celebrity

Ik had het al aangekondigd. Aleksandra had op de cover van Blic Vikend (weekend) gestaan. En hier is-ie dan. Om de een of andere reden waren ze bij Blic vooral geïnteresseerd in de periode die ze voor B92 vanuit Moskou heeft gewerkt. Dat is toch alweer bijna twee jaar geleden. Ze heeft in de tussentijd echt wel iets anders gedaan dat de moeite van het bespreken waard is, zou ik zeggen. Afijn, ze staat er weer mooi op, zij het op de omslag een beetje zwaar in de make-up. En ik vind dat ze haar op de foto binnenin wel een wat minder tuttig bloesje hadden mogen aantrekken. Zoiets draagt ze normaal gesproken nooit. Maar bij interviews gaat ze zelf niet over de kleren. Daar gaat de stylist van B92 over. Die moet de coryfeeën van het station qua uiterlijk verkopen.

Zo kan-ie wel weer Godfroid, genoeg opschepperij over je vrouw. Ga eens wat nuttigs doen.

verhuizen

Er moet weer eens verhuisd worden. Dat gebeurt nou eenmaal als je huurt in Belgrado. Je mag blij zijn als je ergens twee jaar kunt wonen. Geen kwaad woord over onze huisbaas, hij heeft al in juni aangekondigd dat hij tegen het eind van het jaar weer de beschikking wil hebben over zijn appartement. Dat was bestemd voor zijn zoon en schoondochter, maar de zoon kreeg een verkeersongeval en is overleden en de schoondochter moest er een poos niet aan denken om in het appartement te wonen dat voor haar en haar man was bedoeld. Nu is ze daar overheen en wil ze er wel in wonen. Alle Begrip.

Wij moeten dus op zoek naar iets anders. Kijken op de site van Jugostan, dat een enorm aanbod heeft waar zowat alles al van verhuurd is, maar er is alweer nieuw aanbod dat nog niet op de site staat. Dat maakt het zoeken wat lastig, maar wees gerust, we vinden wel wat. Om een idee te geven wat er zoal beschikbaar is:

Wat te denken van een appartement in het centrum met een zachtgroene badkamer? Of iets met lelijke stoelen.

Een bad als dit lijkt me wel aantrekkelijk.

Morgen maar eens gaan bellen met het agentschap. Dinsdag hopelijk op pad om een serie woningen te bekijken, dan volgt onvermijdelijk een onderhandelingsproces met een verhuurder die veel te veel vraagt en dan hoop ik over een week of twee toch wel te weten waar we vanaf december of zo zullen wonen. Hopelijk weer in onze huidige buurt, Dorćol, want dat is de prettigste plek in de stad; rustig en toch op een steenworp afstand van het centrum van het centrum, een aantal prima kafana's, de Bajlonimarkt en voldoende parkeergelegenheid. Wat wil een mens nog meer? Nou, een appartement bijvoorbeeld. Ik houd jullie op de hoogte.

rakija

Muziek, eten en drinken. Serviërs zijn er dol op. Alle grote festivals in het land hebben er mee te maken (Exit, Guča, Beer Fest etc.). Dit weekend wordt in Belgrado het Rakija Fest gehouden. Rakija is de trots van de Serviër. Hoewel het drankje in verschillende verschijningsvormen overal ter wereld wordt gedronken (jenever, calvados, grappa, aquavit, vodka, raki etc. etc.) claimen zij het patent. Onzin natuurlijk, maar het moet gezegd: veel Serviërs zijn meesterdestilleerders. In het Belgradose uitgaansblaadje zegt de organisatie van het Rakija Fest: "Šljiva je naša dika" (de pruim is onze trots), doelend op de šljivovica. In het buitenland is dat de bekendste vorm van rakija, maar er zijn er veel meer. Je kunt rakija uit alle vruchten destilleren: appels, kersen, druiven, kweeperen, noem maar op, en dat doen de Serviërs dan ook van harte. Ik vind dat niet erg, mag er graag een glaasje of een, twee, drie van drinken. De mannen op de foto hierboven ook. Op vorig jaars editie van het Fest schaakten ze met glaasjes rakija. Ieder geslagen stuk moest worden leeggedronken. De meest dronken speler was dus de winnaar. Kijk, dat waardeer ik nou in de Serviër.

celebrity

Het gaat niet om de mevrouw hierboven op de cover van Politika's tv-bijlage. Aardig genoeg, maar binnenin is iets veel interessanters te zien. Kijk maar:

Verrek, die ken ik ergens van ... Is dat niet mijn echtgenote? "Televisija je nepravedna," (televisie is oneerlijk), zegt de schat op pagina zes en zeven van het magazine. En dat zegt zij, zelf niet van het scherm af te slaan. Betekent dat ook dat zij onrechtvaardig is? Of is zij geen televisie? Ik zal het haar eens vragen als ze terugkomt uit de studio.

Aleksandra verschijnt op billboards, nu in Politika, ze is voor de vakantie ook al door het Blic Magazine geïnterviewd. Naar verluidt stond ze daar op de voorkant, maar we zijn er nog niet in geslaagd een exemplaar op de kop te tikken (zodra ik er een heb, zal ik het laten zien). Ik voel me zo nederig. Onrechtvaardig of niet. Half Servië kent haar inmiddels. Stonden we laatst in een winkel, vraagt een oudere mevrouw: "Presenteert u niet het nieuws van B92?" Ja, antwoordt Alekandra vriendelijk (je kunt haar niet van sterallures betichten). "Wat leuk om u eens te zien," zegt de mevrouw. "U bent in het echt net zo mooi als op de televisie." Kijk, dat vind ik nou ook.

boete

Het gaat goed met de Servische democratie. De voorzitter van het parlement, Slavica Đukić-Dejanović, had tot twaalf uur vandaag al voor vijftienduizend dinar (190 euro) aan boetes uitgedeeld aan volksvertegenwoordigers die te lang spraken, zich niet aan de agenda hielden of anderszins de gang van zaken in het parlement verstoorden. Al dagen leuteren vooral de leden van de oppositie over van alles en nog wat, maar niet over onderwerpen die op de agenda staan. Waarover dan? Nou, bijvoorbeeld over wie er nu namens de Servische Radicale Partij in het parlement zitten (die partij is onlangs gesplitst), over het politie-optreden tijdens de demonstratie tegen de uitlevering van Radovan Karadžić en over allerlei andere dingen die er nu even niet toe doen.

Dat parlement is hoe dan ook een kakelhuis, waar ieder lid op elk gewenst moment welk onderwerp dan ook te berde mag brengen, waar vervolgens alle andere leden dan weer op mogen reageren, zodat er van het eigenlijke werk geen bal terecht komt. Beledigen en schelden op alles wat los en vast zit is er tot een ware kunst verheven en als het de dames of heren (vooral van de oppositie) niet zint, dan lopen ze gewoon met z'n allen weg, waardoor er geen quorum is en er dus geen besluiten kunnen worden genomen. De regering heeft het makkelijk. Die wordt zelden of nooit ter verantwoording geroepen en de parlementariërs maken vooral elkaar het leven zuur.

Vaak levert dat vermakelijke taferelen op -schelden is inderdaad en kunst- maar voor de voortgang van dit land is het niet erg bevorderlijk.

stinkkatten

Je zou eigenlijk een ongelooflijke hekel aan ze moeten hebben: straatkatten. Met hun krolse gejammer houden ze je nachtenlang wakker, ze pissen alle kelders onder, waardoor er vooral 's zomers een ondraaglijke stank in de straat hangt. Maar als je die grote ogen tevoorschijn ziet komen uit een van de kelders, dan kan je niet anders dan smelten. Ik niet tenminste.

maar weer eens homo's

Homo’s op de Balkan hebben veel gemeen. Ze worden in elkaar getimmerd als ze in het openbaar laten zien dat ze homo zijn (gisteren weer eens in Sarajevo). Ze worden uitgebraakt door hun familie en ontslagen door hun werkgevers zodra ze uit de kast komen. Ze kunnen alleen als homo uitgaan als ze het low-key houden. Ze zijn de schande van de maatschappij. Een erger scheldwoord dan peder (flikker) in Servië, of woorden met een gelijke strekking in andere landen, is nauwelijks te bedenken. Homo’s op de Balkan ontmoeten elkaar in parken en, steeds vaker, via het internet. In het geheim.

