zaterdag 5 december 2009

(on)gezondheidszorg


Nog iets meer dan een maand en dan viert Edo dat hij een jaar geleden zijn arm brak tijdens een potje voetbal. Een eenvoudige breuk, die met een simpele operatie en een paar weken gips opgelost had kunnen en moeten zijn. Ik heb er al eerder over geschreven. De arm werd verkeerd gezet en moest opnieuw worden gebroken, er werd een goedkope Chinese metalen plaat ingezet en die brak, waardoor het bot verkeerd aan elkaar groeide en weer moest worden gebroken. De ene na de andere medische blunder. Nu zit zijn arm in een soort van middeleeuws martelwerktuig, waar hij uit eigen zak een flinke berg geld voor heeft moeten betalen. Hoelang nog? De doktoren schijnen het niet te weten. Een maand, twee maanden, drie? Het kan allemaal. Al die tijd kan Edo niet werken en al die tijd ontvangt hij dus slechts zestig procent van zijn toch al niet al te hoge salaris.
En dan was ik gisteren dus in het ziekenhuis van Kruševac om mijn schoonzusje op te halen en naar huis te brengen. Anđelka is er na haar ongeval gelukkig goed aan toe. Ze heeft een paar hechtingen in haar achterhoofd en wat pijn in haar rechtervoet, maar dat is alles. Ik was evenwel geschokt over de toestand in dat ziekenhuis. Laat me een voorbeeld geven: de wc in de patiëntenontvangst van de afdeling chirurgie. Allereerst was er nauwelijks in te komen, omdat de deur rakelings langs de toiletpot opent. Niet echt handig voor een afdeling chirurgie, waar allerlei mensen met gebroken ledematen komen. Als je een klein beetje onvoorzichtig was, trok je de klink uit de deur, die overigens niet op slot kon. Daar is nog mee te leven. Erger was dat de rand van de brilloze wc-pot besprenkeld was met pis, het rook er naar stront, er was geen wc-papier, er was geen zeep, er was niks om je handen mee af te drogen. Volgens Anđelka was de situatie op de afdeling zelf geen haar beter: geen wc-papier, geen zeep, geen handdoeken om je na een douche af te drogen. Ik dacht dat ziekenhuizen over hygiëne gingen. Niet in Kruševac.
Ik had jullie er graag plaatjes van willen laten zien, maar jammer genoeg was de batterij van mijn camera leeg.
Is dit nu arrogant gezeur van een verwende westerling? Ik denk het niet. Natuurlijk weet ik dat de ziekenhuisbudgetten klein zijn. Maar ik weet ook dat de lonen van schoonmaaksters (ik schat zo'n honderdvijftig euro per maand) je als ziekenhuisdirectie de kop niet zullen kosten, dat je geen budgetoverschrijdingen riskeert als je zorgt voor voldoende wc-papier, zeep en (papieren) handdoekjes. Met andere woorden: voor ziekenhuizen hoeft een basale zorg voor hygiëne geen enkel probleem te zijn, ook niet in Servië en zelfs niet in Kruševac. Het treft me iedere keer weer: zodra verplegend personeel en artsen vinden dat hun salarissen te laag zijn (die zijn inderdaad niet hoog), dan zijn ze van hate bereid om uit protest de straat op te gaan. En dat doen ze ook met enige regelmaat. Maar als het gaat om de omstandigheden voor hun patiënten, dan blijft het oorverdovend stil. Om maar te zwijgen over het nemen van verantwoordelijkheid voor medische fouten (zie Edo).

6 opmerkingen:

Gé zei

Dit komt ook voor een groot deel door de mentaliteit van de Serviërs.

Niemand voelt zich verantwoordelijk zodra het verval inzet.

Nieuw gebouwd ziet het er allemaal gelikt uit doch het op peil houden van voorzieningen is en blijft een heikel punt.

Schoonmakers e/o ander personeel worden niet gecontroleerd , hebben geen interesse in hun werk en iets meenemen van de werkplek is een normale zaak , de nodige eventuele reparatie,s worden niet uitgevoerd waardoor je eerst moderne (staats)gebouwen binnen de kortste keren in verval ziet geraken.

