ambassadeur

Er staan Čedomir Radojković (rechts op het plaatje) zware tijden te wachten aan de Groot Hertoginnelaan in Den Haag. Hieronder een verslagje dat Radio Srbija uitzond over een ontmoeting van de nieuwe Servische ambassadeur in Nederland met de Naradno Skupština Republike Srbije, het parlement hier in Belgrado . Een boel gedoe over de uitlevering van Mladić, verwacht hij en daar zou hij best eens gelijk in kunnen hebben. Maar hij voorziet ook goede contacten met politiek, bedrijfsleven en media in het land van tulpen en molens. Dat wekt verwachtingen.

The newly-appointed Serbian ambassador to The Netherlands, Čedomir Radojković, is aware his task will not be easy at all. The Netherlands is the country which, at this moment, is obstructing Serbia’s EU integrations most, by insisting on the arrest and the extradition of the remaining Hague indictees and a positive report of Chief Prosecutor Serge Brammertz on official Belgrade’s cooperation. However, economic cooperation between the two countries is on the rise and there is mutual interest in its further promotion. The new ambassador has had talks with 45 business delegations and visited several firms interested in cooperation with The Netherlands. The land of tulips and windmills is also the seat of most international courts, such as the Hague Tribunal and the International Court of Justice, which is to provide its opinion on legality of the self-proclamation of independence of Kosovo in the territory of the southern Serbian province. The ambassador also stated as one of his priorities the establishment of good contacts with all the politically relevant factors in that country, primarily at the governmental and ministerial levels, and parliamentary cooperation. What is also very important is cooperation with media, which can lead to the change of Serbia’s image in the Dutch public. It is also necessary to extend legal assistance to Serbian citizens tried at the Hague Tribunal and to work on the further expansion of cultural ties, he said.

radio

Dat was vroeg op vanochtend. Om acht uur zat ik al in de radiostudio bij Goran en Ana. Gekke onderwerpen verzinnen ze daar. Een poosje geleden had Goran me uitgenodigd om te praten over smartlappen. Hij had toen ergens gelezen dat er in Utrecht een smartlappenfestival plaatsvond. Ga maar eens uitleggen aan een Servisch publiek: wat is een smartlap?

Deze keer ging het over de jaren zeventig, die ik, ja ik ben oud, heel bewust heb meegemaakt. Welke muziek was toen populair in Nederland, welke Nederlandse bands maakten internationaal furore, hoe gingen we op vakantie, wat deden we in onze vrije tijd. Een flink deel van het gesprek ging om de een of andere reden over liften. Gek gesprek voor de vroege zaterdagochtend.

Goran verdient overigens de eerste prijs voor de mooiste Servische achternaam die ik ken. Mojsin heet hij, Mijnzoon, een naam die alleen voorkomt in Zrenjanin en omgeving, vertelde hij me. Aardige jongen en dat niet alleen. Hij heeft me ook voorgesteld aan een dealer die via slinkse wegen geïmporteerde Drum verkoopt. Voor zover ik weet nergens anders te koop in Belgrado, of het moet goedkope namaak zijn. Weer wat nuttigs te weten gekomen.

tevreden

Vooruit, laten we het maar weer eens over Mladić hebben. De doorn in het oog van Maxime Verhagen, de frustratie van de internationale gemeenschap. Eigenlijk gaat dit stukje alleen maar indirect over generaal Ratko. Dat zit zo.
Een groepje hoofdredacteuren van Servische media is momenteel op bezoek in Washington en daar hebben ze van iemand van het State Department te horen gekregen dat de Amerikanen tevreden zijn over Servië's samenwerking met het Joegoslavië Tribunaal. Hillary Clinton denkt daar klaarblijkelijk ook zo over en dat zal ze de wereld maandag, als Maxime tweede pinksterdag viert, officieel laten weten. Zeggen de Servische media tenminste.
De strategieverandering in Washington is opmerkelijk. Toen Joe Biden hier kort geleden op bezoek was, sprak hij ook al zulke vriendelijke woorden en noemde hij de plicht van Servië om ook de laatste van oorlogsmisdaden verdachte Serviërs ergens in een bijzin. Hij toonde zich warm voorstander van Servië's lidmaatschap van de Europese Unie.
Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Washington gaat natuurlijk niet over het EU-lidmaatschap van welk land dan ook, maar de Amerikanen hebben overal een dikke vinger in de pap, ook in Brussel, ook in Den Haag. Ogenschijnlijk houdt het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken de poot stijf. "(...) zoals we tot nu toe altijd hebben gezegd, vereist het ontdooien van het Stabilisatie- en Associatieverdrag (= het voorportaal van het lidmaatschap) de volledige samenwerking met het Joegoslavië Tribnaal en het beste bewijs daarvan is de arrestatie van Ratko Mladić," zegt woordvoerder Bart Rijs op B92.
Zoek ik er nou te veel achter of zie ik hier toch een kleine wijziging in de formulering? Het was toch altijd een knetterharde voorwaarde dat Mladić en Hadžić zouden worden uitgeleverd? En nu zou dat "het beste bewijs" van volledige samenwerking zijn. Er kan dus kennelijk ook ander bewijs zijn. Daar zit ruimte... Als ik me niet vergis... Of vergis ik me... Misschien zit ik hier al te lang, misschien moet ik iets anders gaan doen. Vissen of zo.

strepenmania

De gemeentelijke strepenschilderdienst draait overuren en ik kom er niet meer uit. Een paar weken geleden verschenen er parkeervakken in de lengte van de straat. Dat leek me een goed idee, want dan parkeert tenminste niet iedereen z'n auto dwars over de stoep (niet dat Belgradoërs zich laten leiden door een paar strepen op de weg, maar het gaat om het idee). Kennelijk waren ze daar op het gemeentehuis van Stari Grad toch niet helemaal tevreden, want gisteren verschenen er ineens strepenschilders die de lengtestrepen met grijs overkwastten en nieuwe parkeervakken maakten die dwars op de stoep staan. Je mag echter niet verder dan de helft van het trottoir, waardoor er maar weinig ruimte overblijft om te rijden. Een beetje uit de kluiten gewassen bestelauto past niet meer in de straat. Benieuwd hoe we dat met z'n allen gaan oplossen.

opluchting

De goede bisschop Artemije heeft Branislav Peranović de laan uitgestuurd. Je herinnert je de priester nog wel die vond dat hij zijn patiënten in het klooster van Crna Reka (plaatje) met sschoppen en slaan van de heroïne af moest helpen. Artemije kondigt zelfs juridische stappen aan. Daar was overigens wel zware druk voor nodig van de synode, die de bisschop dreigde met hel en verdoemenis (in ieder geval het verlies van zijn positie).
Ik heb ook maar via de media vernomen van de "onacceptabele methodes", schrijft hij nu in een brief, die "wij schokkend" vinden. Artemije heeft een plaatsvervanger aangesteld en doet een beroep op de wereldlijke autoriteiten om de boel in de gaten te houden.
Opmerkelijk genoeg heeft een groep van ouders en (ex-)patiënten de bisschop gevraagd om priester Peranović juist door te laten gaan. Voor hen was hij de "enige hoop". Dat zegt alles over de rest van de opvangcentra in Servië.

klootzakken

Nu we het toch over punk hebben... Ik was zaterdag bij een concert van de Prljavi Dripci (Vuile Klootzakken), een punkband met wortels in de half vergane blok's 19 a en 65 in Novi Beograd, in SKC. Hele trouwe bezoekers herinneren zich misschien een stokoude post over deze band. Ik schreef al dat ik nooit punk geweest en zelfs nu op mijn oude dag ben ik dat nog steeds niet. Ik ging naar het concert omdat ik zanger Igor ken en dat is een aardige jongen. Dit is hem:

Goed, dat concert dus. Sommigen kwamen er om de slapen:

Anderen ook:

Weer anderen kwamen er blijkens de tekst op hun shirt alleen om het geld:

Nog weer anderen hadden wetenschappelijke aspiraties

En dan waren er die gekomen waren om foto's te maken:

Hé verrek, als dat Dirk-Jan Visser(Nederlandse fotograaf) niet is met een grappig plastic cameraatje waar de lensdop nog op zit:

Maar veruit de meesten waren toch gewoon voor de muziek gekomen. Die was hard, er werd veel gerookt en het was ongelóóflijk warm.

En zo klonk het allemaal:

tentoonstelling

In Dom Omladine (het Huis van de Jeugd) is momenteel de World Press Photo-tentoonstelling, de meest prestigieuze wesdtrijd voor fotojournalisten ter wereld, te zien. Een hele prestatie, want steden in de hele wereld staan ieder jaar in de rij om die expositie als eerste na Amsterdam binnen te halen. Prachtige foto's, daar niet van, maar wat bij binnenkomst in het gebouw vooral opviel is een nagebouwde kamer van een punker.

Het waarom van die kamer is me niet duidelijk, maar grappig is het wel. Alles wat een punker nodig heeft is er. Zelf ben ik nooit punk geweest, maar vrienden me waren dat wél aan het eind van de jaren zeventig. Heel herkenbaar.

parkeren

Ja ja, ik weet het, ik ben een paar dagen doodstil geweest. Ligt niet aan mij, ligt aan mijn laptop. Die was gecrashd. De meeste schade is hersteld, hoewel er ongelukkigerwijs ook veel bestanden verloren zijn gegaan. Ik moet nu dus inhalen. Ik weet alleen niet waar ik moet beginnen, want er is de afgelopen dagen veel gebeurd.

De parkeerdienst dan maar. Sinds gisteren hangen er in de straat aanplakbiljetten waarop staat dat er vanaf 1 juni betaald moet worden voor het voorrecht voertuigen in onze buurt te parkeren. Ik kan me nog herinneren dat er een paar jaar geleden, toen ik nog in een andere straat woonde, ook dergelijke biljetten waren verschenen. Ik was toen een paar weken buitenslands en had mijn auto gewoon laten staan.

In die periode was het voertuig natuurlijk weggesleept door de pauk (spin) en omdat ik geruime tijd weg was, heeft dat toen een boel geld gekost.

Vandaar dat ik deze keer maar terstond naar de Parking Servis ben gegaan om ter plaatse 4992 dinar (53 euro en 10 cent) te betalen aan een aardige mevrouw. In ruil daarvoor mag ik een jaar lang in onderstaand gebied parkeren. Kom daar maar eens om in Amsterdam.

op reis

Trouw Belgradoblogbezoeker Fabian Vendrig is op reis op de Balkan en hij schrijft er ook nog over. Hier

behandeling

Er zijn allerlei manieren om met junkies om te gaan. Eén methode heb ik eerder deze week beschreven: je laat ze gewoon verrekken. Je kunt ze ook opnemen in een afkickkliniek en ze met allerlei therapieën te lijf gaan, je kunt hopen dat bidden het gewenste resultaat heeft, je kunt ze cold turkey in een cel zetten en zo zijn er nog wel meer methodes the bedenken. Priester Branislav Peranović heeft wel een heel originele manier bedacht om mensen van de heroïne af te brengen. Hij haalt ze naar het Spiritueel Rehabilitatie Centrum in Crna Reka (Zwarte Rivier) bij Novi Pazar, vraagt een bedrag van driehonderdvijftig euro per maand, en je laat de junkies of hun ouders een contract ondertekenen waarin staat dat "alle vormen van behandeling" zijn toegestaan. Het resultaat was in Vreme van deze week te aanschouwen. Peranović' methode had aanvankelijk de zegen van bisschop Artemije (daar is-ie weer), maar wat je op het filmpje hiernaast kunt zien, ging zelfs hem te ver. Artemije heeft zijn handen er van afgetrokken. Lijkt me begrijpelijk. (Je kunt het filmpje dus rechts boven aan deze pagina zien).

granaat

De straat was leeg,

en het parkje was vol

en dus was er weer iets aan de hand in Belgrado. Een man was met twee handgranaten op zak het gebouw van de presidentiële administratie binnengelopen en dreigde daar de boel (inclusief zichzelf) op te blazen. Geen terrorist, voor zover we nu weten, maar, volgens onofficiële bronnen, een 57-jarige inwoner van Valjevo met allerlei problemen met onroerend goed en rechtszaken. Vorig jaar was hij al eens een tijdlang in hongerstaking geweest, hij had de president bestookt met boze e-mails en hij had de halve wereld vandaag per mails laten weten dat hij er een einde aan zou maken. De president zelf was er niet, maar is er inmiddels wel, evenals minister van defensie Šutanovac. As we speak is de politie nog steeds met de man in onderhandeling. Naar verluidt heeft hij een granaat waar de veiligheidspin al uit is in zijn hand. Ik heb een paar uur bij het gebouw staan wachten om te zien wat er zou gebeuren. Maar behalve dat er een politiebusje werd voorgereden (en iedereen toen dacht: nu is het voorbij)

en er een zwaar ingepakte politieman iets onduidelijks het gebouw in droeg,

gebeurde er niets. Ik houd jullie op de hoogte.

