat verkeerd. De zorg schijnt in orde te zijn, maar volgens mij kun je toch beter ergens anders je been breken.

Daarna was ik voor de verandering maar weer eens bij de protestmars van de Vrienden van Karadžić, waar ook Radovans broer Luka het woord voerde:

En toen ze hun dagelijkse rondgang door het centrum maakten, stond er weer een heleboel politie langs de straten, zoals hier bij de Turkse ambassade:

Ik ben ook nog op een aantal andere lokaties geweest. Waar dat allemaal voor nodig was, kun je morgen avond dus om zes uur zien in het Journaal.

Dan is er nog die andere brandende kwestie. Is er wel of niet hoger beroep aangetekend tegen de beslissing van de rechter in eerste aanleg dat Karadžić mag worden uitgeleverd (overgedragen moet ik officieel zeggen) aan het Joegoslavië Tribunaal. Het antwoord: ik weet het niet. Volgens een woordvoerster van de rechtbank is er vrijdagavond van geen enkel postkantoor in Servië een brief gestuurd waaruit dat zou kunnen blijken en ze hebben ook niks ontvangen in de speciale rechtbank in de Ustanićka Straat. Karadžić advocaat heeft erop gezinspeeld dat die brief ergens in de Republika Srpska in Bosnië op de post is gedaan. Ik weet niet of dat telt, gezien de vastgestelde termijnen. Het zou zomaar kunnen dat jullie morgen in Nederland al met Radovan Karadžić zitten opgescheept, maar het zou net zo goed kunnen dat het niet zo is. Het spijt me, ik weet het echt niet.

Oh hemeltje lief, wat kijk ik uit naar een periode waarin ik het over iets anders kan hebben. Niettemin: vergeet morgenavond niet te kijken.

konijn?

Verschijnt Radovan Karadžić vandaag voor de Oorlogsmisdadenkamer van de Belgradose districtsrechtbank (plaatje) of niet? We weten nog niet of zijn advocaat het hoger beroep tegen het besluit dat zijn cliënt mag worden overgedragen aan het Joegoslavië Tribunaal daadwerkelijk heeft aangetekend en we weten natuurlijk ook niet wat de rechtbank gaat beslissen (hoewel we dat wel kunnen vermoeden). Ik verwacht dat de zaak vandaag wordt behandeld, dat Karadžić inderdaad mag worden uitgeleverd en dat hij vanavond of komende nacht op een vliegtuig richting Nederland wordt gezet. Maar wie ben ik? Advocaat Svetozar Vujačić heeft tot nu toe zijn kaarten tegen de borst gehouden. Misschien tovert hij nog een konijn uit zijn hoge hoed.

schop 2

Hier volgt een politiebericht. Op donderdag 24 juli werd in de Takovska Straat in Belgrado ter hoogte van de Turkse ambassade de cameraman Boško Branković aangevallen door drie mannelijke personen. Twee verdachten -Stefan Miličević (18) en Nikola Lazić (18)- zijn inmiddels aangehouden en voorgeleid aan de rechter-commissaris. De politie is op zoek naar de derde betrokkene. Op foto's van het incident is hij duidelijk te zien. Zijn signalement: 1 meter 90 tot 1 meter 95 lang, tussen de 18 en 20 jaar, stevig gebouwd, donkerbruin haar, bruine ogen. Op het moment van de aanval droeg hij een blauw poloshirt, een lullig oranje kort broekje met streepjes, een idioot grote zonnebril, witte sportschoenen van het merk Nike en witte sportsokken. Hij droeg ook nog zo'n belachelijk tasje om zijn nek, waarin hij waarschijnlijk zijn mobieltje, de sleutels van het appartement van zijn ouders en een foto van zijn hond had gestopt. Hij zag er, hoewel hij heel hard kon schoppen, dus raar uit. Kent u deze persoon of heeft u andere inlichtingen die kunnen helpen bij het onderzoek, neemt u dan contact op met de politie van Belgrado: 00 381 11 3292622.

Ander schopnieuws. De Servische publieke omroep RTS (die overigens in staat van oorlog verkeert met de Servische Radicale Partij) heeft ter bescherming van cameramensen en verslaggevers besloten voorlopig geen verslag meer te doen van de pro-Karadžićdemonstraties.

Nog meer schopnieuws: Nemanja Sarović, een functionaris van de Servische Radicale Partij, vertelde gisteren dat geen journalist, cameraman of fotograaf tijdens de grote demonstratie van aanstaande dinsdag hoeft te vrezen voor zijn of haar leven. Hij riep alle media op om verslag te doen van het evenement en voegde eraan toe dat Boško niet elkaar was geschopt door Vrienden van Karadžić, maar door provocateurs van de geheime dienst.

(Voorlopig even) het laatste schopnieuws: Met Boško gaat het nog niet helemaal jofel. De dokters twijfelen wat ze moeten doen; de botten in zijn been gewoon weer aan elkaar laten groeien of een metalen plaat in zijn been prutsen. Niettemin ligt de ongelukkige cameraman er ontspannen bij in het ziekenhuis.

De Amerikanen eisen weer eens wat van Servië. Het gaat over de Kovačević-zaak waar ik op 2 juli al over schreef. In het kort: Miladin Kovačević (Servisch staatsburger, 21 jaar, 2,06 meter, 127 kilo) heeft in New York een Amerikaans staatsburger bijna doodgeslagen. Hij werd gearresteerd, kwam op borgsom vrij, kreeg een noodpaspoort op het Servische consulaat in New York en wist niet hoe snel hij het land uit moest. Sindsdien zit hij in Servië. Zijn familie heeft hier iets gemompeld in de zin van: Miladin vertrouwt de Amerikaanse rechtspraak niet blabla, hij wil zich met alle liefde hier verantwoorden blabla. Onzin natuurlijk, Miladin wil gewoon niet boeten voor wat hij heeft gedaan. Maar toch...

De Amerikanen oefenen extreem zware druk uit op de Servische regering om Kovačević per kerende post terug naar New York te sturen en wel voor 1 augustus. Servië is namelijk zo'n land dat je niet iets vraagt of waarmee je diplomatiek overlegt, daar eis je als VS iets van. Geeft Servië geen gehoor aan die eis, dan dreigt stopzetting van de Amerikaanse hulpprogramma's, zei de New Yorkse senator Charles E. Schumer, een man die zich het lot van slachtoffer Bryan Steinhauer heeft aangetrokken. Ook Hillary Clinton, van wie de Steinhauers naar verluidt huisvrienden zijn, bemoeit zich ermee. Samen hebben de twee senatoren minister van buitenlandse zaken Condoleezza Rice gevraagd om uitlevering te eisen van Servië. Let wel, we hebben het hier over een ordinaire knokpartij in een kroeg; geen fijne, maar laten we de boel wel in z'n verband zien.

Juridisch is de zaak behoorlijk ingewikkeld en geloof het of niet, er bestaan buiten de Verenigde Staten ook landen met wetten en regels waar de lokale autoriteiten zich aan hebben te houden. Volgens Kovačević' advocaat Veselin Čerović verbiedt de Servische grondwet uitlevering van eigen onderdanen. (Natuurlijk wel aan het Joegoslavië Tribunaal, zoals we deze week hebben gezien, maar daar bestaat een speciale wet voor). Minister van buitenlandse zaken Vuk Jeremić, pas in New York omdat hij weer eens bij de Veiligheidsraad moest zijn vanwege Kosovo, deelt die mening. Čerović zegt dat geweldenaar Miladin in Servië moet worden berecht en dat kan weer niet, omdat de Amerikanen weigeren het dossier over te dragen.

