snelweg

Ik schreef al dat ik in Albanië was om een reportage te maken over het leger. Een andere reden was de snelweg die Priština moet gaan verbinden met de Adriatische Zee. De Slagader van de Natie wordt die weg al genoemd, omdat hij eveens de Albanezen in Albanië en de Albanezen in Kosovo dichter bij elkaar brengt. Nu heb je er grofweg zeven of acht uur voor nodig om van de
hoofdstad van Kosovo aan zee te komen. Straks niet meer dan een uur of tweeënhalf. Wanneer dat straks is, valt nu nog niet te zeggen. De Albanese premier Berisha houdt vol dat er in juni op z'n minst twee banen van het Albanese tracé geopend zullen worden. Vergeet het maar, meneer Berisha, dat gaat niet lukken, want zo ziet het er nu uit (Berisha moet het wel volhouden, want er zijn verkiezingen in juni).

Die weg begint (of eindigt, afhankelijk van het perspectief) in Shëngjin (uitgesproken als iets van Sjundzjien) aan de Adriatische Zee. Dat is nu nog een klein plaatsje met zo'n vijftienduizend inwoners. Maar anticiperend op de verwachte goederen- en toeristenstroom uit Kosovo zijn ze nu al als gekken aan het bouwen, waarbij de infrastructuur zoals je kunt zien overigens sterk achterblijft.

De belangrijkste toegangsweg naar Shëngjin leidt over het strand (bunkertjes).

En dit is de haven waar het allemaal om draait.

Ik sprak in Shëngjin met de onderdirecteur van het lokale havenbedrijf. Vroeg hem onder meer of hij niet bang was dat het stadje zometeen overspoeld wordt door bordelen (zeelieden willen immers ook wel eens wat). Luid gelach. Nee, dat was-ie niet. Hoewel... Er was al eens een vrouw die wel wat wilde verdienen aan de lust van eenzame zeelieden, vertelde de onderdirecteur. Een groepje mannen ging naar haar huis en terwijl de eerste binnen was en de anderen in een rijtje stonden te wachten, arriveerde de echtgenoot van de vrouw. Die wilde zijn huis in. Hé, hé, dat gaat zomaar niet, riepen de wachtenden. Kun je niet gewoon op je beurt wachten? Ach, zomaar een anecdote.

Albanezen willen om de een of andere reden altijd met je op de foto. Deze keer ook, dus traditiegetrouw een groepsfoto, gemaakt door de politieman die het haventerrein bewaakte. De onderdirecteur staat rechts. Links staat de chef van de beveiliging en daarnaast Afrim, mijn vertaler (ik spreek nog steeds geen Albanees).