verhuisd

Voor een ieder die hier toevallig terecht is gekomen en het wel interessant vindt wat er te lezen is: het Belgradoblog is dus dicht, maar hier ik blog verder.

het einde

Het stokte, het haperde, het ging niet meer vanzelf. Ik had het gevoel dat ik mezelf zo nu en dan zat te herhalen. Ik had steeds meer moeite om nog iets origineels te bedenken, een leuke invalshoek, een aanzet tot discussie, een frivoliteit, iets geks, iets emotioneels, kortom een onderwerp voor het Belgradoblog. Het was eigenlijk gewoon op.

De bedoeling van het blog was om iedere dag, of in ieder geval zo vaak mogelijk, een berichtje van de Balkan te posten. Nu dat niet meer gaat, moet ik ermee ophouden, want met een incidenteel stukje is het Belgradoblog het Belgradoblog niet. De druk is te groot, de tijd te beperkt, het enthousiasme niet minder, maar het brein kennelijk vermoeid.

Veruit de meeste keren keek ik ernaar uit om achter mijn laptop te gaan zitten en te schrijven wat er in me opkwam. Ik ben er anders door gaan kijken, veel alerter, en in die zin heeft het Belgradoblog, inclusief jullie reacties, mij een betere observator gemaakt. Was het tot begin dit jaar nog: leuk, ik ga nog een stukje tikken, de afgelopen maanden werd het een verplichting. Dat zie ik zelf terug in de kwaliteit van de berichtjes. En ik wil dit blog niet laten verworden tot een plichtmatig kunstje.

Ik stop er dus mee. Er is niemand die dat zo jammer vind als ik. Er zijn zoveel onderwerpen langsgekomen sinds ik er bijna twee jaar geleden aan begon, dat de nostalgie me nu al door de keel giert. Gaandeweg is het Belgradoblog ook een platform voor de uitwisseling van ideeën en meningen geworden. Dat dat er soms hard aan toe ging, neem ik niemand kwalijk, omdat de onderwerpen waar het over ging niet altijd even lichtvoetig waren. Ik bedank jullie allemaal voor je reacties.

Het ligt in de rede dat ik bij ga dragen aan de weblogsite van de NOS, maar dat zal anders zijn, officiëler, een tikkeltje minder uit het hart, een tikkeltje weloverwogener. Ik zal er Koštunica geen spuit elf kunnen noemen en niet kunnen zeggen dat Velja Ilić ze niet allemaal op een rijtje heeft. Sommigen van jullie zijn daar misschien wel gelukkig mee. De frequentie zal ook een stuk lager zijn. Ik vermoed iets van eens per week. Verder werkt de NOS overigens aan een correspondentensite, waar onderwerpen op zullen verschijnen die de uitzendingen om de een of andere reden niet halen. Vooral voor mijn gebied biedt dat mooie kansen.

Kortom, ik zal niet van het internet verdwijnen. Ik zal proberen zo eerlijk mogelijk over deze regio te blijven berichten, met een open oog voor alle partijen, alle belangen, alle opvattingen, alle emoties.

Dat was het dan. Mijn gemoed schiet vol. Het ga jullie goed.

geld

belgradeblogger.blogspot.com Estimated Worth $1606 USD by ...

Title, Belgradoblog. Description. Daily Pageview, 65. Daily Ads Revenue, $2.2. Last updated 24 Days ago. Index Data. Traffic Rank, 16777215. PageRank, 4 ...
www.websiteoutlook.com/www.belgradeblogger.blogspot.com - Cached -

Zit ik een beetje te googlen, kom ik ineens bovenstaand zoekresultaat tegen. Het Belgradoblog is kennelijk 1606 dollar waard en het heeft een dagelijkse advertentieopbrengst van 2,2 dollar. Dat laatste begrijp ik niet, want er staan helemaal geen advertenties op het Belgradoblog. En het aantal pageviews is aanmerkelijk hoger dan 65. Wie zijn die klunzen? Ik kom er niet achter, want de link werkt niet.

giraf

Dragan Marković 'Palma' kan zijn geluk niet op. Eindelijk, eindelijk, eindelijk krijgt hij zijn giraf. Wie die Palma is en wat hij met een giraf heeft? Kennelijk komt u nog niet zo lang op het Belgradoblog. Lees dit maar eens.

Ik hoor dat de giraf door een Zwitserse dierentuin wordt geleverd, maar ik weet niet zeker of dat waar is. Hoe dan ook, vanaf volgende maand kunnen bezoekers van de prachtstad Jagodina het beest bewonderen in Palma's eigen dierentuin. Volgens meneer de burgemeester komt de giraf niet ten laste van het gemeentelijke budget en draait de regering al evenmin op voor de kosten. De langnek zou zijn bekostigd door "iemand die van Jagodina houdt". Wie dat is, zal tijdens de presentatie bekend worden gemaakt. Althans, dat zegt Palma, die denkt dat er hordes toeristen naar Jagodina zullen komen om de aanwinst te bekijken.

Mooi, goed nieuws. Zo zie ja maar, het is hier niet alleen maar kommer en wel. Ik blijf alleen zitten met de vraag hoe je een giraf van Zwitserland naar Jagodina transporteert. In een vrachtwagen met een gat in het dak? Dan moet-ie wel goed uitkijken dat-ie onderweg z'n kop niet stoot.

kruis

In Kragujevac, toch al niet de rijkste gemeente in Servië, hebben ze een mooie manier bedacht om het weinige geld waarover ze beschikken op gepaste wijze door de goot te spoelen. Ze gaan er voor een eurootje of honderdtienduizend een kruis van zeventien meter hoog bouwen. Voor dat geld, zou je zeggen, kunnen ze beter iets aan de riolering doen of aan de straten of aan het ziekenhuis of aan de scholen. Maar nee, het kruis moet het symbool van de stad worden (altijd gedacht dat het kruis het symbool van het christendom was). "Het zal betere mensen van ons maken", zei loco-burgemeester Slavica Đorđević in het tv-nieuws. Dat is toch een mooie gedachte.

Zo'n besluit leidt vanzelfsprekend tot felle discussies. Kijk hier maar eens als je Servisch begrijpt. Op de site van Šumadija Press heeft ene Jasna Ratković een behartigenswaardig artikel over de kwestie geschreven. Op dezelfde site geven 452 mensen aan dat kruis helemaal niet te willen, terwijl 94 mensen het wel graag zien verrijzen.

Denk overigens niet dat ze in Kragujevac de enigen zijn. In Niš, ook al zo'n baken van welvaart, gaan ze een miljoen euro uitgeven aan een kruis van maar liefst tachtig meter hoog (het hoogste op de Balkan, het kruis op de Vodno in Skopje is maar vijfenzeventig meter, als ik me niet vergis) om te herdenken dat het in 2013 zeventienhonderd jaar geleden is dat het Edict van Milaan werd gesloten. Zo komen we hier wel vooruit.

griekenland

Het eerste Griekenlandverhaal heeft gisteren in het Financieele Dagblad gestaan. Volg de link hieronder.

Griekenland.docx

handel

Even iets heel anders, ik ga jullie hulp inroepen. Op 1 februari van dit jaar is het interim handelsakkoord tussen Servië en de Europese Unie in werking getreden (als je veel geduld hebt, kun je dat hier lezen). Daar is een politieke poppenkast van gemaakt, maar een van de bedoelingen ervan is eigenlijk dat Servië makkelijker en vooral goedkoper naar de EU kan exporteren. Nu wil ik voor het Financieele Dagblad een artikel schrijven over de effecten van dat akkoord voor het Servische bedrijfsleven. Vraag: kennen jullie bedrijven in Servië die al op de Europese (liefst de Nederlandse) markt actief zijn of die dat graag willen worden. Dat kunnen van allerlei bedrijven of bedrijfjes zijn. Van sigarettenfabrikanten tot frambozentelers, van wapenproducenten tot koekjesbakkers. Ik houd me aanbevolen.