Er bestaat een meer dan honderd jaar oud uitleveringsverdrag tussen de twee landen en dat is nu voer voor juristen. Dat verdrag werd in 1902 gesloten tussen het toenmalige Servië en de Verenigde Staten. Dat oude Servië is eerst opgegaan in het Koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen, toen in Joegoslavië, toen in Servië en Montenegro en nu is het weer Servië. Vraag: gelden de verdragen die destijds zijn gesloten en die nooit zijn gewijzigd of opgezegd nog steeds voor het huidige Servië? Interessante vraag. De Amerikanen vinden natuurlijk van wel.
Toen ik deze zaak aan het uitzoeken was, stuitte ik op een artikel van 2 december 2007 uit de Britse Times. "De VS zegt dat ze het recht heeft Britse burgers te ontvoeren", stond erboven. Het Amerikaanse Hooggerechtshof zou hebben goedgekeurd dat Amerikaanse opsporingsdiensten niet-Amerikanen in hun eigen land mogen arresteren en naar de VS mogen overbrengen om daar terecht te staan. En dan gaat het niet alleen om mensen die van terrorisme worden verdacht. Het hof zou dat in een fraudezaak hebben toegestaan en het zou dus net zo goed op kunnen gaan voor Miladin Kovačević. Ik zou me maar goed verstoppen als ik hem was. Probeer eens een lange witte baard, lang wit haar en een gekke bril.
Waarom besteed ik nou zoveel aandacht aan deze eigenlijk heel onbelangrijke zaak? Niet omdat ik vind dat Kovačević de dans moet ontspringen. Ik zou er geen traan om laten als hij voor een flink aantal jaren achter de talies verdwijnt. Maar ik krijg pukkeltjes van de manier waarop de Amerikanen proberen wereld de wet voor te schrijven. Gelukkig zijn Serviërs te eigenwijs om dat zomaar te laten gebeuren.


Fijn he, een bijna Karadžićloze post. Inmiddels is het sinds zijn arrestatie trouwens wel zulk weer (wraak van boven????):

nieuws van de dag

De kranten gaan maar door met verhalen over Radovan/Dragan Karadžić/Dabić. Het is natuurlijk ook een smulverhaal voor iedere rechtgeaarde journalist. Probleem is wel dat er voor de geïnteresseerde nieuwsconsument geen touw meer aan vast te knopen is, want iedereen heeft weer andere details en soms spreken de couranten elkaar glashard tegen.

Wie bijvoorbeeld, heeft Karadžić al die jaren verstopt? De inlichtingendienst BIA, schreven de meeste kranten gisteren. Nee, zegt Radovans neef Dragan (de zoon van broer Luka), vandaag in de schandaalkrant Kurir en de schreeuwkrant Večerne Novosti, dat was ik. Ik en ik alleen heb hem zes jaar lang onderdak geboden. Het leuke is dat ze allebei claimen het interview met Dragan exclusief te hebben.

Blic, een populaire krant die het vaak bij het rechte eind heeft, en de dodelijk saaie Politika hebben het op de voorpagine allebei over de overdracht van Karadžić aan het Joegoslavië Tribunaal. Politika zegt dat het maandag gaat gebeuren, Blic kondigt het aan voor "voor dinsdag". Dat lijkt me hetzelfde.

Glas Javnosti, een krant die Aleksandra nog steeds geld schuldig is voor een reportage over Albanië, kiest een andere invalshoek voor de uitlevering. Het vliegtuig dat Karadžić naar Nederland brengt, zal een escorte krijgen van een aantal MIG's om te voorkomen dat de verdachte ergens in het luchtruim boven Europa wordt ontvoerd.

Zo ben je weer op de hoogte en weet je meteen hoe een aantal Servische kranten eruit zien. En dat allemaal gratis.

huilmuis

Bij deze, Jeanne
huilen.mp3

schop

Het is weer het schop-een-cameraman-of-een-journalist-in-elkaar-seizoen in Belgrado. Ik heb gisteren laten zien dat het met de omvang van die dagelijkse demonstraties tegen de uitlevering van Karadžić wel meevalt en dat is ook zo. Dat neemt niet weg dat er altijd een stelletje ongelooflijke klootzakken (excusez le mot) tussen zitten. Deze held met zijn oranje korte broek met streepjes bijvoorbeeld, vond het gisteren nodig om B92-cameraman Boško Branković een gebroken been te schoppen. Boško heeft het zelf gefilmd. Daarvoor had de dappere Karadžić-fan ook al de camera's van een FoNet-fotograaf vernield. Ik ken Boško een beetje, een zachtaardiger jongen kun je je haast niet voorstellen. Het gaat gelukkig trouwens redelijk goed met hem.

