maandag 12 oktober 2009

kanker

Gek word je ervan en vooral woedend. Een aangetrouwd familielid in Niš heeft kanker. Dat is al erg genoeg, zou je zeggen. Wel, de Servische gezondheidszorg weet het nog veel erger te maken. De man heeft een bepaald medicijn nodig (vraag me niet welk) en dat medicijn is niet in de apotheek verkrijgbaar. Alleen ziekenhuizen beschikken erover, althans ziekenhuizen worden geacht erover te beschikken. Niet het Klinisch Centrum in Niš. Daar laten ze je doodleuk weten dat het op is en dat het niet besteld kan worden, omdat daar een openbare inschrijving voor moet worden. Wat? Ja, dat zeggen ze. Ik geloof er geen zak van, de meneren en mevrouwen doktoren willen euro's zien, daar ben ik van overtuigd. Euro's voor hun eigen zak wel te verstaan. Familieden hebben stad en land afgebeld, zelfs naar verwanten in Macedonië om het desnoods maar illegaal te importeren. Ze hebben één ziekenhuis kunnen vinden waar ze het betreffende geneesmiddel op voorraad hebben; in Sremska Kamenica, ruim driehonderd kilometer van Niš vandaan. Daar kunnen ze het gaan kopen, mits de behandelend arts een verwijzing meegeeft, want de oncoloog in Sremska Kamenica moet de zieke eerst zelf ook nog eens onderzoeken. Gaat namelijk heel makkelijk als je kanker hebt. Leve de Servische gezondheidszorg.
Een ander voorbeeld, ik heb het er al eerder over gehad. Edo, een vriend van me, brak in januari van dit jaar zijn arm bij het voetballen. Niks gecompliceerds. Fluitje van een cent. Dacht hij. We zijn nu acht maanden verder en hij ligt weer in het ziekenhuis en zijn arm, die door achterlijke fouten van het medische personeel inmiddels twee keer opnieuw gebroken is, zit weer in het gips. Hij is een week geleden geopereerd en moet nog zes dagen blijven. Al die maanden heeft Edo niet of nauwelijks kunnen werken en moet hij zien rond te komen van zestig procent van zijn toch al niet riante salaris. In de tussentijd heeft hij een kind gekregen, dus je kunt je voorstellen dat hij financieel zo'n beetje aan de grond aan het raken is. Lang leve de Servische gezondheidzorg. Hoera, hang de vlag maar uit.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Het label misdaad is hier helaas goed aangehangen. Veel sterkte!
Jesse

David zei

Ja ik kan er zelf niet over oordelen aangezien ik in Belgrado naar prive-kliniek ben geweest die overigens erg goed waren
Maar is het budget voor de Servische zorg wel toereikendals je alleen al kijkt naar de prijs/kwaliteit verhouding in NL...

David Jan zei

Ik vind het inderdaad misdadig Jesse. Nee, het budget is niet toereikend, David. Mede daardoor verdienen artsen en verplegend personeel in staatsziekenhuizen niet veel en mede daardoor krijg je corruptie in de gezondheidszorg. Zo werkt het kennelijk. Privéklinieken zijn alleen een uitkomst voor mensen met geld, want de ziektekostenverzekeringen vergoeden de kosten ervoor niet. Laat me hier voor de volledigheid aan toevoegen dat er ook artsen zijn die, ondanks hun schamele salaris, wél hart hebben voor hun patiënten en die, voor zo goed en zo kwaad als het gaat, hun werk wél goed doen, zonder daarvoor steekpenningen te vragen. Het lijkt er alleen op dat dat er steeds minder worden.