Heel even dacht ik dat deze vrouw een poedel op haar hoofd had, maar het bleek heur eigen haar te zijn. Ik zag haar vandaag bij het dagelijkse protest tegen de arrestatie en de komende uitlevering van Radovan Karadžić in Belgrado. Dat protest wordt al een paar dagen op rij gehouden. Ik werd er helemaal zot over gebeld, omdat ze op de redacties in Nederland dachten dat het groot was. En als je het volgende plaatje ziet, denk je inderdaad dat het er heel wat zijn:
Maar als je wat verderaf gaat staan, zie je dat het reuze meevalt. Zo word je soms dus door de visuele media belazerd:
Wat voor mensen komen er nou naar zo'n protestbijeenkomst toe, vraag je je misschien af. Wel, een man die president Tadić getuige zijn bordje de verrader van Servië vindt:
Een plattelandsgezin:
Een jongetje dat erg van Karadžić houdt, maar nog niet geboren kon zijn toen die verdween:
Een oorlogsveteraan die zijn kinderen heeft meegenomen:
Een fan van Vladimir Poetin:
En nog een jongen, die... Wat staat hij eigenlijk te doen? Het monument schoon te maken?
Oh nee, hij staat heel serieus te zwaaien met een vlag van de Servische Radicale Partij:
Van dat soort mensen komen er dus elke dag naar de Vrienden van Radovan Karadžić-bijeenkomst.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten