Van een aantal van jullie weet ik het, maar van veruit de meesten niet. Ik wil graag weten wie jullie zijn. Nee, ik hoef geen namen, adressen, telefoonnummers, e-mailadressen of wat dan ook. Ik ga jullie niet bestoken met spam of vervelende telefoontjes over scheerschuim of condooms. Reageren kan gewoon hieronder, zo anoniem als je het zelf wilt. Ik ben gewoon benieuwd, zou graag willen weten wat jullie leuk (of niet) vinden aan dit blog, waar jullie belangstelling voor deze regio vandaan komt, of jullie iets met Belgrado, Servië, de Balkan hebben of dat jullie alleen maar komen omdat ik van die fantastische stukjes schrijf. Van dat soort dingen. Kortom, ik wil alleen mijn eigen nieuwsgierigheid bevredigen.
Posts
12 opmerkingen:
Hallo,
Ik heb sinds kort je blog ontdekt en moet er iedere keer erg om lachen omdat heel veel dingen herkenbaar zijn. Ook de foto's die je plaatst vind ik erg leuk. Ik ben een gastarbajtersdochter en ieder jaar was het inderdaad een wedstrijd om zo snel mogelijk in Servië aan te komen. Ik geloof dat zestien uur het record was! Ik kom er niet meer iedere zomer maar wel met enige regelmaat. Het is mijn tweede land en ik vind het heerlijk om er te zijn, de taal te horen, de mensen weer te zien.
Heel goed, maar kijk als je komt alsjeblieft wel uit dat je niet in de vangrail of erger belandt.
Geen gastarbajter, maar heb ik een grijs verleden vrijwilligerswerk gedaan in Skopje (Shutka) en ben nog steeds in balkan geinterresseerd. (en ik lees dit blog al vanaf het moment dat de link op hetnieuweeuropa.nl verscheen!)
Ah, Šutka. Nu je dat noemt, realiseer ik me dat ik meer over de zuiderburen moet schrijven. Ik moet er gewoon snel weer heen.
Ik heb Russisch gestudeerd, met een bijvakje Servo-Kroatisch, en doe nu journalistiek. Ik lees graag over Rusland en de Balkan, vandaar dat ik dit blog regelmatig en met veel plezier lees.
Hoe moet ik me dat nou voorstellen, Servo-Kroatisch als 'bijvakje'? Ik probeer die taal (overigens zijn het tegenwoordig twee verschillende dezelfde talen) al jaren onder de knie te krijgen en heb er nog enorme problemen mee.
Ik heb tien jaar gewerkt als juridisch medewerker bij vlchtelingenwerk Nederland. Toen de oorlog begon ben ik door een Servische collega gestimuleerd om de taal te leren. Tien jaar later heb ik die aardigonder de knie en ben tolk bij een jaarlijks volksdansfestival (www.sivo.nl) dat vaak groepen uit Kroatië en Servië te gast heeft. Alleen de naamvallen en de sne;heuid v.d. taal doen me soms nog de das om :)
Een advies voor Michel: vergeet die naamvallen. Praat gewoon met een serieus gezicht Servisch of Kroatisch of Bosnisch of Monenegrijns en je wordt begrepen. Of ga in Zuid-Servië wonen (het grootste deel van mijn schoonfamilie woont er). Daar doen ze helemaal niet aan naamvallen.
Ik zei ook niet dat ik het wel kan :). Een semester is niet genoeg, hoewel het natuurlijk sneller gaat als je al Russisch kan en Slavische taalkunde hebt gehad. Misschien dat ik in de herfst een cursus ga in Servie doen, vind het een prachtige taal, stiekem zelfs iets mooier dan Russisch.
En is dat onderscheidt tussen Servisch, Kroatisch en Bosnisch niet heel kunstmatig? Op de uni beschouwden we het in ieder geval als onzin...
Ja, dat onderscheid is volledig kunstmatig. De Kroaten doen als sinds hun onafhankelijkheid vreselijk hun best om het verschil zo groot mogelijk te maken, maar het blijft gewoon dezelfde taal. Het toppunt wat dit betreft is het stadje Brčko in Noord-Bosnië. Het heeft een speciale status (geen onderdeel van Republika Srpska en geen onderdeel van de Moslim-Kroatische Federatie). Een multi-culti-experiment, dat deels nog succesvol schijnt te zijn ook. Maar om iedereen tevreden te stellen worden alle gemeentelijke stukken in drie talen afgedrukt: Bosnisch, Kroatisch en Servisch. Drie bijna identieke talen dus. Overigens vind ik Russisch juist mooier dan Servisch (en ook dan Kroatisch, Bosnisch en Montenegrijns). Het klinkt me zachter in de oren en ik vind het vooral prachtig als erin wordt gezongen.
Door de muziek, Mostar Sevdah Reunion ben ik ooit meer geinteresseerd geraakt in de Balkan.Het 2 keer samen met mijn dochter een backpacktocht gemaakt door Kroatië en Bosnië.In de 80er jaren veel gereisd in Griekenland en ook door de Balkan.
Heb jarenlang gewerkt als docent Nederlands bij de inburgering en heb daar dus ook veel met vluchtelingen uit dat gebied te maken gehad.Nou ja en zo kan ik nog wel even doorgaa. Kwam via het blog het Nieuwe Europa hier terecht en lees het nu dagelijks met veel interesse.Wil volgend jaar een rondreis maken door Servië en Montenegro.En zo zou ik nog veel meer redenen op kunnen noemen.Heb iets met de Balkan...
Wonderlijk dat veel mensen dat moeilijk te definiëren "iets" met de Balkan hebben. Dat "iets" zit ook in mij. Ik woon en werk er en ben bovendien ben ik met een Servische getrouwd, dat maakt het "iets" iets concreter. Maar ik weet nog steeds niet goed waar die aantrekkingskracht vandaan komt. Objectief gesproken zijn Frankrijk, Spanje, Italië en eigenlijk het grootste deel van de wereld (behalve Rusland) veel leuker.
Een reactie posten