zondag 17 mei 2009

niet leuk

Leuk is het niet, misschien wel nuttig om te ontdekken dat het leven niet alleen maar uit feestgedruis bestaat. Het leek er een beetje op, de afgelopen dagen op het Belgradoblog, ik heb misschien de schijn gewekt dat Belgrado alleen maar eten, drinken en vrolijkheid is. Dat is niet waar. Een van mijn beste vrienden was twee weken geleden met zijn jongere zus -ze is een jaar of dertig- in het ziekenhuis. Ze stond op het punt om in te storten, ze woog naar maar veertig kilo, ze is junkie, al veertien jaar.
Artsen en verplegend personeel weigerden haar op te nemen. Mijn vriend en zijn oude moeder moesten zelf maar voor haar zorgen, zeiden ze. Dat kunnen we niet meer, zei mijn vriend. Dat is jullie probleem, zeiden de artsen en de verpleegkundigen. Dan moet ze hier maar doodgaan, zei mijn vriend en hij liet zijn zus ter plekke op de grond vallen. Toen hij aanstalten maakte om te vertrekken, was er ineens wel plaats in het ziekenhuis. De artsen en verpleegkundigen hadden geen zin in een groot schandaal, denk ik. Eigenlijk had mijn vriend moeten betalen, een paar honderd euro of zo, maar dat heeft hij niet.
De zus van mijn vriend is nu weer thuis. In het ziekenhuis heeft ze een paar dagen methadon gekregen en heroineblokkers. Ze is weer wat aangekomen en is, voor zolang het duurt, vol overgave aan het afkicken. Dat kan niet in een kliniek, want er is maar een afkickkliniek in Servie en die is altijd vol. Er zijn hier heel veel junkies. "Ga maar eens naar het schoolplein van een gemiddelde school en je hebt de kliniek vol," zei mijn vriend. Ik wist niet dat het zo erg was. De zus van mijn vriend zou naar een prive-kliniek kunnen, maar daar hebben hij en zijn moeder het geld niet voor.
De kans dat het weer mis gaat is heel groot. De zus van mijn vriend woont bij haar moeder in de buurt waar ze is opgegroeid, waar ze aan de heroine is geraakt, waar ze is gaan dealen om haar verslaving te kunnen betalen. Zodra ze naar buiten gaat, hangt er weer een spuit in haar arm. Ben ik bang.
Maar er zijn nog meer problemen. De zus van mijn vriend heeft schulden bij andere dealers en die laten het er niet bij zitten. De moeder van mijn vriend heeft ook schulden; bij winkels, bij het electriciteitsbedrijf, bij familie, bij vrienden. Ze heeft het geld niet om ze af te betalen. Waarschijnlijk zullen ze hun appartement moeten verkopen.
Zo ik in de positie was, zou ik een J'accuse schrijven. Ik zou de gezondheidszorg in Servie aanklagen. Niet omdat die weinig geld heeft te besteden, maar omdat het in ziekenhuizen en klinieken barst van de corruptie. Ik zou de staat Servie aanklagen. Niet omdat die weinig geld heeft te besteden, maar omdat die de meest kwetsbaren in de kou laat staan. Ik zou het hele systeem aanklagen, omdat mensen zonder geld in de stront kunnen zakken. Letterlijk.

7 opmerkingen:

Irma zei

Ik wil eigenlijk reageren, maar heb er geen woorden voor. 't Is godgeklaagd en dieptriest. Waarschijnlijk is er ook maar één afkickkliniek in Servië omdat er zogenaamd geen verslaafdenprobleem is.
Heb zelf ook diverse keren kennisgemaakt met het corrupte systeem in Servië. Maar dat was van een geheel andere orde en leverde (achteraf, dat wel) vooral mooie verhalen op, eenmaal terug in Nederland.

David zei

Ik vroeg mij bij mijn verblijf in Belgrado af waar in de stad al die verslaafden/dealers zitten?
Ik ben ze namelijk openlijk op straat weinig tegengekomen (ook niet buiten het centrum). En als ik het vroeg aan mijn Servische vrienden werd door vele (niet alle) inderdaad beweerd dat het probleem niet bestaat in Servie

David Jan zei

Wees ervan verzekerd dat er in Servie wel degelijk een verslaafdenprobleem is. Een groot verslaafdenprobleem. En het wordt alleen maar groter, nu de heroine spotgoedkoop is. Het is inderdaad niet zo zichtbaar als bijvoorbeeld in Amsterdam. Dat komt vooral doordat junks hun financiele sores over het algemeen niet oplossen met autokraken, tasjesroven en winkeldiefstallen, activiteiten die nogal in het oog springen. Het komt ook doordat je hier niet openlijk op straat kunt dealen en gebruiken. Tip: als je er aan kunt komen, moet je eens naar de film Apsolutnih sto (absoluut honderd) van Vuk Kostic kijken. Dramatisch inkijkje in het leven van een gebruiker in Belgrado.

Michel zei

Diep triest!

David Jan zei

Heel diep.

Babette zei

Ik wil meer weten over die kliniek in belgrado maar kan t nergens vinden!! Wie wil mij helpen? Groetjes Babette

Babette zei

Ik wil meer weten over die kliniek in belgrado maar kan t nergens vinden!! Wie wil mij helpen? Groetjes Babette