romadag

Gisteren was het internationale romadag. Ik weet niet precies wat de bedoeling daarvan is. Waarschijnlijk willen de organisatoren onder de aandacht brengen dat de romazigeuners het niet makkelijk hebben. Dat klopt, maar dat weten we zonder de internationale romadag ook wel. In 'mijn' gebied wonen heel veel roma. Niemand weet hoeveel, want een heleboel zijn er niet geregistreerd en hebben derhalve geen recht op huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg, om maar een wat te noemen. Er is sprake van een onmogelijke vicieuze cirkel: geen registratie, geen werk, geen opleiding voor de kinderen, geen registratie, geen werk, geen opleiding voor de kinderen etc. Daar komt nog eens een scheutje racisme overheen en je begrijpt de uitzichtsloosheid.

Maar de roma zelf zijn ook niet vrij van schuld. Ze zouden zich natuurlijk wél kunnen registreren en hun kinderen wél naar school kunnen sturen. Maar een kind op school, betekent een kind minder dat inkomsten binnenbrengt. Inkomsten overigens. die vaak weer moeten afgedragen aan een romaschurk die lekker verdient aan de narigheid van zijn mede-roma.

Natuurlijk zijn er roma die wel gewoon meedraaien in de Servische, de Bulgaarse, de Macedonische, de Albanese en de Roemeense samenlevingen. Er zijn er zelfs die uitermate succesvol zijn. Maar het gros is arm, vist karton uit de vuilcontainers, wast autoruiten bij stoplichten of bedelt.

Als er evenwel één ding is waar roma goed in zijn, dan is het muziek maken. Dat toonden ze gisterenavond maar weer eens, onder meer op Trg Republike, het Plein van de Republiek in het centrum van Belgrado. Ik was moe, net terug uit Bulgarije en ik wilde eigenlijk naar bed. Maar ik ben blij dat ik toch nog even naar Kal ben gaan luisteren. Als je meer wilt horen van deze band kun je hier terecht.