running mate

Ze zijn hier niet blij met de keuze van Barack Obama voor Joseph Biden als zijn running mate. Meneer Biden houdt niet van Servië(rs). In 1999 heeft hij, samen met zijn huidige tegenstander John McCain nota bene, een resolutie opgesteld waarin president Clinton toestemming kreeg "alle noodzakelijke geweld" te gebruiken om het conflict om Kosovo "op te lossen". Nou, dat hebben ze hier geweten. Meer dan twee maanden lang regende het bommen op wat er over was van Joegoslavië.
De opvattingen van senator Biden zijn sindsdien niet veel veranderd. In een artikel in de Britse Financial Times van 2 januari 2007 schreef hij dat de shutle-diplomatie van de Fin Marti Ahtisaari die toen nog moest beginnen (en die wel uit móest draaien op onafhankelijkheid) zou leiden tot "de bekrachtiging van gerechtvaardigde Amerikaanse macht", die op zijn beurt zou leiden (en natuurlijk ook geleid heeft) tot de "overwinning van een moslimdemocratie".
Maar, zo voorzag hij, er bestaat een toenemend risico dat Servië en Rusland" samen zullen spannen" om "hun nederlaag tussen de kaken van de overwinning" weg te pikken. Niet de Serviërs waren volgens hem tegen de onafhankelijkheid, maar "extremisten in Belgrado", die hij een eindje verderop "nationalistische politici in Belgrado" noemt. Als bewijs voor de steun van de Servische bevolking voor de onafhankelijkheid voert hij opiniepeilingen aan waaruit blijkt dat de meerderheid van de Serviërs voorziet dat Kosovo zich los zal maken. "Meneer Koštunica (= de vorige premier van Servië) heeft elke poging tot compromis over Kosovo verworpen," schrijft de man die wordt geacht Obama's gebrek aan ervaring in de buitenlandse politiek te compenseren.
Zucht...
Beste meneer Biden, allereerst: waar haalt u het idee vandaan dat het Amerikaanse geweld gerechtvaardigd was? Door wie en waarom is dat geweld gerechtvaardigd? Aha, door uzelf en uw Europese bondgenoten. Oh ja, dan is het wel gerechtvaardigd, ja (ik neem aan net zo gerechtvaardigd als het Russische geweld tegen Georgië).
Vervolgens profeteerde u dat dat gerechtvaardigde geweld zou leiden tot de overwinning van een moslimdemocratie. Gaat u eens vragen in Kosovo of men het daar mee eens is. Natuurlijk niet aan de Serviërs, dat spreekt vanzelf, want die zijn niet te vertrouwen. Nee, vraag eens aan de gemiddelde Albanees of hij of zij tevreden is met het democratische gehalte van achtereenvolgens Nexhat Daci, Bajram Rexhepi, Ramush Haradinaj, Adem Salihaj, Bajram Kosumi, Agim Ceku en Hashim Thaci (weet u wie dat zijn?). Het antwoord zal u vies tegenvallen.
U heeft gelijk, Servië en Rusland verzetten zich met hand en tand tegen die eenzijdig uitgeroepen en door een niet al te groot aantal landen erkende onafhankelijkheid. Maar is dat samenspannen, is dat niet gewoon een internationaal erkend recht. Ik bedoel maar, ze gebruiken er geen geweld bij. En nee, meneer de senator, niet alleen extremisten en nationalistische politici zijn tegen de onafhankelijkheid van Kosovo. Herinnert u zich 21 februari van dit jaar nog? Inderdaad, op die dag ging de Amerikaanse ambassade in Belgrado in de fik en dat was niet mooi. Maar er stonden ook honderdvijftigduizend mensen in het centrum van de stad te protesteren. Tegen de oafhankelijkheid. Ik kan u verzekeren dat dat niet alleen maar extremisten en nationalistische politici waren.
Wat nog meer? Oh ja, de opiniepeilingen. Nogal wiedes dat de meeste Serviërs de onafhankelijkheid voorzagen. Als de Verenigde Staten iets willen, dan gebeurt het namelijk, al dan niet met gebruikmaking van "gerechtvaardigde macht". Serviërs zijn niet gek moet u weten. Die zijn op de hoogte van dit soort dingen.
Tot slot komt u met een echte dijenkletser. Ik ben voorwaar geen fan van Vojislav Koštunica. Maar Servië heeft tijdens de onderhandelingen (inderdaad, zonder het echt invulling te geven) in ieder geval de meest vergaande vorm van autonomie voor Kosovo voorgesteld. En de vrienden aan uw kant van de onderhandelingstafel? Niets. Die wisten dat ze, met uw steun, hun onafhankelijkheid toch wel zouden krijgen, dus die hoefden helemaal niet aan compromissen te denken.
Ik raad u aan nog eens goed na te denken over uw standpunten inzake Zuid-Oost Europa. U hoeft er van mij helemaal niet op terug te komen, maar gebruik in ieder geval uw hersens. Als u die heeft.