traangas

Hé, hallo, hoe maakt u het? Leeft u nog? Nou, ik na een avondje traangashappen in Belgrado zowat niet meer. Ik weet niet wat voor vergif de politie gisterenavond aan het rondschieten was, maar ik denk dat het ergens op een lijst van verboden pesticiden staat. M'n ogen zijn rood en ademhalen is nog steeds niet erg makkelijk.

Het begon zo rustig gisterenavond, die demonstratie van de Vrienden van Karadžić. Hoewel, ik had wel een groepje luidruchtige Grobari (grafdelvers, supporters van Partisan Belgrado) zien arriveren en toen vreesde ik al dat het mis zou lopen. En dat liep het dus ook. De arme Tomislav Nikolić was zijn gehoor nog aan het vertellen dat het allemaal een schande is met die arrestatie van Karadžić en dat Boris Tadić niet deugt en nog wat van zulk soort dingen, toen Trg Republike in sneltreinvaart begon leeg te stromen.

Dat was wel te verklaren, want de Grobari verveelden zich kennelijk zo bij die eindeloze reeks saaie sprekers dat ze aan het matten waren gegaan. Stenen naar de politie, flessen, ijzeren staven. Erg handig was dat niet, want er waren veel meer oproerpolitiemensen dan Grobari. Maar dat vinden ze juist ook wel leuk. Het bleef een half uurtje spannend, maar toen was de overmacht toch echt te groot. De oogst: alles bushokjes op Trg Republike kapot, de prullenbakken kapot, de krantenrekken kapot, de fietsenrekken kapot, heel veel flessen kapot en een kleine vijftig mensen (ten dele) kapot of in ieder geval beschadigd.

Uw dappere blogger stond er vanzelfsprekend middenin, want dat hoort zo als journalist. Kijk maar, links aan de rand van het plaatje.

Er stroomde dus weer een heleboel adrenaline, maar ik kan jullie van harte verzekeren blij te zijn dat meneer de alternatieve pillendraaier nu eindelijk bij jullie zit. Veel plezier ermee.