David Jan zei

Ik vrees dat je gelijk hebt.

Ismael zei

afschuwelijk, gezondheidszorg is een van de peilers van de samenleving, zonder kan je niet. Vol verbazing lees ik iedere keer je stukjes over de slechte gezondheidszorg en word er ook altijd een beetje droevig van. Zijn er echt zo weinig mensen die hier wat aan willen of kunnen doen?

David Jan zei

Ik wil de goeden (die er ook zijn) niet te na spreken, maar ik heb nu al zoveel narigheid gezien in instellingen voor gezondheidszorg (niet alleen in gewone ziekenhuizen, maar bijvoorbeeld ook in psychiatrische centra) dat ik me afvraag of er, afgezien van privéklinieken, eigenlijk wel ergens fatsoenlijke gezondheidszorg wordt geboden. Het is niet voor niks dat ik me zo druk maak.

Rudi zei

Ik heb getwijfeld om te reageren: wat een droevige verhalen over gezondheidszorg in Servië. Altijd gehoord dat onderwijs, gezondheidszorg, technische vakken op een hoog peil staan in Servië. Dus daarom "wist ik het niet meer": wat is waar, wat is niet waar.
Maar je bevindingen, DJ, zijn echt, dus daar kan ik niet aan twijfelen.

Een Nederlandse vriendin van ons heeft in Servië haar duim laten laten zetten, na een ongevalletje daarmee. Gisteren was ze bij ons in NL. Net terug van het Rotterdamse ziekenhuis. Conclusie: de ingreep in Servië is helemaal niet goed gedaan. Nu moet de duim gefixeerd worden. Dus behoorlijk functieverlies van haar hand (en ze is tandarts).

Servische vriendin kickt af in een privé-kliniek in Belgrado. Zien we op de Servische tv dat de directeur is gearresteerd: via de achterdeur zit hij in de drugshandel. Ik word gek!

Ben nu onder behandeling van een Nederlands-Servische tandarts. In Amsterdam. Als superbange patiënt. Maar alles OK.

Ik vrees het moment dat ik voor regelmatige controle in Servië naar de tandarts moet. Ik ken er eentje in Stara Pazova. Een hele aardige dame. Ik speel tennis met haar man, maar durf niet in haar behandelstoel te gaan liggen...

Heb je ook goede ervaringen, DJ? Die lees ik ook graag van je. Dan haal je me uit mijn gezondheidsdip.
Groetjes,
Rudi

David Jan zei

Allereerst wil ik nog eens benadrukken dat er wel degelijk artsen en verpleegsters zijn met het hart op de goede plaats. Helaas hebben ook zij met de tenhemelschrijende omstandigheden in de meeste ziekenhuizen. Hetzelfde geldt overigens voor het onderwijs. Het kan er bij mij niet in dat er geen goede onderwijzers, leraren en professoren zijn. Toch zijn die hoeraverhalen over het fantastische onderwijs hier hardnekkige mythes. Fabeltjes meneer. Heel veel heeft te maken met geld, zowel voor de ziekenhuizen, de scholen en wat al niet, als voor de salarissen. Maar dat kán niet het enige zijn. Juist om dat aan te tonen geef ik het voorbeeld van de smerige wc en het ontbreken van toiletpapier. Zoals Gé schrijft is het ook een kwestie van mentaliteit. En het is een kwestie van de volledig doorgekankerde corruptie. Als je bereid bent te betalen, is ziekenhuisopname geen enkel probleem, zijn ineens alle medicijnen beschikbaar, kom je ook als volstrekte idioot in aanmerking voor diploma's, toelating op universiteiten en zo kan ik nog wel even doorgaan. Bedenk dat veel ziekenhuis- en schooldirecteuren politiek benoemde functionarissen zijn. Ze moeten in vier jaar tijd zoveel mogelijk geld bij elkaar zien te harken, want na die periode kan er wel weer een nieuwe regering of een nieuw gemeentebestuur zijn en dan neemt iemand anders je plekje in. Overigens meen ik begrepen te hebben dat je angst voor tandartsen ergens anders vandaan komt. Of ik ook iets positiefs te melden heb? Vooralsnog niet, maar als ik iets tegenkom, zal ik het absoluut melden.