druk

Waarom ik vandaag nog niks heb gepost? Nou, hierom:

hierom:

en hierom:

Morgenochtend om negen uur staat de verhuizer voor de deur. Ik heb pijn in m'n rug en ik barst van de dorst. Het is genoeg geweest voor vandaag. Het meeste is klaar en de rest komt morgenochtend vroeg wel. Nu is het tijd voor een biertje.

Het lijkt me sterk dat ik morgen tijd heb om te schrijven. Bovendien heb ik vandaag weliswaar m'n internetverbinding overgeschreven naar het nieuwe adres, ze beloofden dat die omstreeks het middaguur zal werken, maar het zal me verbazen als dat werkelijk zo is. Zal wel een paar dagen duren, dus heb geduld met me.

(geen) voetbal

Het volgende nieuws is niet okselfris meer. Het heeft, om het zo maar eens te zeggen, een stoppelbaard. Niettemin vind ik het toch kenmerkend genoeg om even te melden. Een voetbalselectie van de Republika Srpska wilde tegen de nationale ploeg van Servië spelen. Gaat niet door, althans van de Fifa en de Uefa mag het niet officieel. Ondanks aanvankelijk verzet van de moslimvertegenwoordigers had de Bosnische voetbalbond zijn zegen nog wel gegeven, maar dat vermocht de internationale federaties niet te vermurwen. Vanwege de "complexe politieke situatie", zegt dezelfde Fifa die altijd de mond vol heeft van scheiding tussen politiek en sport.
De secretaris-generaal (altijd gedacht dat die titel was voorbehouden aan de baas van de Verenigde Naties en de bazen van communistische partijen) van de voetbalbond van de Republika Srpska (nooit geweten dat ze daar een voetbalbond hadden), meneer Rodoljub Petkovic, vindt het een schande. Een voetbalwedstrijd tegen de Servische broeders van over de grens, wat is daar nou verkeerd aan? En mogen de Basken en de Catalanen ook geen internationale wedstrijden spelen? Dat mogen ze wel, ik heb het opgezocht. Het 'onafhankelijke' Kosovo mag het overigens weer niet.
Ik snap wel dat de Republika Srpska met dat potje voetbal wil laten zien dat ze eigenlijk niets meer met Bosnië te maken willen hebben. Maar ja zeg, laat die jongens toch lekker een balletje trappen.

grammatica

Naar mate de jaren verstrijken, vergeet ik steeds meer. Ook mijn kennis van het Nederlands vertoont slijtage. Dat is soms niet handig voor iemand die juist met die taal de kost moet verdienen. Toen ik in Nederland was, heb ik derhalve een grammaticaboek aangeschaft. Voor de broodnodige opfrissing zal ik maar zeggen. 'Voor de vorm' heet het en de ondertitel luidt: Taalvraagbaak voor schrijvers. Waarom het boek specifiek voor schrijvers is bedoeld, begrijp ik niet. Het komt me zo voor dat er zijn wel meer mensen die worden geacht de grammatica juist te gebruiken.
Ik heb de de vraagbaak zojuist zitten doorbladeren en heb me er over verbaasd hoe weinig er is blijven hangen van de lessen op de Kerkstraatschool te Leerdam en de Rijksscholengemeenschap te Gorinchem. Persoonsvorm, antecendent, bijvoeglijke bijzin; het zijn begrippen die heel ver weg wel een belletje doen rinkelen, maar vraag me de exacte betekenis en ik zal in stilzwijgen vervallen.
Tegelijk realiseer ik me dat de officiële grammatica, maar ook de spelling bijvoorbeeld, vooral speelgoed voor taalkundigen is. Ieder gebruikt taal op zijn eigen manier en wonderlijk genoeg begrijpen we elkaar allemaal, tenzij we een zwaar Gronings, Zeeuws of Limburgs dialect bezigen. Een hele geruststelling, want ik weet niet of ik al die begrippen en het juiste gebruik ervan er weer ingehamerd krijg.

dilemma

De uit Nederland meegebrachte rookworst is al op, er is nog één stroopwafel over en een klein stukje amandelstaaf. De Droste-chocoladeletter (die ik zo lekker vind) is nog compleet. Maar je ziet het: het is een A en die letter is dus voor Aleksandra. Of zal ik toch maar stiekem... Waarom eigenlijk niet? Mijn naam heeft ook twee A's en wat doet het ertoe dat die niet aan het begin staan?

rente

8,5 Procent bij de Erste Bank (Vermenigvuuuuuuuldig uw geld! Zet het op de Erste Bank. Let op het konijntje vanwege het vermenigvuldigen), 8,85 procent bij de Komercijalna Banka, 12 procent bij de Raiffaisenbank. Het kan niet op. Als je je geld in Servië een tijdje vastzet word je slapende rijk.


