zondag 25 oktober 2009

aandacht

Ik heb lang moeten zoeken in de kranten van dit weekend, maar eindelijk vond ik waar ik op uit was: een artikeltje over de rechtszaak tegen Radovan Karadžić, die morgen moet beginnen. Danas beschrijft op bladzijde elf hoe internationale media over de zaak berichten. Blic? Niets. Politika? Niets. Večerne Novosti? Niets. Kurir? Niets. Press? Niets. Op de site van Oslobođenje uit Sarajevo? Niets. Dnevni Avaz, ook uit Sarajevo, meldt alleen dat er eenentwintig bussen op weg zijn gegaan naar Den Haag. Ik kom in de internationale media analyse op beschouwing op reportage op interview tegen. Hoe moet ik dat nu toch duiden?
Ps Stukje geschreven voor de NOS-site.

3 opmerkingen:

KrajisnikNL zei

Is dit stukje volledig onafhankelijk tot stand gekomen zonder bijvoegingen en/of geschrap? Ik vind namelijk dat je in dat stukje anders over komt dan in dit blog. Natuurlijk moet je het voor de krant nuanceren maar ook je invalshoek is anders dan op het blog

Hoe kom je er trouwens bij dat Karadzic alleen een held is voor ouderen en radicale jongeren? Is dit een aanname of heb je hier daadwerkelijk onderzoek naar gedaan. Ik ken namelijk genoeg "modale" mensen die hem,jammer genoeg ook nog steeds als held bestempelen.

Daarnaast krijg ik het idee dat het proces zo weinig aandacht krijgt omdat de mensen Karadzic zijn vergeten. Is dit daadwerkelijk het geval? Dan zou Plavsic nog minder aandacht moeten krijgen dan Karadzic.
Of ligt het misschien aan het geval dat de meeste Serviers twijfelen aan de legitimiteit van het tribunaal.

David Jan zei

Poeh, Krajisnik, dat zijn terechte, maar wel hele moeilijke vragen. Laat me met het makkelijkste beginnen: nee, de NOS doet niet aan censuur. Er is niet geschrapt of toegevoegd, het is honderd procent mijn tekst.
Onderzoek in de zin van wetenschappelijk verantwoorde enquetes heb ik niet gedaan. Zo werkt journalistiek niet. Zoals meestal is wat ik schrijf een inschatting. Natuurlijk niet met de vinger in de lucht, maar gebaseerd op wat ik lees in kranten, wat ik hoor in discussieprogramma's, wat ik bespreek met allerlei mensen en ervaring. Toegegeven, dat is linke soep, maar toch zit ik er volgens mij niet zo ver naast.
Je schrijft "modale mensen" te kennen voor wie Karadžić nog steeds een held is. Ik twijfel er geen seconde aan dat die bestaan, maar ik geloof niet dat het er veel zijn. Als iemand echt een held voor je is, dan beweeg je hemel en aarde voor wat jij beschouwt als gerechtigheid. Als dat voor grote groepen Serviërs had gegolden, dan had het in de dagen na de arrestatie vol gestaan bij de speciale rechtbank en was Trg Republike afgeladen geweest tijdens de demonstratie op, als ik me niet vergis, 29 juli, dan was ook de wake geen langzame dood gestorven en dan waren de straten van Belgrado ook vandaag volgestroomd met demonstranten uit protest tegen het proces. Als tegenargument wordt vaak gebruikt dat Serviërs demonstratie-moe zijn. Daar geloof ik niks van. Als men zich hier echt ergens druk om maakt (de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo bijvoorbeeld), dan verschijnen er honderdduizenden mensen op straat.
Dat de meeste Serviërs twijfelen aan de legitimiteit van het tribunaal zal ik niet betwisten, maar dat is volgens mij geen verklaring voor de dodelijke stilte van het afgelopen weekend. Als dat de reden zou zijn geweest, dan zouden kranten als de 'pro-westerse' (sorry, weet geen beter woord) Danas en Blic wél en meer 'patriottische' (sorry, weet ook hier geen beter woord) kranten als Večerne Novosti en Kurir niet hebben gepubliceerd. Nu was het overal stil. Plavšić, die voor het tribunaal overigens schuld heeft bekend, is iets anders: dat is gewoon een lekker sappig verhaal, vooral omdat Dodik heeft aangegeven dat hij hij haar met bloemen en kussen zal verwelkomen.

Anoniem zei

De politieke optie van Radovan Karadzic was het bij elkaar houden van Joegoslavie. Bosnische Serviers die niet Joegoslavie wilde verlaten, zij hebben toch ook recht op hun eigen keuze. Serviers in het voormalige Joegoslavie waren de grootste volk.Wegejaagt uit Kosovo, Slovenie, Kroatie, Bosnie. Miljoen Servische vluchtelingen werd in Servie..De Bosnische moslims waren op alle mogelijke manieren gebruikt en ingehuurd om Joegoslavie uiteen te laten barstenALS groepen zoals de UCK en voor hen de Bosnische moslims,Kroaten de wapens oppakken om zich af te scheiden van het land van Tito, dan loopt men het risico dat men zelf, met zijn groep, zijn vrienden en/of zijn familieleden, in de pan wordt gehakt. Immers je bent zelf begonnen om tegen je land te gaan vechten. Dus geldt de volkswijsheid: wie het zwaard oppakt wordt er door omgebracht.Stel je voor dat iemand hier de Friezen, de Limburgers wil helpen afscheiden...De bosnische moslims hadden en hebben geen recht zich af te scheiden van Joegoslavie. Niemand heeft het recht dit soort mensen te steunen.Het steunen van de Kroatische, Sloveense en Bosnische afscheidingsbewegingen in Joegoslavie vanaf het allereerste begin, is een misdaad tegen de menselijkheid geweest en op zijn minst een van de grootste politieke domheden van de afgelopen 50 jaar en nog voortkomend uit koude oorlogsreflexen.Hoe zijn Jihadi’s in Joegoslavie, hart van Europa, terrecht gekomen? Bosnie blijkt een oefengebied geweest te zijn voor islamistische terreur en terrorisme. Namen van oud Bosniestrijders duiken op als verdachten of betrokkenen bij (geplande) aanslagen in Los Angeles, Brussel, Bali,Manilla,Madrid,enz…... Ook bij de aanslagen van november 2003 op het Britse consulaat en de HSBC Bank in Istanbul bleken oud/strijders uit Bosnie betrokken.
Advoccat Karadjic zegt dat er schriftelijke bewijzen zijn dat Karadzic de legerleiders bevolen heeft zich aan het oorlogsrecht te houden.Hij is alleen verdaht,dus NIET schuldig!!! Men is onschuldig totdat zijn schuld (aan een criminele moord geval betekent dit dat je moet beschikken over ondersteunende gedocumenteerd forensische bewijzen en niet alleen een beschuldiging van het misdrijf en de jury (en niet de officier van justitie) moet beslissen of u zich bewezen schuldig BOVEN EEN REDELIJKE TWIJFEL
Karadzic koestert niet de illusie dat hij wordt vrijgesproken, maar veel dingen zullen anders eruit zien als het proces over is.