Serviërs zijn een ramp als het op het wijzen van de weg aankomt. Ze kennen hun land heel slecht, ze kennen hun stad heel slecht, maar ze willen dat niet toegeven. Als je iemand vraagt hoe je ergens moet komen, zullen ze zelden zeggen dat ze het niet weten. Meestal komt er een vaag soort uitleg waar je niks aan hebt, soms word je domweg de verkeerd kant opgestuurd. Niet uit kwade wil, maar om te verbergen dat ze het niet weten. Een fraai voorbeeld van mijn eigen schoonvader, ook al te trots om toe te geven dat zelfs hij niet onfeilbaar is. Ik moest afgelopen weekend naar een dorp even buiten Niš. Hoe kom ik daar, vroeg ik hem. Hij antwoordde met een eindeloos verhaal over pleinen, rotondes en stoplichten, hoewel hij donders goed weet dat ik echt wel weet hoe ik de stad uit moet komen, maar het mooiste kwam daarna, toen hij ging uitleggen hoe ik buiten Niš verder moest. "Een man is teruggekomen uit het buitenland, waar hij heeft gewerkt," zei hij, en ik citeer hem letterlijk. "Hij heeft een kind geadopteerd en een groot huis gebouwd. Daar ga je links." Toen wist ik natuurlijk precies hoe ik rijden moest.
Serviërs zijn een ramp als het op het wijzen van de weg aankomt. Ze kennen hun land heel slecht, ze kennen hun stad heel slecht, maar ze willen dat niet toegeven. Als je iemand vraagt hoe je ergens moet komen, zullen ze zelden zeggen dat ze het niet weten. Meestal komt er een vaag soort uitleg waar je niks aan hebt, soms word je domweg de verkeerd kant opgestuurd. Niet uit kwade wil, maar om te verbergen dat ze het niet weten. Een fraai voorbeeld van mijn eigen schoonvader, ook al te trots om toe te geven dat zelfs hij niet onfeilbaar is. Ik moest afgelopen weekend naar een dorp even buiten Niš. Hoe kom ik daar, vroeg ik hem. Hij antwoordde met een eindeloos verhaal over pleinen, rotondes en stoplichten, hoewel hij donders goed weet dat ik echt wel weet hoe ik de stad uit moet komen, maar het mooiste kwam daarna, toen hij ging uitleggen hoe ik buiten Niš verder moest. "Een man is teruggekomen uit het buitenland, waar hij heeft gewerkt," zei hij, en ik citeer hem letterlijk. "Hij heeft een kind geadopteerd en een groot huis gebouwd. Daar ga je links." Toen wist ik natuurlijk precies hoe ik rijden moest.
Posts
5 opmerkingen:
Een grote glimlach wist zich te vertonen op mijn gezicht na het lezen van deze post. Heel herkenbaar!
Grappig en herkenbaar. Ik merkte het ook als ik mensen in het engels aansprak: men hield dan vaak de boot af, volgens mij uit angst om fouten te maken.
Ik vind het een hele poëtische manier van wegwijzen.. Daar kan een TomTom niet aan tippen!
Inderdaad poëtisch, maar heel lastig als je gewoon iets praktisch als de weg van A naar B wilt weten.
Heel herkenbaar, ik weet dat ik wat laat reageer op deze blog, maar soit, mijn schoonvader is ook een echte Serviër. Geboren in Kragujevac.
En als hij je de weg uit moet leggen is het net zoals jouw schoonvader, aan de eiken boom links en het huis met blauwe deur rechts, links aanhouden aan de rechtse kant en zo van die dingen. Neen oriëntatie is niet hun sterkste punt. Maar Serviërs zijn niet, zoals ze door de rest Europeanen worden omschreven, grof, brutaal en oorlogsgeil. Want ik ga nu al meer dan 20 jaar naar servie in Nis, Kraljevo en noem maar op. Altijd overal goed onthaald en aanvaard en opgenomen als ware ik hun zoon.
Neen, Servië verdient echt beter en het wordt tijd dat Europa hun leert kennen.
Een reactie posten