Vergeet Ban Ki Moon en lees gewoon dit blog. Kosovo wordt opgedeeld langs etnische lijnen. De internationale gemeenschap komt er niet uit en dus hebben we, net als in Bosnië straks twee min of meer etnisch zuivere delen. Het noorden voor de Serviërs, de rest voor de Albanezen. Helaas pindakaas voor de Serviërs in de kleine en grotere enclaves, jammer ook voor de handvol Albanezen die ten noorden van de Ibar woonden.
Natuurlijk zal er nog een heleboel rook worden verspreid. De Verenigde Naties blijven, de Europese Unie krijgt een taak, diplomatieke blablabla waar niemand iets van begrijpt, nog meer jeeps voor internationals, maar dat zal in de praktijk allemaal niks uitmaken. Geleidelijk aan zal de wereld leren leven met de scheiding die in Mitrovica en Pristina al lang realiteit is.
Ik was de afgelopen week in Osojane, een dorp van vijfhonderd Serviërs bij Peć. Een groot deel van de jongeren is daar al weg. Laten we de ideologische rimram er even vanaf halen, want ook voor de oorlog vertrokken veel Servische jongeren als het maar even kon uit Kosovo, maar een totaal geïsoleerd leven, omgeven door Albanezen die je niet pruimen in een dorp waar niks is behalve een door Belgrado gefinancierd cultureel centrum en een mooie omgeving, is niet waar veel mensen voor kiezen. Dan vertrek je naar Noorwegen, zoals twee dozijn jongeren uit Osojane hebben gedaan, naar Belgrado als dat niet meer mogelijk is of zelfs naar Mitrovica. "Er blijven alleen oude mensen over," zei de vice-voorzitter van de dorpsraad,Vukomir Djurić, tegen me. "En oude mensen gaan dood." Dat zal het lot van de enclaves zijn.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten