horror

Je zult het altijd zien: gebeurt er eens wat, heb je geen camera bij je. En geen mobiele telefoon, hetgeen onder de omstandigheden niet erg handig was. We kwamen terug van de markt, wilden naar huis om onze kilo overheerlijke kersen te verorberen, stapten in de lift, de deuren schoven dicht en toen......... Niks. De lift zat muurvast, de deuren gingen niet meer open. Op de alarmknop kwam natuurlijk geen reactie. Nu hangen er in de meeste Belgradose liften kleurige instructiestickers met wat te doen in geval van nood (bijvoorbeeld: bel dit-en-dit nummer), maar daar heb je zonder mobiele telefoon dus niks aan.
Onze lift is wel vaker kapot. Mensen die naar boven willen, krijgen de deur niet open, halen hun schouders op en sjokken de trappen op. Vandaar dat het even duurde voordat iemand in de gaten kreeg dat er twee mensen in die lift zaten. De huismeester ingeschakeld, die belde huisliftreparateur, die werkt niet op zaterdag, de nooddienst voor Belgradose liften gebeld, die kwam na ongeveer een uur. Intussen zat er in het electrische systeem iets kort te sluiten en begon het behoorlijk te stinken in de lift. Ik kreeg al horrorscenario's voor ogen, maar de hemel zij geprezen, na een kwartier van gevloek en getier van de nooddienstmannen schoven de deuren open. Jammer wel dat het net gekochte literpak ijs was gesmolten.

giller

Ik ben weer terug in Belgrado, maar kom nog even terug op de verkiezingen in Macedonië. Hoewel het onderstaande er niets toe doet, zegt het iets over de politieke folklore op de Balkan. Meneer Slobodan Oegrinovski heeft een partij en die heet de Unie van Tito's Linkse Krachten. Op het bovenste plaatje heeft hij zijn vuist tegen zijn slaap. Ziet er vreemd uit, maar dat was nu eenmaal het communistische saluut in de dagen van Tito. Het tweede plaatje... Nou ja, vorm zelf maar een oordeel.
Het eerste punt van meneer Oegrinovsli is "eerlijk, bescheiden en realistisch". Dan volgt "arbeiders en gepensioneerden zijn de grootste aandeelhouders", "gratis gezondheidszorg en gratis onderwijs", "wat wij bouwen kan niet worden vernietigd" en "het volk beslist over EU en Navo". Op het tweede plaatje zegt hij: "het is genoeg", kondigt hij aan 'hen' (de huidige machthebbers) voor het gerecht te slepen, want "nu is de tijd", omdat "het leven geen herkansing biedt".
In het Nederlands klinkt dat of erg oprecht en serieus of volkomen onbegrijpelijk. In het Macedonisch schijnt het een giller te zijn. Ik heb deze flyers gisterenavond aan een paar vrienden in Belgrado laten zien en die kwamen zowat niet meer bij van het lachen. Zoiets geks hadden ze niet meer gezien, sinds JUL (Joegoslavië's Links) van Mira Marković (zie elders) van het toneel in Servië is verdwenen.

onprettig

Serieus nu. Ik zou het over het intra-etnische conflict in Macedonië gaan hebben. Welaan, dat is een ernstig conflict. Maar laat me dit eerst maar eens zeggen. De leider van de Democratische Unie voor integratie (DUI), Ali Ahmeti, op de foto links, vertelde alsof het de normaalste zaak van de wereld is: "In Macedonië wordt langs etnische lijnen gestemd. Macedoniërs stemmen op etnisch Macedonische partijen, Albanezen op Albanese." Zo wordt het natuurlijk nooit wat.
Hoe dan ook, Ahmeti's DUI ligt vreselijk overhoop met de Democratische Partij van Albanezen (DPA) van Menduh Thaci, die voor zover ik weet geen familie is van Hashim Thaci in Kosovo. Op de foto is hij blij tijdens een verkiezingsbijeenkomst van zijn partij in de bloedhete Boris Trajkovskihal in Skopje, waar zesduizend opgewonden, opeengepakte aanhangers een tamelijk onprettige geur verspreidden:



Ahmeti is boos op Thaci, omdat die een week of twee geleden een aanslag op hem zou hebben georganiseerd in het dorp Rakovec. "Het geweld in Macedonië heeft een voor- en een achternaam," zei de DUI-leider. "De voornaam is de leider van de Albanese partij in de regering, Menduh Thaci, en de achternaam is zijn belangrijkste helper Refet Elmazi, onderminister van binnenlandse zaken." Een tamelijk omslachtige manier om Thaci persoonlijk de schuld te geven.
Met goede vriend en kum (peetvader, getuige bij mijn huwelijk, belangrijk persoon voor mensen op de Balkan en ook voor mij) Xhabir eest maar eens naar Rakovec (720 inwoners) gereden, maar dat leverde, behalve en mooi uitzicht, niet veel op. Iedereen was op de dag van de schietpartij toevallig net niet in het dorp.
Maar even verderop in Bogovinje, wist een jonge lokale DPA-functionaris te vertellen dat Ahmeti glashard had zitten liegen. Het incident draaide om wraak, vertelde hij. Dat zit zo: de DUI komt voort uit het UCK en dat was de (Albanese) club die in 2001 een burgeroorlog uitvocht met de Macedonische veiligheidstoepen. Na de oorlog vonden de leden van het UCK zichzelf hele piefen. Ze waren nogal eens betrokken bij schietpartijen. Zo ook in Rakovec. Bij die schietpartij werd een zwangere vrouw getroffen door een afzwaaier, hetgeen ze niet overleefde. Twee verwanten van die vrouw zagen hun kans schoon toen Ahmeti op verkiezingstoernee ook Rakovec aandeed,
en beschoten het konvooi. Wraak dus en geen politieke aanslag. De officier van justitie heeft ze het in gevaar brengen van de openbare veiligheid ten laste gelegd, maar die wordt dan ook gecontroleerd door de (Macedonische) coalitiepartner van de DPA, te weten de VMRO.
Ik weet natuurlijk niet wie er gelijk heeft. Ik weet wel dat het incident de sfeer tussen de Macedonische Albanezen onderling grondig heeft verziekt. Qua politiek programma willen ze eigenlijk precies hetzelfde, maar, zoals een andere DPA-functionaris me vertelde, "de DUI is geboren uit wapens". En dat zal dus kennelijk nooit veranderen.
Zondag zijn de verkiezingen en daarna zal er wel niet veel veranderen. De Albanezen zullen de Macedoniërs blijven verwijten hun taal niet te erkennen, 2001-veteranen hun rechten niet te gunnen en de onafhankelijkheid van Kosovo niet te erkennen. Andersom zullen de Macedoniërs de Albanezen als vijfde colonne blijven beschouwen, die zich, zodra de kans zich voordoet, van Macedonië zal afscheiden en die het land in de uitverkoop doet aan de Grieken omdat het Navolidmaatschap zo nodig moet worden binnengehaald. Ik vind dat erg sneu, want het land is toch al niet in opperbeste staat.
Tot besluit een paar foto's van de DPA-conventie, om te laten zien dat Albanese security-mannen groot en sterk zijn, dat kindertjes op de DPA (PDSh in het Albanees) stemmen en dat de schoonmakers van de Trajkovskihal een boel hadden op te ruimen.

allah

De Albanezen in Macedonië zijn over het algemeen moslims van het rekkelijke soort. Ik ken er maar weinig die naar de moskee gaan en ik ken er een heleboel die niet vies zijn van een biertje. Maar er lijkt wat te veranderen. Tot nog niet zo heel lang geleden droegen alleen oude besjes hoofddoek en lange regenjas en deze keer zie ik ineens allemaal jonge vrouwen die ongewenste blikken op hun lichaam willen vermijden. Misschien heb ik het mis, maar een (Albanese) vriend vertelde dat er 'allerlei Arabische clubs' actief zijn, die zendingswerk verrichten onder het arme deel van de Albanese bevolking, 'omdat de regering het verrekt'. En voor wat hoort per slot van rekening wat.
Het zijn niet alleen de hoofddoekjes en de regenjassen. Heel West-Macedonië, waar de meerderheid van de bevolking Albanees is, wordt zo zoetjesaan volgeplempt met moskeeën en niet van die kleintjes ook (in de etnisch Macedonische delen van het land gebeurt overigens hetzelfde, maar dan met orthodoxe kerken en kruisen). De foto's hierboven zijn van de gloednieuwe moskee in het dorp Bogovinje, waar negenduizend mensen wonen. De moskee hieronder staat in een nog kleiner plaatsje, Rečica. Opmerkelijk...

