grensgeval

Allereerst mijn nederige excuses dat ik vandaag nog helemaal niks heb gepost. Ik zal uitleggen hoe dat komt. Vanochtend om half negen vertrok ik uit Priština. Normaal gesproken ben ik dan om een uur of half een in Belgrado. Vandaag dus niet. Ik kwam om halftien bij die nepgrens tussen Kosovo en Servië en het was direct duidelijk: dit gaat duren. De rij was niet eens zo lang, maar er zat geen enkele beweging in. En wat me nog meer alarmeerde: er stonden allerlei mensen uit de omgeving langs de weg dingen te verkopen. Dat is altijd een slecht teken, want het duidt op ernstige vertraging. Kosovaren zijn er als de kippen bij als er ergens iets stilstaat, zeker in de brandende zon zonder schaduw in de wijde omgeving. Dan kunnen zij namelijk lekker verdienen aan de verkoop van water, frisdranken en fruit. Het gaat er geïmproviseerd aan toe en als dat wachten niet zo irritant, en vooral warm, zou zijn, dan zou het zelfs vermakelijk zijn. De man hierboven verkoopt zijn waren vanuit de kruiwagen.

Als je je zo verveelt als ik vanmorgen, dan ga je gekke dingen doen. De wereld bekijken door de achteruitkijkspiegel bijvoorbeeld.

Aanvankelijk dacht ik dat er weer een stel Servische Kosovoveteranen (die meer geld willen)vervelend aan het doen was aan de grens. Ze hadden die ook al geblokkeerd op de dag dat ik Kosovo ingereden was. Dat was vandaag niet het geval. Het kwam eigenlijk neer op ordinaire pesterij aan de Servische kant. Ik schreef al eerder dat het momenteel barst van de vakantievierende gastarbajteri in de regio. Dat geldt ook voor Kosovo. De Albanezen durven tegenwoordig wel weer door Servië te rijden en dus moeten ze allemaal de 'grens' over. Vandaag was de Servische politie overduidelijk bezig met een bewuste langzaamaanactie. Gewoon om die mensen dwars te zitten. Het heeft me drieënhalf uur gekost om de grens over te komen en omdat het er in Belgrado ook nog eens een verkeerschaos heerste, was ik pas om half vijf thuis. Vandaar de vertraging. Sorry.