ruzie

Het lijkt zo'n vriendelijke landje, een soort van mini-Oostenrijk dat geen vlieg kwaad doet. Ik schreef er vorige week nog over: Slovenië. Maar het viel me toen ook al op: kom bij de gemiddelde Sloveen niet aan met buurland Kroatië, want dat kan gevaarlijke woedeëxplosies veroorzaken.

Er bestaat tussen de twee landen een aantal sluimerende conflicten, die zo nu en dan met enorm veel bombarie ontploffen. Het belangrijkste gaat over de Baai van Piran, een stukje Adriatische Zee van nog geen twintig vierkante kilometer. Kijk op het kaartje en je begrijpt direct waarom: de Baai van Piran is Sloveniës enige toegang tot internationale wateren. De Kroaten eisen er het exclusieve recht over op, omdat het valt onder een strook zee van 370 kilometer voor de eigen kust. Dat recht is internationaal erkend, maar het brengt een land als Slovenië dus in grote problemen.

Acht jaar geleden leek het even of het conflict was opgelost. De regeringen van Kroatië en Slovenië waren het eens over een deal, waarin 80 procent van de baai Sloveens zou worden en het resterende stukje Kroatisch. Het Kroatische parlement stemde daar echter niet mee in en sindsdien vliegen de partijen elkaar regelmatig weer in de haren.

De jongste loot aan de conflictenboom ontsproot gisteren. De Sloveense premier Borut Pahor verklaarde plechtig dat zijn land de voortgang van de onderhandelingen over toetreding van Kroatië tot de EU zal tegenhouden, zolang de Kroaten blijven dwarsliggen. De Kroaten, die hopen volgend jaar of anders in 2010 lid te kunnen worden, woedend. Chantage, zei hun minister-president, Ivo Sanader. En daar lijkt het eerlijk gezegd ook wel een beetje op. Aan de andere kant vraag ik me af waarom ze ze zelf nou zo moeilijk doen over een pietepeuterig stukje zee.

Toen ik vorige week over Slovenië schreef, beweerde ik dat het land eigenlijk geen Balkan is. Ik heb me danig vergist. Ze kunnen er net zo koppig zijn als in de rest van de regio.