champagne

Ik vind dit wel een symbolische foto. Ivica Dačić (links), Jovan Krkobabić (midden) en Dragan Marković (rechts), die onder het toeziend oog van Zoran Đinđić het gebouw van de Democratische Partij binnenstappen. Marković buigt deemoedig het hoofd, Krkobabić straalt één en al respect uit Dačić lijkt te denken: oeps, betrapt.
Het is een fraai stel. Dačić praatte in de jaren negentig recht wat krom is als woordvoerder van Milošević' Socialistische Partij van Servië (SPS), Krkobabić was in die periode parlementslid voor de SPS en graaide in het pensioenfonds, Marković richtte in 1993 de Partij voor Servische Eenheid op. SAMEN MET ARKAN. Zo, dan weet je wat voor vlees er in de kuip van de nieuwe regering zit.
Van de mensen die ik ken, hebben er maar weinig vertrouwen in de DScoalitie-SPScoalitie-coalitie (DS en SPS zijn voor de verkiezingen coalities met andere partijen aangegaan). Ze vinden dat de Democraten hun oren veel te veel hebben laten hangen naar de Socialisten, dat ze Dačić veel meer hebben gegeven dan waar hij met zijn twintig zetels in het parlement recht op heeft. Bovendien, zeggen ze, worden we niet goed van dat geslijm over de goede bedoelingen van de nieuwe SPS. En dan die Boris Tadić (DS-leider en president van het land)... Die vond het nodig om gisterenavond de dorpsslava van Marković bij te wonen.
Er wordt dus veel en luid gemopperd (de nationale sport in Servië), er deugt allemaal niks van, maar als je vraagt naar een alternatief (radicalen-Koštunica-SPS, een minderheidsregering van DS en LDP?), dan wordt het stil. Doodstil.
Dus: laat de champagnekurken knallen, schuif aan voor een lunch van varken en wijn, hef de glazen, laat een scheet, dans de kolo en verheug je in een nieuwe lente, een nieuw geluid.