crisis

Even een adempauze, wat zal ik eens doen? Allerleerst genieten van het feit dat de zon schijnt, hoewel het buiten nog geen tien graden is. En dan?
Laat me de komende dagen eens proberen een beeld te geven van wat de globale economische crisis hier in de regio zoal voor schade aanricht. Deel 1: Kroatië. De afgelopen dagen verschenen er alarmerende berichten over de angst dat de ambtenarensalarissen over april niet betaald kunnen worden als de regering niet razendsnel aan geld zou komen. De storm daarover is wat geluwd, maar dat betekent natuurlijk niet dat het land uit de zorgen is.
Vandaag kondigde premier Sanader aan dat er 5,4 miljard kuna (bijna een miljard euro) zal worden bezuinigd op de overheidsuitgaven. Dat is zo ongeveer 4,25 procent van de totale begroting. Kroatië kampt met een flinke tegenvaller aan de inkomstenkant, dus er moest wel iets gebeuren.
Sanader wil niet aankloppen bij het Internationaal Monetair Fonds, omdat je daar internationaal gezien een modderfiguur mee slaat. De boodschap van bedelarij bij het IMF is "dat we onze fiscale en monetaire politiek niet zelf kunnen runnen", zei de minister-president. Kroatië hoopt met de voorgestelde vertrouwen te wekken bij beleggers, zodat het de binnenkort uit te geven staatsleningen ook nog aan iemand kan slijten. Cash blijft nu eenmaal nodig.
De regeringsplannen zijn slecht nieuws voor de ambtenaren. Zij zien zich geconfronteerd met een salarisdaling van 6 procent en daar zijn ze niet blij mee. Wellicht komen er stakingen en dat is goed nieuws voor mij, want dan kan ik er misschien heen om verhalen te maken. De een z'n dood is de ander z'n brood.