We hoeven ons hier ook helemaal geen zorgen te maken, zei premier Cvetković pas nog. O.k., de 7 procent economische groei die we voor 2009 hadden verwacht, dat halen we niet, maar met een beetje moeite komen we op 4 a 4,5 procent uit. Vice-premier Djelić maakte het nog gekker. Wat nou internationale economische crisis? In deze geglobaliseerde economie maakt Servië juist goede kans om er beter van te worden. Ierland, een jaar of twintig geleden; daar vergeleek hij het mee.
Ik snap de regering wel. Die moet de begroting voor volgend jaar door het parlement zien te slepen en gezien allerlei extraatjes voor gepensioneerden en dientengevolge een begrotingstekort, zal dat niet meevallen. Ook de baas van de Centrale Bank heeft al geknord dat er maar één manier is om de crisis (die Servië volgens hem wel degelijk zal bereiken): degenen die erover gaan moeten zich realiseren dat het ernst is. Gezien de uitlatingen van Cvetković en Djelić lijkt het daar niet erg op.
Maar goed, tot 12 procent rente dus bij de Raiffaisenbank. Ik vang op de Postbank maar 2,5 procent en moeder ING heeft staatscenten nodig. Misschien toch maar? Sparen op een bank in Servië? Ik moet nog wat aan dat idee wennen.

verhuizing

De verhuizing nadert. Nog vier nachtjes slapen en drieënhalve dag in de rotzooi. Tonnen ongebruikte kabeltjes en stekkertjes, gelezen maar oninteressante boeken en prullaria weggegooid. Ik ben vandaag begonnen de boekenkasten uit elkaar te schroeven, waardoor de vloer van de woonkamer vrijwel niet meer te betreden is. Straks zit alles in dozen en is er dus een week of wat niets meer te vinden. Pieker me suf wat ik buiten die dozen moet houden om in ieder geval te kunnen eten, slapen en werken. Hoop dat alles tegen het eind van het jaar weer op z'n plek staat in het nieuwe appartement, maar vrees het ergste. Waarom heeft een mens toch zoveel spullen? Waarom ben ik toch niet m'n leven lang op één adres blijven wonen?

weer thuis

Ik ben weer thuis. Paar prettige dagen gehad in Nederland. Veel in de trein gezeten en naar buiten kijkend herontdekt dat het toch wel een prettig landje kan zijn. Mooie luchten, groene weiden, koeien en schapen, zelfs tussen Leiden en Den Haag. Het vervelende is dat de mooie perioden vaak zo kort zijn en de druiligere zo lang, eindeloos lang en eindeloos druilerig.

Ik zal jullie verder niet vermoeien met Nederland. Daar weten jullie per slot van rekening meer van dan ik. Laat nog wel even laten zien hoe het er onderweg uitziet. Vliegend over Alpen, vrezend dat ook Servië onder een dik wolkendek zal liggen, maar dan blijkt boven het Nederlands-platte Vojvodina dat het meevalt. De zon schijnt, hoewel het niet meer zo lekker warm is als voor mijn vertrek.

even weg

Ik ben even een paar dagen weg. Naar Nederland dus. Geen idee of ik kans heb wat te posten. Zo niet, ik ben zondag weer terug in Belgrado.

weer

Er is iets helemaal niet aan de haak hier in Servië. Een enkele dag uitgezonderd is het al tijden prachtig weer. Vandaag wordt voor Belgrado 22 graden verwacht. Ik zou in mijn korte broek naar buiten kunnen als ik dat zou willen. Ik sta nogal sceptisch tegenover klimaatveranderingspaniek, maar dit kun je toch echt niet meer normaal noemen.
Morgen vlieg ik naar Nederland om daar tot zondag te blijven. Ik vrees bij jullie een koutje op te lopen vanwege het grote verschil in temperatuur en weersomstandigheden. Wat moet ik aantrekken?

