Een gruwelijk verhaal. De politie in Servië heeft vijf mannen gearresteerd die worden verdacht van oorlogsmisdaden regen roma-zigeuners tijdens de Bosnië-oorlog. Wat is er volgens de aanklager voor de oorlogsmisdaden gebeurd? Begin juli 1992 had een ongeregelde groep, waarschijnlijk paramilitairen, tenminste tweeëntwintig roma opgehaald in de dorpen rond Zvornik. Ze werden bijeengedreven in een huis in Skočići, waar ze werden mishandeld en gemarteld. Een grootvader werd gedwongen zijn kleinzoon te pijpen. Op 11 juli brachten de heldhaftige verdedigers van het vaderland de zwaar toegetakelde mannen naar een ander dorp, Hamzići. Daar werden ze stuk voor stuk met mes of pistool vermoord en in een van tevoren gegraven kuil gegooid. Eén jongen wist te ontkomen. De vrouwen en meisjes kwamen er levend vanaf, maar het is de vraag of dat een zegen was. Ze zijn talloze keren verkracht en moesten hun leven terugbetalen met slavenarbeid voor en gedwongen seks met de troep. Sommige paramilitairen zouden zelfs een vrouw mee hebben teruggenomen naar Servië.
Waarom schrijf ik dit nu? Dat oorlog het slechtste in de mens naar boven brengt, is misschien een open deur, maar er is volgens mij niks mis mee om daar zo nu en dan de aandacht nog eens op de vestigen. En oorlog is niet voorbij als de vrede is getekend. Waar het me hier vooral om gaat, is dat voor het eerst misdaden tegen zigeuners serieus genomen lijken te worden. Roma zijn de paria's van de Balkan (en niet alleen de Balkan). Je kunt ze van alles en nog wat verwijten, maar niet dat ze tijdens de oorlogen een strategische rol van betekenis hebben gespeeld. Ze speelden helemaal geen rol en toch zijn ze te grazen genomen. In Kosovo is dat ook gebeurd, maar dan dan door Albanezen. Ik zie het niet snel gebeuren dat dáár iemand verantwoordelijk zal worden gehouden.
Zeventien jaar na de gebeurtenissen rondom Zvornik lijkt er dan toch iets van gerechtigheid te geschieden. Zeventien jaar! Maar ja, wie maakt zich druk om een stel dode zigeuners?
Posts
4 opmerkingen:
De Roma zijn bijna een vergeten tragedie. Het lijkt vaak of ze alleen goed zijn als mooie muziek maken, die het hart echt weet te raken, door de tragiek en vrolijkheid die schijnbaar samen in een liedje kunnen worden gecombineerd.
Er zijn jammer genoeg weinig die hier over schrijven, en nog minder die het voor ze opnemen. Ieder huisje (in dit geval groep) heeft zijn rotte appelen, maar toch is het erg jammer dat ze weinig positief in het nieuws komen, hoe je ook over ze mag denken.
Er is helaas niet veel positiefs waarmee ze in het nieuws zouden kunnen komen. De muziek noem je zelf al, maar dat weten we zo langzamerhand wel. Verder is er angstig weinig positiefs te melden. Eerder dit jaar schreef ik er dit stukje over: http://belgradeblogger.blogspot.com/2009/04/romadag.html
Hallo DJ,
heeel goed dat jij dit soort berichten op je blog plaatst! Het is inderdaad te gruwelijk voor woorden... Die aanklager, wie is dat in Belgrado?
Pozdrav,
Saša
Hij heet Vladimir Vukčević, Saša.
Een reactie posten