barre tocht

De sneeuw is vandaag met volle bakken naar beneden gekomen. Het begon toen ik vanochtend uit Priština wegreed.

In Zuid-Servië ging er nog een schepje bovenop.

Zelfs de snelweg Niš-Belgrado was niet meer schoon te houden.

Ik hoor jullie al denken: zit die Godfroid al rijdend een beetje foto's te maken terwijl hij handen en voeten nodig heeft om zijn voertuig door dat barre weer te sturen? Normaal doe ik dat inderdaad, maar wees gerust, deze keer zat er iemand naast me en die heeft ook nog een plaatje van mij gemaakt.

Onderweg heb ik me zitten afvragen of ik de afgelopen tien dagen niet te negatief ben geweest over Kosovo. Maar ik ben nu eenmaal tegen die onafhankelijkheid en er is daar nog veel meer om je druk over te maken. Waar ik vooral niet tegen kan is die mooiweerspelerij, met name van lokale en internationale bestuurders. Ik wind me daar elke keer weer over op. Dat betekent allerminst dat ik een hekel heb aan Albanezen. Ik heb sowieso aan geen enkel volk als zodanig een hekel en de Albanezen zijn over het algemeen heel aardige, en zeker heel gastvrije mensen. Ik prijs me gelukkig sommigen van hen tot mijn vrienden te mogen rekenen. Ik kan tot op zekere hoogte ook nog wel begrip opbrengen voor hun wens om met z'n allen in één land te wonen (zoals ik me dat van Serviërs ook wel kan voorstellen). Het probleem is alleen dat je aan de soevereiniteit van andere landen komt, als je die wens wilt uitvoeren en dat gaat me nou net weer een stap te ver. De hele regio zit nu naar de Europese Unie te kijken, want als iedereen daar lid van is, dan zijn er geen grenzen meer. Mooie illusie, maar ik geloof er geen bal van. Het duurt hoe dan ook nog heel lang voordat de resterende landen in de regio lid zullen worden (behalve Kroatië misschien, maar dat is ook nog afwachten), als het er ooit van komt. En dan nog...