patsers

Voor het eerst in Delta City geweest, een van die nieuwe protserige winkelcentra in Belgrado, waar patsers met te veel geld en te weinig smaak heengaan om gezien te worden (ik natuurlijk niet). Het is een verzameling van volkomen nutteloze winkels met te hoge prijzen, met als uitzondering de natuurlijkehandgemaaktezepenwinkel van vriend Miloš waar ik nou net geen foto van gemaakt heb. Zoals je op de foto ziet barst het in Delta City niet van de bezoekers, maar dat kan zijn omdat het maandag is. De enige normale verschijning die ik er zag, was de schoonmaakster.

Ik heb geen idee wat die mensen die er wel zijn komen kopen. De keus is beperkt. Er is een groot aantal (sport)kledingwinkels, parfumerieën, behawinkels(lingeriezaken zullen die wel heten), juweliers en meer algemene life-stylehandels. Wil je iets anders, dan moet je niet in Delta City zijn.

vakantie

Laat me het voor de verandering eens niet over de eigenaardigheden van de Balkan hebben. De komende week ben ik een paar dagen in Nederland. Normaal gesproken maak ik van die gelegenheid gebruik om bij familie en vrienden op bezoek te gaan, maar dat schijnt er deze keer niet in te zitten. Een familielid viert vakantie op de Canarische Eilanden, waar hij goede kans heeft een vriendin tegen te komen die daar ook met man en kind naartoe is gevlogen. Een goede vriend zit in Toscane en een andere neemt de herfstvakantie te baat om een paar dagen New York te doen. En geloof me, niemand heeft de zomervakantie voor deze vorm van pret ingeleverd. Ik hoor vanuit Nederland voortdurend angstaanjagende verhalen over instortende beurskoersen, omvallende banken en krimpende economieën. Dan denk ik: poeh, dat gaat niet goed daar. Blijkt dus erg mee te vallen.

Inmiddels maak ik me grote zorgen. Ik heb mijn spaargeld (nodig voor pensioen en misschien ooit voor een huisje op een Kroatisch eiland) bij de Postbank ondergebracht en ja hoor, ING accepteert als eerste in Nederland een kapitaalinjectie. Ik kan me nu een klein beetje beter voorstellen hoe de mensen zich hier in de jaren negentig voelden, toen de hele economie in elkaar donderde en iedereen zijn tegoeden zag verdampen. Weg spaargeld, weg pensioen, weg huis. Gelukkig heeft Nederland Wouter Bos. Of zal dat niet helpen? Help, wat moet ik doen?!

corruptie

Iedere keer na verkiezingen wordt er een enorme stoelendans georganiseerd. Er komen natuurlijk nieuwe ministers en, in de gemeenten, nieuwe wethouders en een nieuwe burgemeester en die nemen allemaal hun persoonlijke 'adviseurs' mee, die om wat voor reden dan ook een baantje nodig hebben. Maar er gebeurt meer. De hele top van de ministeries, overheidsdiensten, gemeentelijke diensten en staatsbedrijven wordt vervangen. Niet omdat die mensen hun werk niet goed zouden doen, maar omdat ze de verkeerde politieke kleur hebben. Na de verkiezingen van mei zijn dus bijna alle aanhangers van Vojislav Koštunica de laan uitgestuurd, om plaats te maken voor de politieke makkers van Boris Tadić en Ivica Dačić. Directeuren van gemeentelijke vervoerbedrijven, de gouverneur van de Centrale Bank, de baas van de Staatsloterij en de chef van de waterleiding in Novi Sad. Allemaal zijn of worden ze vervangen. Vorige week bereikten Tadić' DS en Dačić' SPS overeenstemming over de veredeling van de baantjes in Belgrado. Pas daarna kon de verzoeningsverklaring tussen beide partijen waar ik gisteren over schfreef worden ondertekend. Pas nu kan het gemeentebestuur echt aan het werk.

Dat die instellingen, diensten en bedrijven (op z'n minst) eens in de vier jaar telkens weer kennis

is nog wel het geringste probleem. Veel erger is dat de betrokkenen weten dat ze over vier jaar hun baantje weer kwijt zijn en dat ze dus in die periode proberen hun eigen zakken zoveel mogelijk te vullen. En zo houdt het ene systeem (de baantjesverdelerij) het andere (de corruptie) in stand.