koteletjes

Ik had het er al een paar dagen geleden over: Hashims restaurant Brenda. Gelukkig zijn er nog een paar zekerheden in het leven. Een ervan: de eerste avond in Skopje beland ik daar. De tweede trouwens ook.
De kalfskoteletjes waren als vanouds, evenals de pepers (heeeeeet!!!), het bier en de žolta.




Ik heb even weinig tijd. Sta op het punt naar Tetovo te rijden. In die buurt wonen veel Albanezen en daar gaat het nu over. Gisteren al een gesprek gehad met Ali Ahmeti, leider van een van de twee grote Albanese politieke partijen in Macedonie. Ik zal daar een andere keer meer over schrijven. Hij ziet er zo uit:

raar haar

Net aangekomen in Skopje. Vierhonderdvijftig kilometer in nog geen vijf uur. Dat is netjes. Het is een oersaai stuk, vooral de eerste tweehonderdvijftig kilometer recht vooruit over de snelweg tot aan Leskovac in Zuid-Servië.


Het schiet wel lekker op trouwens...



Dan houdt de snelweg van Broederschap en Eenheid op vierbaans te zijn en gaat het tweebaans verder door het vriendelijke Zuidservische heuvelland, met Kosovo rechts (oeps, dat is ook Servië), Macedonië vooruit en Bulgarije links.



Af en toe beland je achter een bus... ...of een Trabant.












Er kletst een kilo of zeventien insect kapot op de voorruit.



Soms rijd je bijna letterlijk door een muur van bloemen.



En uiteindelijk ben je er.



En dan is de auto vies en je zit je haar raar van het open raam.

uitgekakt

Hoe een uitgekakte correspondent eruit ziet? Nou, zo:

Een uitgekakte correspondent te Belgrado gaat op zijn vrije zondagmiddag naar Košutnjak. Daar is bos, daar zijn restaurants, sportvelden en daar zijn vooral grasveldjes waar je heerlijk kunt liggen niksdoen, terwijl jongetjes om je heen aan het voetballen zijn, vaders op flink volume de dubbel-cd van het eurovisiesongfestival in hun openstaande auto afspelen en grote stukken varken op de roštilj (barbecue) leggen, waardoor er grote vette walmen over het veldje waaien, waar moeders redderen met salades en die precies onder de aanvliegroute van vliegveld Nikola Tesla liggen. Dat klinkt allemaal veel erger dan het is. Je kunt er prima slapen.

Vertaald lig je hier op de hindeheuvel. Hindes zijn er niet veel, tenzij je de meisjes die gracieus over de nog modderige paadjes joggen als zodanig beschouwt.

Als je daar zo voor pampus ligt, ziet het uitzicht er ongeveer zo uit:

En als je je hoofd een beetje optilt, zie je dit. Een knullig panorama, maar het gaat om het idee. Dat ding daar rechts is mijn sandaal:

op schoot

Rusland dus, maar dat kan ons geen bal schelen. Voor ons telt alleen het echte werk: wie is ónze winnaar en wie kan er dus bij Jovana op schoot. Dat wordt een probleem, want drie mensen hadden Roemenië als hoogste geplaatst en laat dat land nou twee stemmen meer hebben gekregen dan Kroatië. Ik zal Jovana moeten bellen om te vragen of ze dat wel aan kan, drie mensen op haar schoot. Zoals jullie hebben gezien is ze niet erg stevig gebouwd...

...Slecht nieuws. Jovana heeft er geen zin in. Een pak koekjes dan maar voor de winnaars? Of zoiets?

Voor de geïnteresseerden, ik had nog een onderwerpje in het NOS Journaal gisterenavond. Het begint op 13.47.

jovana

Slechts vier mensen maken kans op de hoofdprijs van de eurovisiesongfestivalraaddewinnaarcompetitie. Drie van hen hebben Roemenië op de eerste plaats gezet, eentje denkt er dat Kroatië gaat winnen. Jovana Janković kan niet wachten op de uitkomst. "Zit er wat tussen die deelnemers van jou," vroeg ze me zojuist. Ik moest het antwoord schuldig blijven.

lekker ding

Inderdaad, een lekker ding die Stefan Filipović uit Montenegro, maar hij gaat het dus niet winnen vanavond. Ook de Bulgaarse sloerie heeft het niet gered. Nederland? Naar huis. Slovenië? Ingepakt. Macedonië? Doei! Blijven over: Roemenië, Servië, Bosnië-Hercegovina, Kroatië en Albanië. Nog vier uur om te stemmen. Grijp die kans. Intussen moet ik eens na gaan denken over een nieuwe foto van mezelf, want deze kan niet meer.

taliban

Volgende week naar Macedonië en dat is altijd weer een fijne combinatie van werk en pret, van veel eten en drinken, van eindeloos ouwehoeren bij Brenda. Dat is geen mevrouw, maar een piepklein restaurantje in de oude stad van Skopje.





Eigenaar Hashim (een Macedonische moslim, op de foto in het midden) heeft de lekkerste kalfskoteletjes van de Balkan. En hij weet dat ik dol ben op de combinatie bier-rakija, een kopstoot als het ware. Ik moet hem er altijd van weerhouden me er meer dan twee van te geven. Toen ik in 2003 voor drie jaar naar Moskou vertrok, gaf hij me opdracht om naar Afghanistan te reizen, tussen de Taliban voor een camera te gaan staan en naar hem te zwaaien. Het is er niet van gekomen.
De komende dagen moet ik me druk inlezen, want ik heb de afgelopen tijd de ontwikkelingen in Macedonië niet heel goed gevolgd. Ik weet dat er volgende week vervroegde verkiezingen zijn. In de aanloop daarheen zijn het vooral de Albanezen die elkaar onderling het leven zuur maken. Een intra-etnisch conflict, heet dat in jargon. U hoort ervan.

glorie

Het radicale orakel Vojislav Šešelj heeft weer eens van zich laten horen. Terwijl zijn onderknuppels Nikolić en Vučić de deur van zijn Scheveningse strafcel platlopen omdat ze zelf geen beslissing mogen nemen over de nieuwe regering, vond de grote baas het nodig om de moordenaar van voormalig premier Zoran Đinđić te vergelijken met alweer een andere held uit de Servische geschiedenis, Gavrilo Princip. De moordenaar, luisterend naar de naam Zvezdan Jovanović, is veroordeeld tot een gevangenisstraf van veertig jaar, maar volgens Šešelj verdient hij “dezelfde glorie in de Servische geschiedenis als Gavrilo Princip". Hoera!

Die Princip en zijn vrienden waren een beetje klunzige terroristen. Ze waren met z'n zevenen op die 28e juni 1914, toen aartshertog Franz Ferdinand op bezoek was in Sarajevo, toen in handen van de Oostenrijkse imperialisten. De eerste vergat in zijn zenuwen iets te doen toen de stoet van Franz Ferdinand voorbij kwam, de tweede miste met zijn handgranaat. Het feest leek toen voorbij, omdat het hoge bezoek er als een haas vandoor ging, maar Franz Ferdinand besloot in zijn onmetelijke wijsheid de gewonden die bij de granaatexplosie waren gevallen op te zoeken in het ziekenhuis. Omdat zijn chauffeur de verkeerde weg nam, kon Princip in de herkansing. Hij zat een broodje te eten, zag de wagen, rende erheen en schoot twee keer. Bijna vier jaar later stierf hij in de gevangenis aan tbc.

In zekere zin is nog te volgen waarom Princip in deze regio als held wordt gezien. Zijn aanslag wordt algemeen beschouwd als de aanleiding voor de eerste wereldoorlog, die de Oostenrijkers terugsloeg en de vorming van het koninkrijk der Serviërs, Kroaten en Slovenen (het latere Joegoslavië) mogelijk maakte.

Maar vertel eens, meneer Šešelj, was Đinđić een buitenlandse imperialist? Ik dacht het niet. Waarom was het dan nodig om hem met een Heckler en Koch G3 naar de andere wereld te helpen. En waarom verdient degene die dat gedaan heeft alle glorie? Ik hoor graag van u.

Natuurlijk heeft Šešeljs geraaskal tot heftige reacties geleid in Servië. Overheidsfunctionarissen reageerden geschokt, zoals het overheidsfunctionarissen betaamt. Đinđić' weduwe Ružica toonde zich een stuk intelligenter: "Deze opmerkingen hebben meer schade aangericht aan Šešelj zelf en aan zijn partij." Bravo.

zaaigoed

Trouwe lezers zitten er ongetwijfeld op te wachten: de ontwikkeling van mijn tuin. Ik kan niet helemaal ontevreden zijn. In drie bakken groeit het dat het een lieve lust is. In twee andere hebben slechts twee minieme puntjes groen
hun kopje boven de aarde uitgestoken. Nou weet ik alleen niet meer wat ik waar gezaaid heb. Iemand enig idee wat dit is?

zielloos

Het is een beetje leeg, zonder songfestival om te volgen. Gelukkig is er nog wel de enquète, waarin Montenegro steeds fier aan de leiding gaat, nu met vier stemmen. Roemenië heeft er nog steeds één en Kroatië heeft kennelijk ook een fan onder de lezers. Hind vandaag nog even gezien. Ze trad als gast op bij een concert van Slobodan Trkulja in een half lege zaal van het Sava Centar.

Ik heb vandaag met m'n ziel onder m'n arm gelopen. Wat telefoontjes gepleegd, booschappen gedaan, naar het concert geweest, Van der Sar een beslissende strafschop zien stoppen, maar de actie was eruit. Ik zit nu achter m'n laptop te bedenken wat ik vredesnaam moet schrijven. Biertje erbij, maar dat helpt ook niet echt.

Over het weer valt weinig te klagen. Het is wat fris en het heeft vandaag geregend, maar morgen zal het wel weer lekker zijn. Dat moet ook wel, want er moeten weer opnames worden gemaakt voor het Journaal. Nou, dat schiet niet op. Ik ga maar slapen. Morgen beter.

wedstrijd

Hind dus niet. Een grote teleurstelling voor haar, maar ook voor de twee enquètedeelnemers die op haar hadden gestemd. Droog je tranen, zit niet bij de pakken neer en maak een nieuwe keuze. Je maakt nog altijd kans op de hoofdprijs.

Montenegro gaat nu aan de leiding met twee stemmen. Roemenië volgt op de voet met één stem. Waar blijven de fans van de andere landen?

oude jenever

Het is tien over half vier in de ochtend. Ik ben net klaar met de montage voor een reportage in het Radio 1 Journaal van vanochtend. Heb een oude jenever ingeschonken om de boel even tot rust te laten komen. Waarover die reportage gaat? Ja zeg, moet je dat nog vragen...
Ik zit hier in hemd en onderbroek omdat het nogal warm is (nee, geen fotootje). En zie, je trouwe blogger weet de moed nog op te brengen een regel of drie te tikken. Dat is niet van eigenbelang gespeend, want ik wil dat iedereen even naar deze link gaat om mijn allereerste echte bijdrage voor het NOS Journaal te bekijken. Ik hoor graag reacties. Leek of deskundige, dat maakt niet uit. Zo democratisch ben ik wel.

oproep

Vergeet niet te stemmen en te reageren!!!!

noodklok

Ik geloof dat het tijd wordt een noodklok te luiden. Het gaat over de onderhandelingen over de nieuwe regering van Servië. Geloof het of niet, de volstrekte idioot Dragan Marković 'Palma' (op de foto rechts) dreigt daar een hoofdrol in te gaan spelen. Hij zit met zijn Verenigd Servië-partij in een coalitie met de SPS. Die coalitie onderhandelt momenteel met de radicalen en Koštunica over een nieuwe regering. Palma maakt nu amok. Hij vindt dat het Stabilisatieverdrag met de Europese Unie wél moet worden ondertekend, terwijl zijn coalitiegenoot SPS vindt dat dat niet moet gebeuren.

