Drie keer raden wat er vandaag in de krstionica van de aartsbisschoppelijke kerk te doen was. In ieder geval was Mihaela er, mijn nichtje uit Niš, het dochtertje van Aleksandra's zus, en Miša had een hele grote, zegenende priesterhand op haar hoofd.
Nou, dan weet je het wel. Mihaela werd gedoopt. En niet alleen zij, ook haar jongere broertje Damjan, die ook nog eens zijn eerste verjaardag vierde, moest eraan geloven. Ik ben niet gelovig, maar toch vind ik zo'n doop een interessante gebeurtenis. Velen van jullie kennen het ritueel waarschijnlijk, voor mij was het voor het eerst in een orthodoxe kerk. Ouders en (vooral) de kuma moeten ik geloof wel honderd keer beloven de kindertjes in de vreze gods op te voeden en de duivel te vertrappen (letterlijk een stamp op de grond). Hier staan ze met z'n allen bij elkaar.
Dan gaat de éénjarige Damjan helemaal uit de kleren en mag Mihaela (drieënhalf) haar ondergoed aanhouden en bekruist de, overigens bijzonder vrolijke, priester de kinderen op een aantal strategische plekken met (als ik het goed heb begrepen) mirre.
En dan komt de echte doop. De arme Damjan kreeg een enorme plons water over zich heen uit een oranje plastic schenkbeker:
Miša kwam er genadiger vanaf. Zij werd besprenkeld met gezegend water uit een bosje basilicum:
Vervolgens gebeurt er nog het een en ander waarvan ik de betekenis niet helemaal heb begrepen en dan lopen priester, ouders en kinderen en kuma drie keer rond het altaar en uiteindelijk mag iedereen de bijbel kussen en daar wat geld op achterlaten.
En dan komt de echte doop. De arme Damjan kreeg een enorme plons water over zich heen uit een oranje plastic schenkbeker:
Miša kwam er genadiger vanaf. Zij werd besprenkeld met gezegend water uit een bosje basilicum:
Vervolgens gebeurt er nog het een en ander waarvan ik de betekenis niet helemaal heb begrepen en dan lopen priester, ouders en kinderen en kuma drie keer rond het altaar en uiteindelijk mag iedereen de bijbel kussen en daar wat geld op achterlaten.
Het was een leerzame middag.
4 opmerkingen:
Schattig! Ik sjouwde ooit een Russische kerk binnen en had ook de eer zo'n doop bij te wonen. Da's toch wel de charme van die kerk: iedereen loopt te pas en te onpas binnen en niemand stoort zich eraan dat er wat vreemdelingen meekijken naar de doop.
Overigens is de orthodoxe kerk er helemaal niet op uit begrijpelijk te wezen, dus volgens mij ben je best ver gekomen :).
Neem aan dat de pope niet Pavle was? Gefeliciteerd met het eerzame begin van de twee spruiten :-)
Hij was grappig je zomercolumn, ik heb hem vanochtend gezien !
@ Antje. Inderdaad, er is zowat geen orthodoxe gelovige die me kan uitleggen wat die priesters de hele tijd aan het doen zijn.
@ Michel. Nee, Pavle is al een hele tijd ernstig ziek en bovendien is mijn schoonfamilie niet zo belangrijk dat hij voor de doop van twee kindertjes zou komen opdraven, ook al zou hij gezond zijn.
@ Fabian. Dat is mooi.
Een reactie posten