Het gebeurde bij de Turkse ambassade, waar de Vrienden van Karadžić na afloop van hun bijeenkomst naartoe waren gelopen. Het barstte van de oproerpolitie in volledige gevechtsuitrusting, maar geloof maar niet dat een van die dienders ook maar een poot uitstak. De oranjebroek is zelfs niet eens gearresteerd.

De hoofdredacteur van FoNet, Zoran Sekulić, heeft emotioneel gereageerd. En terecht. "Voor mij is dit beroepsmatig, persoonlijk en moreel de druppel die de emmer heeft doen overlopen," zei hij in een televisieprogramma. "(...) We doen dit werk al heel lang, we hebben van alles meegemaakt. Zelfs in de donkerste dagen onder Milošević heb ik nooit het moment bereikt dat ik vrees voor de levens van (mijn) mensen in de straten van Belgrado. Als hoofdredacteur sta ik op het punt om tegen ze te zeggen dat ze niet moeten filmen, dat we niet zullen berichten, puur om te voorkomen dat er iemand wordt gelyncht."

Dat wordt dus heel goed uitkijken de komende dagen.

oud

Er is er een jarig, hoera hoera

Je kunt het wel zien, dat ben ik

Dat vinden wij allen zo prettig, ja ja

Een jaar weer erbij, dikke snik

Etc.

iets anders

Is er nou echt niks anders te melden dan alle hoempapa rond Radovan Karadžić? Jawel hoor. Lenny Kravitz speelt vanavond in Belgrado. Aleksandra is erheen. Ik niet. Ik zit altijd maar met dat verdomde plichtsbesef. Stel nou eens dat er iets gebeurt rond Karadžić, dan zit ik daar in de Belgrado Arena en dan hoor ik m'n telefoon niet eens. En als ik ga, dan wordt het laat en dan ben ik morgenochtend weer geen knip voor de neus waard. Ja, dat denk ik dan, ik kan het ook niet helpen.

Verder heeft Aleksandra nieuw haar. Niet in de zin dat ze haar oude haar heeft ingeleverd en een andere dos heeft aangeschaft, maar qua coupe. Haargewijs ziet ze er nu zo uit:

Ik heb er even aan moeten wennen, maar ik geloof dat ik het toch wel mooi vind.

En dan ben ik ook nog jarig morgen. Ik denk niet dat Aleksandra om middernacht al terug is. Moet ik tot morgenochtend wachten op een verjaardagszoen en een cadeautje. Snik.

gescandeer

En raad eens wat al die mensen stonden te roepen? Nou, dit:

1797.mp3

poedel

Lekker veel plaatjes in deze post.



Heel even dacht ik dat deze vrouw een poedel op haar hoofd had, maar het bleek heur eigen haar te zijn. Ik zag haar vandaag bij het dagelijkse protest tegen de arrestatie en de komende uitlevering van Radovan Karadžić in Belgrado. Dat protest wordt al een paar dagen op rij gehouden. Ik werd er helemaal zot over gebeld, omdat ze op de redacties in Nederland dachten dat het groot was. En als je het volgende plaatje ziet, denk je inderdaad dat het er heel wat zijn:


Maar als je wat verderaf gaat staan, zie je dat het reuze meevalt. Zo word je soms dus door de visuele media belazerd:

Wat voor mensen komen er nou naar zo'n protestbijeenkomst toe, vraag je je misschien af. Wel, een man die president Tadić getuige zijn bordje de verrader van Servië vindt:

Een plattelandsgezin:


Een jongetje dat erg van Karadžić houdt, maar nog niet geboren kon zijn toen die verdween:


Een oorlogsveteraan die zijn kinderen heeft meegenomen:

Een fan van Vladimir Poetin:


En nog een jongen, die... Wat staat hij eigenlijk te doen? Het monument schoon te maken?

Oh nee, hij staat heel serieus te zwaaien met een vlag van de Servische Radicale Partij:

Van dat soort mensen komen er dus elke dag naar de Vrienden van Radovan Karadžić-bijeenkomst.