gefeliciteerd

Ik wil vanuit Nederland geen woord meer horen over etnische verdeeldheid op de Balkan, geen verwijt meer over het zaaien van haat tussen verschillende bevolkingsgroepen. Lang leve de volksdemocratie van het witte vel en het "duytschen bloet". Van harte gefeliciteerd daar.

miladin

Het is er dan eindelijk toch van gekomen. Miladin Kovačević is in staat van beschuldiging gesteld. Even in het kort: krachtpatser Kovačević, die destijds in de Verenigde Staten studeerde en basketball speelde, sloeg tijdens een caféruzie in de zomer van 2008 de schriele Bryan Steinhauer bijna tot moes, ontvluchtte de VS met een inderhaast georganiseerd nieuw paspoort terwijl hij op borgtocht vrij was en keerde naar Servië terug. Familie van Steinhauer boos, de Amerikanen hysterisch. Servië leverde Miladin niet uit, omdat dat niet kan met eigen onderdanen. Amerikanen nog hysterischer, bilaterale betrekkingen beschadigd, Hillary Clinton bemoeit zich ermee. Deal met de VS: Servië betaalt de familie Steinhauer 660.000 euro en belooft Kovačević in eigen land te berechten. Serviërs boos, omdat met deze geste impliciet schuld wordt erkend, terwijl zich nog geen rechter over de zaak heeft gebogen.
Dat gaat nu dus wel gebeuren. Anders dan aan gene zijde van de Atlantische Oceaan is Kovačević hier niet aangeklaagd voor poging tot doodslag, maar voor het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Aanvullend wordt hem ook nog verweten dat hij gebruik heeft gemaakt van een vals, zij het door het Servische consulaat geregeld, paspoort. Hoewel het toch om een behoorlijk zwaar misdrijf gaat, heeft Miladin al die tijd geen Servische gevangenis van binnen gezien. De officier van justitie is er kennelijk van uitgegaan dat hij niet weer zou vluchten (tot nu terecht, waar moet hij ook heen?).
Kortom, een geruchtmakende zaak.
Twee medeverdachten hebben in de VS inmiddels twee jaar gevangenisstraf aan hun broek gekregen.

Ik heb Bernard Kouchner eerlijk gezegd altijd al een arrogante kwast gevonden. Maar wat-ie vandaag in Gračanica (Kosovo) allemaal voor bagger uit z'n mond kreeg, slaat alles. Ik geef, voor zover mijn Frans dat toestaat, een vertaling:

Journalist: Veel familieleden van ontvoerde Serviërs beschuldigen u ervan betrokken te zijn geweest bij de handel in organen van de ontvoerden. Wat is uw reactie daarop? En wat is uw houding ten aanzien van het zogenoemde gele huis?

Kouchner: Hahahaha. U bent ziek. Is dit het gezicht van een organenhandelaar? U bent gek. Wat denkt u, dat Rada (Trajković) en ik lijken hebben opengesneden en de organen eruit hebben gesneden?

Journalist: Wat denkt u over het gele huis. Denkt u dat het bestond?

Kouchner: Wat zegt-ie? Wat is dat, het gele huis? Welk gele huis? Waarom geel?

Journalist: Het gele huis in Albanië.

Kouchner: pfffbbbrrr. Meneer, u moet zich daar laten onderzoeken (ze staan voor dom zdravlje). Dat is genoeg. Bedankt. Er is geen geel huis geweest, er is geen orgaanhandel geweest. Ziet u ons organen verhandelen (?) De mensen die dat zeggen, zijn klootzakken en moordenaars.

Ps: Kouchner was de eerste VN-bestuurder van Kosovo in 1999.

achterhoofd

Radovan Karadžić is niet op z'n achterhoofd gevallen. Hij kiest frontaal de aanval. Het mag bekend verondersteld worden dat ik wel degelijk denk dat er tijdens de oorlog in Bosnië vreselijke misdaden zijn gepleegd, ook van Servische kant. Ik denk ook dat Karadžić daar verantwoordelijk voor is. Maar tussen een mening en juridisch bewijs ligt een hele oceaan. Srebrenica? Een mythe, zegt Karadžić. Sarajevo? Een verdeelde stad, geen omsingelde, afgeknepen stad met een onder vuur liggende burgerbevolking. Markale? Een opzetje van de moslims. "Alles wat de aanklager zegt, moet je eigenlijk omdraaien."

Ik ben heel benieuwd wat die aanklager gaat doen. Of hij aankomt met vage klets van bevoordeelde en/of gemanipuleerde getuigen of met échte bewijzen die aantonen dat de moslimbevolking zwaar te lijden heeft gehad onder oorlogsmisdaden en volkerenmoord onder leiding van Radovan Karadžić. Want daar gaat het om; bewijs. Als dat er is, dan moet hij voor de rest van zijn leven de gevangenis in en dan moeten degenen die hem nu verdedigen ook ruiterlijk erkennen dat ze het mis hebben gehad. Maar het omgekeerde geldt evenzeer. Als de aanklager in deze zaak niet zonneklaar hard kan maken dat Radovan Karadžić de kwade genius is geweest, dan moet hij vrij komen en dan moet de rest van de wereld, inclusief de Bosnische moslims, op zoek naar een ander verhaal.

bs'er

Na vandaag ben ik wereldberoemd in heel Servië. Ik was een poosje geleden gevraagd voor een interview met het radioprogramma Tehnoskop, dat door heel Servië op regionale en lokale zenders wordt uitgezonden. Hier vind je de site van het programma en onderaan de tekst links naar de twee delen van het gesprek. In het Engels, dat wel, omdat ik het razende tempo van het programma niet aan kon met mijn steenkolenservisch.

pak slaag

Helden zijn ook maar gewone mensen. Laszlo Tökes, de gereformeerde dominee van Hongaarse afkomst, bij wiens kerk in Timisoara de Roemeense revolutie van 1989 begon, is van zijn vrouw af. Of beter: zij is van hem af. Mevrouw Tökes had genoeg van zijn "herhaalde ontrouw en gebruik van lichamelijk geweld". Geen held meer (dat is-ie voor velen trouwens nooit geweest), maar gewoon een man die vreemd gaat en zijn vrouw slaat. Voor de geïnteresseerden: hier de reportage die ik in december in Timisoara maakt. (Dank voor de tip, Cornelis).

protest

Om niet de indruk te wekken dat ik alleen maar heb lopen lanterfanten, nog wat foto's van een demonstratie van afgelopen woensdag. Ik heb begrepen dat de media in West-Europa hebben bericht dat heel Griekenland plat lag en dat de demonstratie in Athene is uitgelopen op een veldslag met de politie. Geen van beide observaties is waar. De organiserende vakbonden waren bepaald niet tevreden met de omvang van de staking en de 'veldslag' aan het eind van de demonstratie behelsde niet meer dan een kortstondige veschpartij tussen een handvol anarchisten en de politie ("standaardprocedure" bij demonstraties, heb ik me door verschillende mensen laten vertellen). Zo zie je maar, niet alleen over de rest van de Balkan wordt gekleurd bericht.

Ik ga geen heel betoog schrijven over de stand van de Griekse economie, de omvang van begrotingstekort en staatschuld, de onderhandelingen met de Europese Unie, niet over internationale speculatie, noch over het maatregelenpakket waarmee de regering van de socialistische premier Papandreou uit de crisis hoopt te komen. Wat ik daarover te melden heb, schrijf ik op in de twee artikelen voor het Financieele Dagblad (en waarvan er één bijna af is). Ik zal de links op het Belgradoblog zetten, zodra die zijn gepubliceerd. Wat ik wel kan zeggen is dat de situatie behoorlijk dramatisch is.

Aan het begin van de domstratie, het nog lege podium:

Vraag me niet wat dit betekent:

Actievoerders metselen de toegangsdeur van een bank dicht:

Een boze Griek:


Demonstratie voor het parlementsgebouw:

Een vakbondsleider (van de bond voor gepensioneerden van de Dienst voor Sociale Zekerheid, gelieerd aan de communistische partij):

Nog een vakbondsleider (van de bond voor leraren op de middelbare school, gelieerd aan de socialistische partij):

En als je die laatste foto een beetje opblaast, zie je dat er een aardige beker op een van de planken staat. Beograd, staat erop. Verder ben ik helemaal niet chauvinistisch.

Tal van organisaties en individuen grijpen zo'n demonstratie aan voor hun eigen belang. Krakers bijvoorbeeld:

en Bengalen:

en Turkse Koerden:

en Afrikanen:

Nootjesverkopers:

en broodverkopers:

En tot slot nog de gedenksteen voor Alexandros Grigoropoulos, een vijftienjarige jongen die op 6 december 2008 werd doodgeschoten door de politie. Zijn dood was aanleiding voor een maandlang van rellen in Athene. Dat waren pas veldslagen.

oud

Ik logeerde in de Plaka, een oude wijk in het centrum van Athene waar je niet links of rechts kunt kijken zonder een of ander archeolgisch wonder te zien. De Akropolis toornt boven alles uit, maar er is meer, veel meer. Zoveel dat ik van het grootste deel al lang weer ben vergeten wat wat ook alweer was. In de het hoogseizoen moet het hier een rampgebied zijn, omdat je dan over de hoofden van de toeristen loopt. Nu was het prettig; rustig en warm genoeg om koffie op een terras te drinken.

Een straatkat en een -hond (niet archeologisch):

Een eindje verderop: de tempel van Zeus:

voertuigenserie

Ze stonden vlak bij mijn hotel. Gezien de vlaggetjes op het onderste voertuig en het feit dat Akropoli in latijns schrift is geschreven zouden het Franse toeristen die op alternatieve wijze naar Athene zijn komen rijden kunnen zijn. Maar al sla je me dood, ik weet het niet zeker.

pompoenen

Je ziet ze in veel landen bij parlementen, presidentiële gebouwen, koninklijke paleizen en/of belangrijke monumenten, vaak in traditionele kledij om aan te geven dat het betreffende land al een hele geschiedenis achter zich heeft. In Athene staat de erewacht voor het parlementsgebouw en die heeft een ingewikkelde procedure om te wisselen.

Ik houd er over het algemeen niet van om 's lands gebruiken op een makkelijke manier te kakken te zetten, maar toe nou jongens, jullie maken het me wel heel erg moeilijk om mijn lachen in te houden. Goed, jullie wapens zien er modern en gevaarlijk uit, dat rokje zij jullie vergeven, maar die witte mailots, die kwasten op je kuien en die rare balletjes op je schoenen... (proest)

hulde

Of ik Grieks spreek, vroeg Albert. Nee, ik spreek geen Grieks. Geen woord. Als je cyrillisch leest, kun je het Griekse schrift met wat fantasie wel ontcijferen, maar dan weet je nog niks. Een goede vertaler, die op de hoogte is van wat er in het land speelt en ook nog eens goede contacten heeft, is dus van levensbelang als je, zoals ik, moet berichten over een land waar je de taal niet van beheerst en (behalve uit de krant) nauwelijks weet wat er gaande is. Een fixer heet zo iemand (producer als je televisie maakt, verschil moet er zijn). Pavlos is een goede. De momenten dat we niet aan het interviewen waren, waren we aan het discussiëren en raadde hij me aan een laagje dieper te kijken dan hetgeen je aan de oppervlakte ziet. Ik kan natuurlijk niet zeggen dat ik de Griekse samenleving nu ten diepste doorgrond, maar volgens mij heb ik voldoende gezien en gehoord om later vandaag twee verhalen voor het Financieele Dagblad te maken. Hulde voor Pavlos.

athens by night

Zomaar wat avondplaatjes om mee te beginnen

crisis, what crisis?

Tien jaar geleden was ik er voor het laatst beroepsmatig: in Griekenland. Het valt buiten mijn NOS-gebied, dus de paar keer dat ik er in de tussentijd ben geweest, was alleen voor de zon, de zee en de eilanden.

Nu wordt het serieus. Een poosje geleden kreeg ik een telefoontje van het Financieele Dagblad. De vraag was of ik zin had om zo nu en dan stukjes te schrijven over financiële en economische onderwerpen. Dat had ik wel. Zij hebben niemand in Griekenland, dus dat ga ik erbij doen. Iedereen die het een beetje bijhoudt, weet dat het daar een enorme economische chaos is. De totaal uit de hand gelopen overheidsfinanciën bedreigen de euro en het economisch herstel van de hele Europese Unie. Journalistiek gezien ben ik dus met mijn neus in de boter gevallen.

Er is wel een probleem: ik weet nauwelijks iets van Griekenland en economisch onderlegd kun je me zeker niet noemen. Dat wordt dus drie dagen lang met heel veel mensen praten en proberen te begrijpen waar het allemaal om draait. Morgen weg, vrijdag terug. Hoop jullie in de tussentijd van dienst te blijven.

graf

Ik word zo ongelooflijk triest van dit soort berichten. In Gnjilane (Oost-Kosovo) is eerder deze week het graf van een Servische vrouw geschonden. Ze was de dag ervoor begraven op het kerkhof waar sinds 1999 geen Serviër meer een laatste rustplaats had gevonden. Ik vraag me af wat er zich afspeelt in de zieke breinen van mensen die zoiets doen.

- Wat zullen we vanavond eens gaan doen?

- Ah, ik weet wat. Er is vandaag een Servische begraven. Fun. Laten we haar opgraven.

Zoiets?

De familie trof de volgende dag een open graf en een open kist aan. Volgens een (Servische) politiecommandant was deze actie "een duidelijk bewijs aan Serviërs dat ze zelfs hun doden niet kunnen begraven in Gnjilane". Ik vrees dat hij gelijk heeft.

"Zo'n daad mag niet worden toegestaan aan wie dan ook om 'lage politieke doelen' te bereiken", verklaarde de regering in Priština, daarmee bevestigend dat er sprake was van een politiek doel. Welk doel is niet zo moeilijk te raden.

Ik heb eens zitten terugbladeren wat er op dit macabere gebied zoals is gebeurd sinds 1999 en ik werd er nog veel triester van. Kijk hier maar eens (1999). En hier (2004). Sindsdien lijkt het rustiger, maar vergis je niet. Met de regelmaat van de klok zie je meldingen van dit soort incidenten, zij het op kleinere schaal.

Het is de bedoeling dat Kfor de bewaking van voor Serviërs belangrijke plekken in Kosovo gaat overdragen aan de Kosovopolitie. Ik ben er minder dan ooit van overtuigd dat dat een goed idee is.

(geen) bomen

Er is in Belgrado al een tijdje een enorme rel aan de gang over kap van bomen aan de Kralja Aleksandraboulevard (ex-Bulevar Revolucije). Ze zouden oud zijn en ziek. Deze week hebben gemeentearbeiders de kettingzaag ter hand genomen. Veel bewoners en andere Belgradoërs zijn woedend. Ze vinden dat de boulevard niet zonder bomen kan en ze geloven er niks van dat de gemeente de beloofde nieuwe bomen daadwerkelijk zal planten. Er is zelfs een Facebookgroep opgericht om het onheil te keren: Stop de Kettingzaagmassamoord.
Ik hoop maar dat de gemeente dezelfde criteria niet voor mensen gaat toepassen: oud en ziek, maak er maar een eind aan.

heilig? (4)

In de tussentijd kon het natuurlijk niet stil blijven rond de omstreden Artemije. Eergisteren heeft de politie een naaste medewerker van de bisschop gearresteerd: Predrag Subotički, directeur van Artemijes bouwfirma Rade Neimar. Deze meneer zou tussen 2004 en 2009 driehonderdduizend euro hebben verdonkeremaand. Geld, dat was bestemd voor de reconstructie van kloosters in Kosovo. Volgens Serviës minister van binnenlandse zaken, Ivica Dačić, reageert de politie met haar onderzoek naar financiële onregelmatigheden in het bisdom Raška en Prizren (waar Artemije de op non-actief gestelde bisschop van is) op een aangifte van de Servisch Orthodoxe Kerk.

carnaval

Carnaval in Šibenik.