lesgeven

Ik was vanochtend even meester David Jan. Voor een niet al te groot gehoor van niet al te geïnteresseerde studenten journalistiek aan de Faculteut Sociale Wetenschappen te Ljubljana mocht ik iets vertellen over mijn ervaringen als correspondent te Moskou en te Belgrado. Het was een zware klus. Niet omdat het zo moeilijk is om iets te vertellen, maar omdat het de studenten volgens mij geen ene moer interesseerde. Ik had voortdurend het gevoel aan een dood paard te trekken. Dat was jammer.

De tweede bijeenkomst van de dag vond plaats in een gruwelijk lelijk gebouw, dat door veel Slovenen naar ik begreep juist als het hoogtepunt van de jarentachtigarchitectuur wordt beschouwd. Hier was de stemming heel wat geanimeerder. We zaten met zeven mensen (vier Sloveense vrouwen en drie Nederlandse mannen) achter een langwerpige tafel voor een rondetafeldiscussie over problemen waar journalisten zoals tegenaan lopen. Ik zal jullie niet met de inhoud vermoeien, maar, hoewel er maar weinig belangstellenden waren komen opdagen, was het een interessant gesprek. Ik was natuurlijk zo trots als een pauw toen ik het volgende op de videoschermen zag verschijnen:

Morgen zal ik toeristisch gaan besteden. Hoop jullie in de loop van de dag te kunnen vergasten op mooie plaatjes van een lief stadje, waar iedereen buiten kuhinjo vino (glühwein) staat te drinken.