Update: De man is kort voor vijf uur ontwapend, gearresteerd en afgevoerd, melden de Servische media.

nazi

Ik begin steeds sterker te geloven dat Biden niet naar het Servische parlement komt (zie vorige post). En ik meen ook te begrijpen waarom dat is. De volksvertegenwoordigers van de Servische Radicale Partij lopen niet alleen met hun baas Šešelj ze koketteren, ze hebben ook nog eens bordjes op hun bankjes in het parlement gezet. "Biden, you nazi scum, go home!" staat erop. Ik kan de man alleen maar gelijk geven als-ie wegblijft. Je mag het van mij met alles en iedereen oneens zijn en ook radicalen hebben recht op hun mening. Maar "nazi-vuilnis" gaat natuurlijk echt alle perken te buiten. Goed gedaan, radikali, daar bewijs je je land weer een enorme dienst mee.

baltsgedrag

Het had wel iets weg van een paringsdans, de manier waarop Boris Tadić en Joseph Biden elkaar vanmiddag tijdens een persconferentie elkaar het hof liepen de maken. Vooral Biden had de mond vol over vernieuwing van de relatie tussen het Servië van Tadić en zijn eigen Verenigde Staten. Waar hij de Bosniërs gisteren in hun parlement de mantel uitveegde, was hij vandaag voor de Servische camera's poeslief.

Washington wil Belgrado helpen, zei de Amerikaanse vice-president, om de hoofdrol te spelen waar het gaat om stabiliteit in de regio. Die rol komt de Serviërs toe, vindt hij: "De regio kan niet zonder Servië en haar leidende en constructieve rol". Dat hebben we wel eens anders gehoord.

Biden wil dus een nieuwe verhouding en hij verwacht daarvoor niet in ruil dat Servië de onafhankelijkheid van Kosovo, die hij overigens "onomkeerbaar" noemde, erkent. "Dat is op geen enkele manier een voorwaarde." Wel verwacht hij dat de Serviërs in en buiten Kosovo gaan samenwerken met EULex, de EU-missie die recht en orde moet bewerkstelligen. Dat is dan wel weer een probleem, want die Serviërs zien in de aanwezigheid van die missie nu juist een erkenning van de onafhankelijkheid. De vice-president beloofde als doekje voor het bloeden dat hij bij de Albanese machthebbers in Priština, die hij morgen bezoekt, zal aandringen op bescherming van de Servische minderheid en hun culturele en religieuze monumenten.

En dan was er nog iets waar onze eigen minister Verhagen erg blij mee zal zijn. Washington, zo verzekerde Biden de samengestroomde pers in het Palata Srbija (Paleis van Servië), steunt de wens van de huidige regeringspartijen om lid van de Europese Unie te worden, maar hij verwacht wel dat voortvluchtige Serviërs die verantwoordelijk worden gehouden voor oorlogsmisdaden (Mladić en Hadžić) alsnog worden gearresteerd.

En dan nog iets pikants.

Op het programma staat vandaag ook nog een bezoek aan het Servische parlement, waar de leden van de Servische Radicale Partij gewoonlijk t-shirts met het hoofd van hun leider Vojislav Šešelj erop dragen. Die man staat in Den Haag terecht op verdenking van oorlogsmisdaden. Ik hoorde de voorzitter van het parlement zojuist op televisie de agenda voorlezen en ik heb de naam van Biden niet gehoord. Dat kan twee dingen betekenen: ik heb het niet goed begrepen of Biden heeft er geen behoefte aan om tegen het hoofd van Šešelj aan te kijken als hij zijn verhaal staat te vertellen. Het zou me niets verbazen als dat laatste het geval is.

En nu we het toch over pikanterieën hebben... Biden zou de wens te kennen hebben gegeven om morgen, als hij in Kosovo is, op bezoek te gaan in het (orthodoxe) klooster Visoki Dečani. De bisschop die over dat gebied gaat, de notoire Artemije (trouwe lezers herinneren zich die naam), wilde daar echter niet van horen en liet de vice-president weten dat hij niet welkom is. De synode van de Servisch-orthodoxe kerk heeft nu in een verklaring laten weten dat Artemije zijn kop moet houden en dat hij de voor orthodoxe religieuzen heilige plicht van gastvrijheid moet vervullen. Eigen schuld, dikke bult. Had hij mij een paar maanden geleden maar niet moeten weigeren.

protest

Erg indrukwekkend was het niet, het protest tegen de komst van Joe Biden naar Belgrado. Tegenover het oude parlementsgebouw stond nog niet eens een handjevol aanhangers van organisaties als 1389 en Obraz uiting te geven aan hun ongenoegen. Ze hadden wel heel irritante fluitjes trouwens. En zoals te verwachten hebben zij niet veel op met Bidens bezoek. Kijk maar:

In de Kneza Mihailova Straat was het iets drukker, hoewel het aantal televisiecamera's volgens mij het aantal demonstranten ver overtrof.