DS en SPS beloofden in hun verklaring over transparante, Europees georiënteerde politiek, maar die lijkt nog ver weg.

vrede

Het heeft even geduurd, maar de vrede is getekend. De eeuwige rivalen van de Democratische Partij (DS) en de Socialistische Partij van Servië (SPS) zijn vriendjes. Het staat zwart op wit. Deze week maakte het tv-programma Insajder weliswaar nog bekend dat er kort voor de val van Slobodan Milošević (wijlen vooraanstaand lid van de SPS, nooit afgezworen) nog een lijstje bestond met veertig namen van oppositieleden die door arrestatie of erger onschadelijk gemaakt moesten worden, maar dat doet er niet mer toe. De keizer is dood, lang leve de keizer.

Partijleiders Tadić en Dačić ondertekenden hele fraaie taal vandaag: "Wij willen een platform van nationale vezoening bieden , dat ieder die oprecht zoekt naar hernieuwde vooruitgang en een toekomst voor alle Servische burgers zal samenbrengen," staat er in het document. Dat moet je een paar keer lezen voordat je begrijpt wat dat betekent. Het doel van de overeenkomst is om de territoriale integriteit van Servië te behouden en het land Europa binnen te loodsen.

Ik vond een toepasselijke tekst van een Loesje-achtige club. Verder commentaar lijkt me overbodig.

adviseur

Een slimme zet van de minister van binnenlandse zaken. Ivica Dačić (de bekeerde aanhanger van Slobodan Milošević) heeft een superster benoemd tot adviseur voor de diaspora, sport en humanitaire aangelegenheden. Zijn naam: Vlade Divac. Zegt jullie waarschijnlijk niks, maar hier is hij een halve god, zo niet een hele. Een sublieme center in de Amerikaanse NBA, de langste tijd bij de Sacramento Kings. En dan hebben we het over baskestball. Vlade doet bovendien aan liefdadigheid. Hij bouwt huizen voor de duizenden Servische vluchtelingen uit Kroatië, Bosnië en Kosovo die nog steeds in collectieve centra wonen. Zo iemand is razend populair onder Serviërs.
Gekke cominatie van adviesterreinen trouwens. Wat de ex-basketballer moet gaan doen is me dan ook volstrekt onduidelijk. Adviseren op het gebied van diaspora, sport en humanitaire aangelegenheden, zou je zeggen (Waarom? Omdat hij in het buitenland heeft gewoond, aan sport heeft gedaan en huizen voor vluchtelingen bouwt?). Dat klinkt aannemelijk, maar ik ben er haast zeker van dat Dačić hem vooral heeft aangetrokken om zijn eigen blazoen op te poetsen.
Positief is dat Divac een fors kapitaal bij elkaar heeft gebasketballd, dus waarschijnlijk niet is komen adviseren om er zelf beter van te worden. "Ik wil helpen," zei hij gisteren. "Geld en politiek interesseren me niks." Zo komt er ook eens goed nieuws hiervandaan.

ambassadeur

Diplomaten worden geacht hun werk in stilte te verrichten. Voor ons correspondenten is dat vaak heel vervelend, want je zult ze zelden of nooit betrappen op een uitspraak over een gevoelige kwestie waar je iets mee kan, maar voor de verhouding tussen staten is het misschien maar beter zo.
Soms vliegt zo'n diplomaat uit de bocht en dat overkwam meneer Karel Vosskühler, hare majesteits ambassadeur te Sarajevo, gisteren. Misschien heeft hij de plaatselijke politieke gewoonten wat te veel ter harte genomen. "Dodik is slechter dan Loekasjenko" stond er namelijk boven een interview met hem in de krant Dnevni Avaz. Dat heeft hij niet gezegd, maar het kwam er wel op neer. Letterlijk staat er in het interview: "Tot nu toe heb ik Dodik vergeleken met Loekasjenko. Nu moet ik mijn excuses aanbieden aan Loekasjenko. Hij is gestraft. Hij kon niet skieën, noch zijn dochter opzoeken in Oostenrijk. Hij heeft zijn lesje geleerd en nu kan hij weer reizen."
Voor de leek is dit waarschijnlijk abacadabra, dus uitleg.
Wie is Dodik? Milorad Dodik is de (democratisch gekozen) premier van de Republika Srpska (Servische Republiek), een van de twee 'entiteiten' waaruit Bosnië bestaat.
Wie is Loekasjenko? Loekasjenko is de president van Wit-Rusland, die onder Amerikanen bekend staat als "de laatste dictator in Europa" (niet dat de Amerikanen altijd gelijk hebben...) en die wegens gesjoemel met verkiezingen, schending van mensenrechten enz. een tijdlang zijn gezicht niet mocht laten zien in de Europese Unie. Dat reisverbod is onlangs als teken van goede wil wat versoepeld.
Waarom de vergelijking tussen Dodik en Loekasjenko is me niet helemaal duidelijk.
Vosskühler verwijt Dodik al tijden dat hij de staat Bosnië-Hercegovina aan het ondermijnen is en dat hij uit is op een zelfstandige Republika Srpska. Kijk maar: de Bosnische Serviërs hebben er alles aan gedaan om te voorkomen dat de politie in Bosnië onder één bevel komt te staan (nu zijn er twee gescheiden politiemachten). De Bosnische Serviërs willen het gezamenlijke bevel over het Bosnische leger terugdraaien. De Bosnische Serviërs willen zich bemoeien met het buitenlandse beleid van Bosnië-Hercegovina (een van de weinige échte bevoegdheden van de regering in Sarajevo). Allemaal waar. En, vindt Vosskühler, Dodik is onder meer een gevaar voor de vrijheid van meningsuiting en de onafhankelijke rechtspraak (dat geldt volgens mij niet minder voor de politici in Sarajevo).
In de hoofdstad van de Republika Srpska zijn ze pislink. Vosskühler heeft zich "met zijn schandelijke uitlatingen" in dienst gesteld van de Bosnische moslims. Hij heeft de grenzen van diplomatiek gedrag en goede smaak overtreden. Vosskühler komt de Republika Srpska niet meer in en de regering in Banja Luka heeft de centrale regering in Sarajevo gevraagd de Nederlandse ambassadeur tot ongewenst persoon te verklaren. Grootspraak natuurlijk, maar het toont wel aan hoe kwaad ze zijn.
Nogmaals, ik denk dat meneer Vosskühler de plank niet helemaal misslaat. Maar wat heb je eraan om dat als (benoemde en niet gekozen) ambassadeur voor iedereen hoorbaar rond te toeteren. Volgens mij hebben we daar een minister van buitenlandse zaken voor. Moet die duimen gaan zitten draaien? Gaarne een reactie, excellentie.

belangrijk

Wat aan de late kant vandaag, maar ik had dan ook iets heel gewichtigs te doen: een vraaggesprek voor de Servische televisie. Onderwerp: hoe komt het dat in Europa (ze beschouwen zichzelf hier nog steeds al tweederangs) zoveel mensen op huwelijkse voorwaarden trouwen? Dat is zo onromantisch, vinden veel Serviërs, alsof je in je trouwakte meteen de scheiding incalculeert.

Eerlijk gezegd wist ik helemaal niks van trouwen op huwelijkse voorwaarden, danwel in gemeenschap van goederen. Wij zijn voor de Servische wet getrouwd en die kent pas sinds kort de mogelijkheid om alles te beschrijven, tenministe voor zover ik het begrepen heb. Na een poosje googlen kwam ik erachter dat er in Nederland inderdaad flink op huwelijkse voorwaarden wordt getrouwd. Vooral boeren doen dat naar het schijnt. Waarom? Zal wel komen omdat ze het vermogen van vrouwlief niet in gevaar willen brengen als het onverhoopt slecht mocht gaan met het bedrijf. Best mogelijk dat ze al hun vermogen bij hun vrouw onderbrengen. Ik weet het niet.

Misschien zijn we in Nederland ook wel wat rationeler, opperde ik er gratis en voor niks bij. Zowel in Nederland als in Servië hebben huwelijken nogal eens de neiging op de klippen te lopen en dan is het niet onverstandig om bij een scheiding wat voor jezelf over te houden. En vrouwen geven bovendien altijd veel geld uit aan nutteloze dingen. Bij huwelijkse voorwaarden mogen ze dat niet doen ten koste van je mannelijke vermogen (woordspeling). Dat was eigenlijk een grapje. Hoop maar niet dat ze dat vanavond uitzenden, want dan sta ik er gekleurd op.

Ik denk niet dat de Servische televisiekijker veel aan mijn inbreng zal hebben. Moeten ze maar iets vragen over onderwerpen waar ik wel wat vanaf weet.

Zo zag het er trouwens uit:

kerkhof

Zojuist terug van Novo Groblje (de Nieuwe Begraafplaats), waar ik was voor research inzake een Bijzonder Groot en Ambitieus Project. Wat dat is blijft geheim. Dat merken jullie te zijner tijd wel. Ik ben dol op kerkhoven op de Balkan, zeker oude en grote als Novo Groblje, waar tout Belgrado ligt begraven voor zover het overleden is. Zo anders dan de aangeharkte begraafplaatsen in Nederland. Veel meer drama, veel meer het gevoel dat je over de doden loopt. Een beetje als in griezelfilms (er werden vanmiddag trouwens filmopnamen gemaakt). Prachtig licht zo tegen het eind van de middag. Een kleine impressie dan maar.

Ik weet eerlijk gezegd niet hoe dat in Nederland is, maar hier heeft men de gewoonte om lang voor overlijden een graf te kopen, het aan te leggen en in sommige gevallen de namen al in de steen de bijtelen, inclusief het geboortejaar. Dan hoeft alleen het sterfjaar er nog maar bij. Ik vind dat de goden verzoeken, maar hier vinden ze het heel normaal. Kijk maar, deze graven staan te wachten op hun toekomstige bewoners:

Zo'n kerkhof is in zijn aard nogal deprimerend. Sommigen hebben kennelijk gedacht: laten we de boel een beetje opvrolijken. We zijn dan wel dood, maar dat is nog geen reden voor somberheid.

Novo Groblje is een chic kerkhof. Professoren, medisch specialisten, handelaren, diplomaten, mafiaschurken, ze liggen er allemaal. Ook Zoran Đinđić, in 2003 doodgeschoten door een van die mafiaschurken die helaas nog niet begraven is, heeft er zijn laatste rustplaats. Gezien de hoeveelheid bloemen populairder dan bij leven.

Het was een leerzame middag. Nu aan de slag om de gegevens te rangschikken. Waarvoor? Ik heb toch al gezegd dat dat geheim is. Mag een blogger ook z'n privédingen hebben?

dank u

Jullie worden hartelijk bedankt. Dankzij jullie stemgedrag zit ik met een lamp opgescheept die ik helemaal niet in m'n kamer wil hebben. Een recordaantal van vijfenveertig bezoekers deed mee aan de wat-doen-we-met-de-lelijke-lamp-enquête. Eenendertig (68 procent) zeiden er: laat hangen dat ding (of stuur hem anders naar Nederland, schreef iemand), slechts veertien mensen (32 procent) toonden aan over iets van smaak te beschikken en stemden: weg ermee. Ik kan het nu niet maken om hem weg te halen. Hoewel... Niemand die het in de gaten heeft. Gewetenskwestie. Laat me eerlijk zijn. Tot nader order blijft de lamp hangen. Blij?

geweld

Daar gaan we weer. Een demonstratie en dus geweld, het lijkt niet meer zonder te kunnen. Tienduizend Serviërs demonstreerden tegen de erkenning van Kosovo door de regering van Montenegro, het land waar ze wonen. De oogst van gisterenavond in Podgorica: tweeëntwintig gewonden, achtentwintig arrestaties en een boel schade. Zo maak je het je tegenstanders wel heel erg makkelijk, sukkels.

Begon om zes uur, ging goed tot even voor achten en toen liep het mis. Stenen naar het parlementsgebouw, stenen naar de politie, stenen naar journalisten. Traangas en meppende politiemannen als antwoord. Hoera, dat is goed voor de zaak.