Ik heb op dit blog al eerder geschreven dat ik geen homo-activist ben, en dat ben ik nog steeds niet, maar ik word er iedere keer niet goed van als er weer eens een handvol mensen met balonnen en kleurige vlaggen wordt aangevallen, vernederd, geslagen, geschopt, bespuwd, uitgescholden en niet of nauwelijks wordt beschermd door de politie alleen omdat ze homo zijn. Bosnische en Albanese moslims, Kroatische katholieken, Servische, Bulgaarse, Macedonische en Roemeense orthodoxen, de religie maakt niet uit, ze walgen allemaal van afwijkingen van de norm (= jong trouwen, kindertjes krijgen en scheiden of al ruzie makend bij elkaar blijven). En er trekken echt geen besnorde mannen in leren onderbroekjes door de straten, er varen geen boten met ministers, homopolitiemensen of –militairen over de Donau of Sava, er lopen geen dildozwaaiende mafkezen te provoceren. Maar de Balkanman kijkt liever hier naar (mag er best zijn trouwens).

En toch laten de homoseksuele mannen en vrouwen op de Balkan zich niet kisten. Van Sofia tot Osijek, van Tirana tot Boekarest, overal zijn homo-organisaties te vinden (bijvoorbeeld hier, hier, hier, hier, hier, hier en hier). Hun websites doen vaak vermoeden dat ze heel wat voorstellen. Dat is niet het geval. Slechts een handjevol mensen durft eraan mee te werken, zelfs al is het anoniem. Klein maar dapper, zal ik maar zeggen.

eieren

De routine zit er duidelijk nog niet in. Ik was tot nu toe helemaal vergeten iets voor het Belgradoblog te schrijven. Gelukkig nog net op tijd en het gaat over eieren. Over eieren? Ja over eieren. Anders dan mijn groenten en fruit, koop ik die niet op de markt. Ze liggen daar vaak een hele dag in de zon en dat kan qua griezelige bacteriën nooit goed zijn, denk ik als bacteriologische leek. Ik koop ze dus altijd in het Maxi-buurtsupertje (= een enigszins uitgebreide kruidenier, voor de mensen die nog weten wat dat is). Vandaag echter geen eieren daar. Ook bij de tweede en derde Maxi geen eieren. "Normaal gesproken hebben we ze wel en dan liggen ze daar," zei de vriendelijke mevrouw, wijzend naar de plek waarvan ik ook wel weet dat ze daar altijd liggen. Ik vraag hoe het komt dat ze er vandaag niet liggen. "Ze zijn niet geleverd," luidt het voor de hand liggende antwoord. En waarom niet? "Dat weet ik niet." Gek, want ook in de andere winkels weten ze niet waarom er geen eieren zijn.

Maxi heette voor het werd overgenomen door de Delta Holding, C Market. Toen was het een staatsbedrijf. Ik kan me niet herinneren dat er toen ooit geen eieren waren. Ik denk dat Delta (één van de grootste bedrijven in Servië) de kippenboeren domweg aan het afknijpen is. Wat nou drie dinar per ei, wij betalen er niet meer dan twee voor. Zoiets zal het wel zijn. Leve de marktwerking.

Ik moest dus wel naar de markt, want tussen de middag ik had zin in gebakken eieren. Je krijgt ze daar per tien in een puntzak, gevouwen uit een oude krant. Heb nu al een wee gevoel in mijn maag. Zal wel psychologisch zijn.

dikke sokken

Het is koud in Belgrado. Niet zo koud als op het plaatje (ik overdrijf graag een beetje), maar toch niet meer dan twaalf graden. Op Kapaonik (wintersportcentrum in Zuid-Servië) is zelfs al sneeuw gevallen. In Nederland mag dat een normale zomerse temperatuur zijn, ik ben hier toch wel wat anders gewend. Hopen maar dat het nog een beetje dragelijker wordt voordat herfst en winter echt gaan invallen. Het vervelende is dat de stadsverwarming nog op oude leest is geschoeid. Dat betekent: het is pas koud als het Centraal Comité van de Communistische Partij een decreet uitvaardigt dat het koud kan zijn. Pas dan worden de ketels opgestookt en pas dan stroomt het warme water door de verwarmingsbuizen van de stad. Ooit is verordonneerd dat dat pas op 15 oktober het geval is. Goed voor de energiebesparing, slecht voor mijn voeten, die ik tot die tijd maar in dikke sollen sokken moet steken.