Daar was dan ook DSS-coryfee Slobodan Samardzic,


vertrouweling van Vojislav Kostunica, die zelf in geen velden of wegen te bekennen was. Maar dat was ook weer niet zo heel gek. De organisatoren hadden het een goed idee gevonden om hun protest vol in de brandende zon te laten horen. En dat om twaalf uur. Zweet, puf, dat was niet zo slim.

hiernamaals

Ik weet dat de Verenigde Staten een machtig land is en de vice-president van dat land bijgevolg een machtig man. Wat ik niet wist, is dat hij rechtstreekse contacten heeft met het hiernamaals, dat hij er zelfs zomaar op bezoek kan. Lees het volgende maar eens. Het komt uit het door het Witte Huis rondgestuurde reisschema van Joe Biden, die vandaag, morgen en overmorgen op bezoek is in deze regio:

On Wednesday, May 20: The Vice President will travel to Belgrade, Serbia. He will meet with the Serbian President Boris Tadic; attend a Plenary Session of the Serbian Parliament; meet with the Prime Minister of Serbia Zoran Dindic; meet with the Defense Minister Dragan Sutanovac; and attend a dinner hosted by President Tadic.

Dat is toch knap. Voor zover ik me herinner, werd Djindjic op 12 maart 2003 doodgeschoten. Ik ben zelfs op zijn begrafenis geweest. Zal Biden hem morgen weer tevoorschijn toveren, zullen ze hem stiekum achter de hand hebben gehouden voor het geval Servie er in Amerikaanse ogen een puinhoop van maakt? Je weet het maar nooit. En als dat zo is, dan is Milosevic misschien ook helemaal niet overleden en verschuilt Tito zich wellicht nog ergens in een achterkamertje van het Witte Huis... Spannende tijden.

snoepreisjes

De ene na de andere minister reist de afgelopen maanden naar Cuba. Jazeker, naar Cuba. Cuba was in Tito's jaren een gewaardeerd mede-lid van de Beweging van Ongebonden Landen (niet dat het erg ongebonden was, maar daar maalde niemand om). De contacten hadden toen in ieder geval nog enige politieke zin. Nu heerst er over en weer hooguit een vaag soort nostalgie naar die periode. Politieke samenwerking is er niet en de wederzijdse handel bedraagt niet meer dan een miljoen dollar per jaar. Servië importeert voor een paar honderdduizend dollar aan rum, sigaren en grapefruits. Stelt dus niks voor.

Niettemin mochten de Cubanen zich recent verheugen in bezoeken van de ministers Tomica Milosavljević (volksgezondheid), Slobodan Milosavljević (handel) en Vuk Jeremić (buitenlandse zaken) en ook de voorzitter van het parlement genoot van de Caraïbische zon. Als laatste in de rij voegden zich daar Petar Skundrić (energie), zijn secretaresse, de chef van zijn kabinet en zijn woordvoerder bij.

Wat hij daar deed? Als we de website van de regering mogen geloven, werd er op hoog niveau gesproken over bio-brandstof, over samenwerking op het gebied van energie en petrochemische industrie en ook over electriciteitsmeters (?). Servische deskundigen merken in de krant Blic op dat Cuba alleen qua bio-brandstof misschien iets te bieden heeft. De rest is flauwekul, zeggen ze.

Wat zullen al die Servische hoogwaardigheidsbekleders toch hebben gedaan?

niet leuk

Leuk is het niet, misschien wel nuttig om te ontdekken dat het leven niet alleen maar uit feestgedruis bestaat. Het leek er een beetje op, de afgelopen dagen op het Belgradoblog, ik heb misschien de schijn gewekt dat Belgrado alleen maar eten, drinken en vrolijkheid is. Dat is niet waar. Een van mijn beste vrienden was twee weken geleden met zijn jongere zus -ze is een jaar of dertig- in het ziekenhuis. Ze stond op het punt om in te storten, ze woog naar maar veertig kilo, ze is junkie, al veertien jaar.
Artsen en verplegend personeel weigerden haar op te nemen. Mijn vriend en zijn oude moeder moesten zelf maar voor haar zorgen, zeiden ze. Dat kunnen we niet meer, zei mijn vriend. Dat is jullie probleem, zeiden de artsen en de verpleegkundigen. Dan moet ze hier maar doodgaan, zei mijn vriend en hij liet zijn zus ter plekke op de grond vallen. Toen hij aanstalten maakte om te vertrekken, was er ineens wel plaats in het ziekenhuis. De artsen en verpleegkundigen hadden geen zin in een groot schandaal, denk ik. Eigenlijk had mijn vriend moeten betalen, een paar honderd euro of zo, maar dat heeft hij niet.
De zus van mijn vriend is nu weer thuis. In het ziekenhuis heeft ze een paar dagen methadon gekregen en heroineblokkers. Ze is weer wat aangekomen en is, voor zolang het duurt, vol overgave aan het afkicken. Dat kan niet in een kliniek, want er is maar een afkickkliniek in Servie en die is altijd vol. Er zijn hier heel veel junkies. "Ga maar eens naar het schoolplein van een gemiddelde school en je hebt de kliniek vol," zei mijn vriend. Ik wist niet dat het zo erg was. De zus van mijn vriend zou naar een prive-kliniek kunnen, maar daar hebben hij en zijn moeder het geld niet voor.
De kans dat het weer mis gaat is heel groot. De zus van mijn vriend woont bij haar moeder in de buurt waar ze is opgegroeid, waar ze aan de heroine is geraakt, waar ze is gaan dealen om haar verslaving te kunnen betalen. Zodra ze naar buiten gaat, hangt er weer een spuit in haar arm. Ben ik bang.
Maar er zijn nog meer problemen. De zus van mijn vriend heeft schulden bij andere dealers en die laten het er niet bij zitten. De moeder van mijn vriend heeft ook schulden; bij winkels, bij het electriciteitsbedrijf, bij familie, bij vrienden. Ze heeft het geld niet om ze af te betalen. Waarschijnlijk zullen ze hun appartement moeten verkopen.
Zo ik in de positie was, zou ik een J'accuse schrijven. Ik zou de gezondheidszorg in Servie aanklagen. Niet omdat die weinig geld heeft te besteden, maar omdat het in ziekenhuizen en klinieken barst van de corruptie. Ik zou de staat Servie aanklagen. Niet omdat die weinig geld heeft te besteden, maar omdat die de meest kwetsbaren in de kou laat staan. Ik zou het hele systeem aanklagen, omdat mensen zonder geld in de stront kunnen zakken. Letterlijk.

jubileum 2

Als gisteren beloofd: foto's van het B92-feest. Hierboven de laureaten van gisterenavond; mensen die tien, vijftien, danwel de volle twintig jaar bij het huis werken. Ze kregen allemaal een tasje met inhoud. Ik ben vergeten te vragen wat er nou in die tasjes zat, dus dat weet ik niet. Doet er ook niet zoveel toe.

Erg veel valt er niet te vertellen. Het was een gemoedelijk feestje, kleinschalig vanwege de beroerde financiële situatie, maar wel gezellig. Vooruit maar, een stuk of wat plaatjes van de aanwezigen, een soort van sterrenparade a la Story of Privé.

1. v.l.n.r. Uroš (landbouwverslaggever), Roksanda (presentatrice), Miloš (presentator), Aleksandra (verslaggeefster, presentatrice), Ana (verslaggeefster)

2. Milan (eindredacteur, verslaggever)

3. Zlatko (cameraman)

4. Veran (baas)

5 en 6. Sara, dochtertje van Igor (eindredacteur) en haar voetjes.

7 en 8. (de buiken van) Zaharije (landbouwspecialist) en Veran.

9. Ćirilo (programmamaker)

10. Aleksandra en Veljko (chef website) met maffiastijl zonnebril van Miloš.

Op een gegeven moment is zo'n feestje afgelopen en dan moet je weg. Dan rijd je door donker Belgrado,

kom je een hond of twee met rare glimogen tegen,

en beland je met Aleksandra, Miloš en Goran (radiomaker) in een kafana, waar anders...