Goed, dat is allemaal niet zo gewichtig. Belangrijker is dat een regering radicalen-Koštunica-SPS onmogelijk is zonder Marković, omdat hij vier essentiële zetels heeft in het parlement. Waarom de noodklok? Welaan, ik stuitte op een onthullend filmpje. Terwijl hij, af en toe naar iemand zwaaiend, door zijn mooie Jagodina wandelt, beantwoordt meneer de burgemeester vragen van een journaliste (kijk vooral niet het hele filmpje af, het is saai om te zien en in het Servisch).

Marković vertelt dat hij groot fan is van Ceca, de rondnepborstige turbofolkdiva, weduwe van Arkan en politiek volkomen incorrect. Maar goed, Ceca heeft heel veel fans. Dan komt er een erg grappige passage. "De enige muzikanten die ik nooit live heb kunnen zien, omdat ik nog maar een kind was, zijn Beethoven en Chopin." Journaliste stomverbaasd, vraagt: Wat bedoelt u, omdat ik nog maar een kind was hebben Beethoven en Chopin nooit voor me gespeeld? Antwoord: "Nou als ik als kind al populair was geweest, dan hadden ze misschien wel voor me opgetreden." Journaliste gelooft het niet meer, lacht: "U was geen kind toen Beethoven nog leefde." Antwoord: "Ja, ja, dat was ik wel. O.k., vertel me hoe oud was Beethoven? Hoe oud was-ie?"

Dan gaat het ineens over homoseksualiteit. Vraag: "Zou u ooit vrienden willen zijn met een homo?" Antwoord: "Nee, nooit van m'n leven." Waarom niet? "Omdat ik zo niet ben opgevoed. En ook de Servisch orthodoxe kerk is het er niet mee eens. (...) Het is een ziekte. Het is ziek om de liefde te bedrijven op een plek die god er niet voor bedoeld heeft. (...) Ik ken iedereen in Jagodina. Er zijn geen homo's in Jagodina."

Je zou je hoofd kunnen schudden en denken: die man is gek. Maar veronderstel nou eens dat zijn stem beslist dat Servië bij de EU komt... Misschien kent een van de lezers Xavier Solana. Bel hem eens op, zou ik zeggen.

Hoewel Palma dus een onbenul is, weet ik maar al te goed waar zijn opvattingen toe kunnen leiden. Ik was er ook op die mooie dag, ik weet niet meer precies wanneer in 2001. Een filmpje hier en een filmpje hier. Ik raad aan deze filmpjes wel uit te kijken, ondanks de gruwelijke beelden. Dáár leiden die opvattingen toe.

In het eerste filmpje zie je rond de 2 minuut 45 nog een lange blonde vrouw met een grijze broek en een paars hemdje. Ze wordt bespuugd, spuugt terug, krijgt een dreun of twee en wordt vervolgens afgevoerd door de politie. Dat is Yaël Vinckx, destijds correspondente van NRC Handelsblad. Dappere actie was dat, Yaël.

Ik ben geen homo-activist en ook helemaal niet van plan dat te worden. Daar zijn anderen voor. Servische homo's hebben overigens een leuke wapenspreuk: 100 procent homo, van vaders en van moeders kant.

goud en zilver

Ik weet dat zwijgen goud wás, maar kom op zeg, dit is het tijdperk van de communicatie. Waarom reageert er niemand op alle onzin die ik hier neerkalk. Is het dan allemaal zo vreselijk saai? En vooruit, waag je ook eens aan de nieuwe enquète. Hartstikke anoniem, tenzij je de winnaar wordt, want dan moet je met me op de foto. Samen op schoot bij Jovana Janković, de presentatrice van al het moois dat dezer dagen in Belgrado gaande is.

plopkap

Ik schreef gisteren al over dat kleine ettertje dat mijn microfoon wilde opeten. Vandaag heb ik gemonteerd en dus zijn er wat screenshots beschikbaar.

En, oh, wat hebben we een pret om die rare meneer.

Hier kun je het verslag zien op het Jeugdjournaal

hagelslag

Zes uur in de middag. Er storten duiveneieren uit de hemel: