Een vaste gewoonte is het niet in Servië, maar sommige mensen stellen het op prijs als je bij hen thuis je schoenen uittrekt. Vaak staan er dan pantoffels klaar, zodat je geen gaten in je sokken hoeft te lopen. En soms zijn die pantoffels erg grappig. Groen en veel te klein.Ik was dus op bezoek. Bij Mila. En daar vond Nikola het een goed idee om zich als rendier te vermommen. Dat ziet er zo uit:
Een enkeling kan zich misschien nog herinneren dat ik een maand of wat geleden iets heb geschreven over de bruiloft van Edo en Elvira. Elvira is inmiddels stralend zwanger.
En met Edo, die begin dit jaar zijn arm brak (ook over geschreven), gaat het, hoewel die arm nog in het gips zit, inmiddels ook weer helemaal goed (met mij ook, dank u).
En dan waren er ook nog twee gezichten van B92: Aleksandra (die kennen jullie) en Roksanda (die kennen jullie waarschijnlijk niet).
Ik vergis me, want er was nog een B92-gezicht, dat van Miloš, hier op de foto met zijn vrouw Nedeljka.
Zo, zijn jullie weer helemaal op de hoogte. Wat je op zo'n avond doet? Nou, pannekoeken eten, foto's van elkaar maken en dit:
Posts
11 opmerkingen:
Was weer feest dus.. ziet er gezellig uit! (Die Roksanda ook trouwens)
Ik moet je teleurstellen, Roksanda is tot over haar oren op een Nieuwzeelander.
zivoli ;-) !
Hoi David-Jan,
Heb je ook de laatste aflevering van In Europa van Geert Mak ook gezien? Ging over Bosnie en journalistiek/het vinden van de waarheid, vroeg me af hoe jij als journalist op de Balkan tegen aankijkt.
Niet gezien. Ik weet niet of ik vandaag tijd heb om terug te kijken, maar doe mijn best. Je hoort van me.
Heb In Europa nu bekeken. Afgezien van de nogal irritante stem van Geert Mak, die werkelijk geen naam goed kan uitspreken, vind ik het een mooie aflevering. Eerlijk, realistisch, zonder veel opsmuk. Ik ken veel mensen die zich afvragen: hoe hebben we het zover kunnen laten komen, zonder daar overigens een antwoord op te kunnen geven. Maar er ontbreekt in deze aflevering een essentieel onderdeel: de andere kant. En daar moet je in dit soort producties vreselijk mee uitkijken. Nu lijkt het alsof alleen Servische journalisten in Bosnië bloot hebben gestaan aan intimidatie en geweld, (verkeerde) keuzes hebben moeten maken, enz., hetgeen natuurlijk niet zo was. De druk aan de andere kant net zo hoog; Kroaten en moslims konden evenmin publiceren wat ze wilden. De vraag wie verantwordelijk was voor wat in de oorlog speelt daarbij geen rol. De makers stelden de vraag: wat gebeurt er met de waarheid in tijden van oorlog. Hun antwoord vind ik redelijk overtuigend, maar het was sterker geweest als we dat van verschillende kanten hadden gekregen.
Dank voor je antwoord!
Mak is wel erg consequent in die maffe uitspraak: Leningraad, maar ook Glaas :).
Volgens mij deden ze wel een poging, die andere kant te belichten, maar hij kwam niet echt uit de verf. Spijtig, omdat Nederlanders toch raar tegen Serviers aankijken, beetje tegenwicht kan inderdaad geen kwaad.
Heeft trouwens niemand daar echt ideeen over, over hoe ze het zo ver hebben kunnen laten komen?
Pffoehh, dat is wel een hele moeilijke, Antje...
Sorry :)
Misschien werkt het wel net als met de jodenvervolging in Nederland in de Tweede Wereldoorlog: van tevoren kon niemand het zich voorstellen dat zoiets zou kunnen gebeuren, achteraf snapt niemand dat het heeft kunnen gebeuren in eigen land. En dan blijkt het jaren later een nare opstapeling van angst, negeren, ongeloof en verraad te zijn. Waarvan het dan weer moeilijk voor te stellen is dat kennelijk in ons allen zit en dat het mis kan gaan. Zoiets?
Volgens mij komt het erop neer dat de meeste mensen als het er werkelijk om spant voor hun eigen belang en/of het belang van hun dierbaren kiezen, of dat belang nou met geld, veiligheid, geborgenheid, (politieke) ambitie, carrière of nog wat anders te maken heeft. Het is een moeilijke kwestie, waar ik geen oordeel aan kan en wil verbinden. Ik ben nooit in de positie geweest waarin ik zo'n keuze moest maken en ik bid de heer op m'n blote knietjes dat dat zo blijft.
Hmm ja, is ook zo.
Een reactie posten