slava

Het was dus slava gisteren, mijn oren tuteren er nog van. Net als de meeste Serviërs hebben Aleksandra's verwanten de gewoonte om voortdurend en luid door elkaar heen te praten. Voor iemand wiens Servisch niet erg sterk is, zijn die gesprekken moeilijk te volgen. Gelukkig is er voldoende afleiding in de vorm van eten en drinken. Zoals je aan de plaatjes kunt zien, had Aleksandra's moeder weer ernstig haar best gedaan. Natuurlijk was er veel te veel van alles.

Geen geroosterd varken maar allerlei soorten vis dit keer, omdat het vrijdag was. En een worteltjessalade die ik nog nooit eerder had gegeten. Voor de liefhebbers van heet: 2 kilo wortels geraspt, 300 gram hete pepers (vers) in ringetjes, bosje peterselie fijngehakt, 2 tenen knoflook fijngehakt, 300 gram olie (weet niet precies hoeveel dat in cc's is, gewoon proberen), eetlepel zout, eetlepel suiker, 3 eetlepels goede azijn. Door elkaar husselen en klaar.

Rakija was er natuurlijk ook. De trots van schoonvader Negovan, van višnje (zure kersen, bestaat daar een Nederlands woord voor?), drie keer gestookt, 50 procent alcohol en in een bijzondere fles, waar oorspronkelijk Metaxa in heeft gezeten. Kleine glaasjes, want vreselijk sterk, maar oh zo smakelijk.

En dan weer tweehonderdvijftig kilomter terug naar huis, volgeladen met van alles omdat Servische (schoon)moeders altijd denken dat hun in de stad levende kroost in de winter van de honger omkomt. Dus:

tien kilo aardappels van eigen land, tien kilo walnoten uit eigen boom, grote zak pečena paprika (weet ik geen Nederlands woord voor, paprika uit eigen tuin), drie potten ajvar (paprikapuree, paprika uit eigen tuin), pompoenpita (taart), doos višnje uit eigen boom, zak hazel-, walnoten en amandelen van opa en oma uit Macedonië, doos chocola en vast nog wat dingen die ik vergeten ben. Burp.