gedraai

Het is vermakelijk te zien hoe de Russen zich in allerlei bochten wringen om het onverenigbare te verenigen: hun weigering om de 'onafhankelijkheid' van Kosovo te erkennen en hun erkenning van de 'onafhankelijkheid' van Abchazië en Zuid-Ossetië.
Dit keer was het de beurt aan Vladimir Chizjov, de Russische ambassadeur bij de Europese Unie, in het Servische dagblad Politika. Voorheen ging het altijd over de onschendbaarheid van internationaal erkende grenzen, maar daar kan Moskou natuurlijk niet meer mee aankomen, sinds het met geweld ingreep in Georgië en bovendien (als enige) de eenzijdig uitgeroepen onafhankelijkheid van Abchazië en Zuid-Ossetië erkende. Nu heet het dan ook dat de Albanezen in Kosovo de onafhankelijkheid uitriepen "middenin een onderhandelingsproces". Een onderhandelingsproces dat, zoals we weten, nergens toe kon leiden. Trouwe lezers weten dat ik tegen de onafhankelijkheid van Kosovo ben, maar dit argument raakt kant noch wal. En dan maakt de geachte ambassadeur zichzelf en de regering die hij vertegenwoordigt nog belachelijker door te stellen dat: "De wereld weet dat Kosovo een gemeenschappelijk huis voor Serviërs en Albanezen placht te zijn, en dat de Serviërs het beschouwen als het hart van Servië, terwijl Abchazië nooit het hart van Georgië is geweest." Nou Tsjetsjenen, Zuid-Tirolers, Basken, Albanezen in Zuid-Servië, Macedonië en Montenegro, roep die onafhankelijkheid nog maar eens uit. Jullie zullen de volledige steun van het Kremlin krijgen.
PS In een brief heeft aan de Nationale Raad van van VS-Albanezen (gutohgut, bestaat die ook al?) heeft Barack Obama er geen twijfel over laten bestaan. Hij verzekerde de Albanese diaspora in de Verenigde Staten dat hij, mocht hij het tot president schoppen, de 'onafhankelijkheid' van Kosovo zal blijven steunen en de Albanezen daar zal helpen op de weg naar "volledige souvereiniteit". Van meneer McCain wisten we dat al. Ik wou dat ik ook separatist was; verklaarde ik mezelf onafhankelijk. Altijd wel een vriendelijk gezinde supermacht te vinden voor de centjes en de politieke steun.

vakantie

Oh, wat was het mooi in Vicenza, in Verona, aan het Lago d'Iseo, in Lucca, in Florence, in Ravenna en in Parijs. Maar omdat al die plaatsen niets met de Balkan te maken hebben, ga ik er niet over schrijven. Voor geïnteresseerden zijn er, naar ik tenminste aanneem, voldoende andere blogs. Onze vakantie eindigde zo:

Aan het strand bij Den Haag en dat was mooi.

Vandaag ben ik druk met vakantiespullen opruimen, vakantie-inkopen (jas, boeken, t-shirts, pasta, grappa, olijfolie etc.) bewonderen, boodschappen doen, kranten lezen en uitzoeken wat er hier de afgelopen weken zoal gebeurd is. De Servische Radicale Partij is uit elkaar gevallen. Dat zouden we kunnen beschouwen als goed nieuws. Een jongen had een verkeersongeval veroorzaakt, zag zijn vriendinnetje in een plas bloed liggen en schoot zichzelf een kogel door zijn hoofd. Het meisje was slechts licht gewond, bleek later, de jongen dood. Dat is slecht nieuws. Kortom, ik ben weer terug. Vergeef me dat ik nog niet veel meer weet te melden. Dat komt wel weer.

Het is slecht weer in Belgrado -grijs, kil en af en toe een spat regen- maar dat zal me niet verhinderen om er met volle kracht tegenaan te gaan.