Het standaardantwoord van de organisatie: provocateurs van de geheime dienst zijn begonnen. Oh God, nee hè, daar gaan we weer met de provocateurs van de geheime dienst. Ga toch weg, verzin eens wat originelers. Het standaardantwoord van de autoriteiten: de organisatoren zijn verantwoordelijk. Vanaf heden geen demonstraties tegen de erkenning van Kosovo meer toegestaan in Montenegro. Nou, dan heb je wat bereikt, kun je daar over gaan zeuren. Van harte gefeliciteerd. Petje af.

modder

En dan nog even dit. Het grote moddergooien onder de (ex-)Radicalen is begonnen. Tomislav Nikolić, hierboven nog in betere tijden als lijstrekker van de Servische Radicale Partij, wordt door de achterblijvers in die partij beschuldigd van financiële malversaties. Hij zou zonder toestemming van de Centrale Vaderland Administratie (alleen die naam al) een kortlopende lening hebben omgezet in een langlopende, waardoor de partij 68 in plaats van 50 miljoen dinar (850.000 in plaats van 625.000 euro) moet terugbetalen. Zal wel voor de verkiezingscampagne zijn geweest, maar dat doet er niet zoveel toe. De resterende Radicalen hebben al een civiele procedure aangespannen bij de rechtbank en waarschijnlijk doen ze later deze week aangifte bij de politie.

Je herinnert je misschien nog dat presidentskandidaat Nikolić het zijn tegenstander en latere winnaar Boris Tadić in januari behoorlijk lastig heeft gemaakt. De Radicale Partij, toen nog onder zijn leiding, gold in mei als een van de favorieten bij de parlementsverkiezingen, maar kon haar ambities toen niet waarmaken. Ik heb Nikolić altijd een te aardige man gevonden voor de partij die formeel nog steeds onder leiding staat van Vojislav Šešelj, die, bijna vergeten, terecht staat voor het Joegosavië Tribunaal. Kort geleden had Nikolić kennelijk genoeg van de waandenkbeelden van Šešelj en van diens kaderdicipline en kwam tot het inzicht dat hij het maar beter op eigen kracht kan proberen. Dat vonden de resterende Šešeljadepten niet leuk. Ze zullen hem dan ook waarschijnlijk tot in zijn graf blijven achtervolgen. Want de grote leider afvallen, dat doe je niet.

hulde

De mannen van de verkeerspolitie in Servië, te herkennen aan hun reflecterende gele hesjes, witte petten en een tamelijk sullige uitdrukking op het gezicht, hebben een slechte naam. Meestal niet ten onrechte. Zodra zij zich met de verkeersdoorstroming gaan bemoeien (als er een stoplicht kapot is of zo) loopt de boel gegarandeerd in het honderd. Ze hebben hun snelheidscontroles meestal in de buurt van een café, en ze zijn, om het eens zacht uit te drukken, nog steeds niet vrij van corruptie. Maar soms verrichten ze heldendaden. Vandaag bij mij in de straat bijvoorbeeld. Idioten met dure auto's gebruiken Gundulićev Venac als racecircuit. Link als je je geparkeerde auto achteruit van de stoep wilt rijden (je ziet dan namelijk niet wat eraan komt), maar vooral levensgevaarlijk voor spelende kinderen. Ze trekken zich er geen moer van aan. Ik was daarom erg blij dat de politie vanmiddag eindelijk eens de tijd heeft genomen om hier bonnen uit te delen. Het waren er heel wat. Hulde!

Sorry, maar het moet weer even.
Het begint er steeds meer op te lijken dat de uitlevering van Ratko Mladić niet meer de enige stap is die Servië moet zetten om kans te maken op toetreding tot de Europese Unie. Servië moet zich politiek vooral koest houden en doen wat Brussel zegt.
Ik heb het over de uitwijzing van de ambassadeurs van Macedonië en Montenegro. Die werden eind vorige week tot ongewenste personen verklaard omdat hun regeringen de onafhankelijkheid van Kosovo hebben erkend. En ik heb het over het succes in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, ook vorige week, die besloot het Internationaal Gerechtshof in Den Haag te verzoeken zich uit te spreken over die eenzijdige onafhankelijkheidsverklaring. De EU, dit keer aangevoerd door de Britten, is daar erg ongelukkig mee.
Servië moet deemoedig het hoofd buigen en de onafhankelijkheid erkennen, of in ieder geval accepteren dat andere landen die erkennen. Maar kan iemand me nou eens uitleggen waarom. Iedere lidstaat van de VN heeft het recht een voorstel te doen in die Algemene Vergadering, die op haar beurt het recht heeft het Internationaal Gerechtshof iets te verzoeken. Normaal diplomatiek werk en de kans op een afgewogen juridisch oordeel over 17 februari. En volgens mij heeft ook meer in het algemeen ieder land het recht zich diplomatiek in te spannen voor een zaak die het van belang acht. En ik kan me met de beste wil van de wereld niet bedenken waarom Kosovo niet van belang kan zijn voor Servië. Ik bedoel maar, er zijn, en worden, oorlogen uitgevochten over afscheidingen. Dan doen ze het hier nog heel fatsoenlijk.
Maar niet volgens de Britse ambassadeur in Belgrado, meneer Stephen Wordsworth. Die noemt in de krant Blic de uitwijzing van de buurdiplomaten "een ongelukkige ontwikkeling, vooral omdat goede relaties met de buurlanden een voorwaarde zijn voor Europese integratie door het proces van stabilisatie en associatie". Hij legt dus heel direct het verband met Europese integratie en vind impliciet dat Servië het proces van stabilisatie en associatie bedreigt. Maar meneer Wordsworth, je kunt evenzogoed zeggen dat juist Macedonië en Montenegro dat proces bedreigen met hun erkenningen.
Of Belgrado Serviës Europese integratie in gevaar heeft gebracht? "Iedere verslechtering met buren is een slecht signaal," zegt de Britse ambassadeur, die vervolgens ook nog eens keihard staat te liegen als hij zegt dat er geen druk op Macedonië en Montenegro is uitgeoefend. Gaat u dat maar fijn de kat wijsmaken, meneer.
Het is waar, het wegsturen van de ambassadeurs is een rare move. Waarom, zou je zeggen, dan niet ook bijvoorbeeld de Amerikaanse, de Britse, de Kroatische en de Sloveense ambassadeurs de deur gewezen? Hun regeringen hebben de onafahankelijkheid immers ook erkend. Het antwoord daarop kan ik niet geven, omdat de Servische regering daar voor zover ik weet niets over heeft gezegd. Tegelijk lijkt de soep ook weer niet zo heet te worden gegeten als die is opgediend. Premier Cvetković zei zaterdag dat de diplomatieke relaties dan voorlopig wel verbroken mogen zijn, op alle andere terreinen verandert er niks, en dat zou, gezien de nauwe relatie tussen met name Servië en Montenegro, ook bijna niet kunnen. Het zal wel een tijdelijk stormpje zijn.
Vanavond gaan de Serviërs in Montenegro (en dat zijn er een heleboel) de straat op in Podgorica. Maar hopen dat de heethoofden thuis blijven, want anders is er stront aan de knikker.
Ik dank u voor uw aandacht. Nu lekker naar buiten.

rustig

Het is gisteren rustig gebleven. De fa's en de anitfa's hebben elkaar de hersens niet ingeslagen. Er waren bijna geen fa's.

Een bonte verzameling, die antifa's. Je hebt er die terugverlangen naar Joegoslavië.

En je hebt er die uitzien naar de Europese Unie.

Maar je hebt er ook die dat niet doen.

Je hebt ook homoactivisten.

En ze hebben zich allemaal (nou ja, zo heel veel waren het er niet; een paar honderd) verzameld achter de leus 'Neći Proći'. Moeilijk te vertalen. 'Geen sprake van', zou ik in dit geval zeggen. Daarmee doelen de antifa's op de bijeenkomst die de fa's hadden willen houden, maar die was verboden.

Het bleef dus rustig, maar daar was wel de inzet van VIJFENTWINTIGHONDERD man politie en gendarmerie voor nodig.

Zoals altijd bij demonstraties in Belgrado was het centrum afgesloten voor verkeer. Trolleybuspassagiers moesten dus even geduld hebben.

Een handvol anti-antifa's stond op Trg Republika, waar ook nog een eenzame aanhanger van Radovan Karadžić zit te demonstreren, te roepen dat de antifa's het toch echt bij het verkeerde eind hebben, maar door de overweldigende hoeveelheid politie moesten ze het daarbij laten


En zo verliep dus alles in pais en vree. Er werd nog een bloemetje bij het monument voor de slachtoffers van het fascisme op Terazije gelegd, wat 'no pasaran' geroepen en toen ging iedereen naar huis. Ik niet. Ik heb tot middernacht op een terras gezeten vanwege het goede weer en vanwege de biertjes die ze daar verkopen.

Als je een indruk wilt hebben van hoe het bovenstaande klonk, moet je maar een op onderstaande link klikken.

antifa.mp3