enquête

Zoals je ziet, staat de enquête hiernaast. Je hebt veertien dagen. Ga je gang.

no smoking

Het was een gedenkwaardige avond, gisterenavond. Emir Kusturica & The No Smoking Orchestra (het voormalige Zabranjeno Pušenje) speelden en het dak van de Belgrado Arena (jawel, dezelfde hal waar Hind niet verder kwam dan de voorronde van het Eurovisie Songfestival) ging ervan af.

De geschiedenis van Zabranjeno Pušenje gaat terug tot de jaren tachtig van de vorige eeuw in Sarajevo, toen de band wereldberoemd was in heel Joegoslavië. Door de Bosnië-oorlog kwam daar abrupt een einde aan, maar delen van de band zijn na de oorlog weer verder gegaan; het ene deel in Zagreb, het andere in Belgrado, waar de beroemde filmregisseur Emir Kusturica (Underground) zich bij hen heeft gevoegd. En hoe ga ik nou omschrijven wat voor muziek ze maken? Ze spelen keiharde rock, ze spelen traditionele liedjes, ze spelen gevoelige ballads, ze spelen regelrechte hoempa, ze spelen feestmuziek. Ze zetten zichzelf, hun publiek (vooral op de vip-plaatsen), politici en de hele wereld (vooral de Amerikanen) voor de gek, ze rennen en vliegen over het podium, zanger Dr. Nele Karajlić (in het echt heet hij Nenad Janković) draagt een soort van supermanpak en duikt keer op keer het publiek in, waar hij aan zich laat plukken en trekken, op het podium accepteert hij rondvliegende kledingstukken, plastic bekers vol bier, schoenen en wat al niet. Mannen van de security moeten voortdurend oververhitte, dronken fans van de catwalk afslepen. Nou ja, zoiets. Het was haast onmogelijk om plaatjes te maken, omdat de heren geen seconde stilstaan. Maar feest was het, heel lang (en nog een videootje op de koop toe):

kunst?

Nee hè, niet nog meer cultuur. Jazeker wel, nog meer cultuur. The rough guide to Amsterdam is aan de gang. Wat dat is? Dat is mij ook niet helemaal duidelijk. Er draaien een paar Nederlandse films in Belgrado, er spelen een paar Nederlandse bands, er hangen mooie foto's van de Nederlandse fotograaf Mark Nozeman, er wordt wat aan Nederlands toneel gedaan, maar ik zie weinig samenhang, behalve dan dat De Balie (Amsterdam) en Dom Omladine (Belgrado) erbij betrokken zijn. Onderdeel van het programma is een serie verbeeldingen van Servische studenten van de kunstacademie over hun eigen land en die serie levert hele interessante plaatjes op. Het bovenstaande bijvoorbeeld, maar ook dit:

En dit:

Rusland

Ik heb geloof ik ooit weleens geklaagd over de tijd dat ik in Rusland woonde en werkte. Dat het daar zo koud was en somber en dat er zoveel Russen wonen. Dat vind ik nog steeds, maar ik ben nu iets aan het lezen dat toch weer een ander licht werpt op dat onmogelijke land en de genieën die desondanks het heeft voortgebracht. Vriend Wil gaf me de laatste keer dat ik in Nederland was de 'Russische romans' van Vladimir Nabokov, die echt nog wel wat meer heeft geschreven dan Lolita (en dat Russische slaat op het feit dat hij die romans in het Russisch heeft geschreven, terwijl hij al in Duitsland woonde). Mijn hemel, wat een taal, wat een zinnen, wat een opmerkingsvermogen, wat een schrijver. Waarom hebben ze die hier niet? Kopen die twee pillen. Uitgegeven door de Bezige Bij (die me nu een waanzinnig bedrag aan reclamekosten gaat betalen).

kerst

Nog een maand voordat het kerst is, hier zelfs nog langer. Niettemin waren de mannen van de kerstversieringsafdeling van de gemeente Belgrado vanavond al bezig de sterren aan de lantaarnpalen te hangen. Zoals hier in Skadarlija.

film

Er zitten een paar prettige dagen aan te komen in Belgrado. Gisteren is het Festival Autorskog Filma (het festival van de auteursfilms) begonnen. Een mooi programma; Aleksandra heeft een overzicht gemaakt van de films die zij in ieder geval wil zien. Dat zijn er tien, waaronder twee Nederlandse: De hemel boven Nederland (weet niet of de vertaling klopt) en Skin. Maar er valt nog voldoende meer te beleven. Wim Wenders, Martin Scorsese, Steve McQueen. Joepie. Dat wordt de komende dagen in het donker zitten.

vraag

We gaan democratisch doen. Zoals op veel plaatsen loopt ook hier het jaar 2008 op z'n eindje. Een bewogen jaar, als ik eens een cliché mag gebruiken, en heus niet alleen vanwege de verkiezing van Barack Obama. Er gebeurt nog wel meer in de wereld, dames en heren collega's. Ik heb een lijstje gemaakt van de gebeurtenissen die dit jaar naar mijn bescheiden mening smoel hebben gegeven aan Zuid-Oost Europa. Daar ga ik een enquête van maken, maar niet voordat ik jullie een dag of wat (laten we zeggen tot 1 december) de gelegenheid heb gegeven om met aanvullingen te komen. Zoals reeds gezegd, we gaan democratisch doen. Hier is mijn inschatting:

1 januari SLOVENIË: Slovenië wordt voorzitter van de Europese Unie en krijgt daarmee (tot en met 30 juni) de kans zichzelf op de wereldkaart te zetten.

17 februari KOSOVO (even geen discussie over de vraag of dat een land is): de Albanezen verklaren zichzelf onafhankelijk van Servië. De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties geeft er geen goedkeuring aan.

15 maart ALBANIË: Bij een serie explosies in een munitiedêpot in Gërdec bij Tirana komen vierentwintig mensen om het leven, er vallen ruim driehonderd gewonden, driehonderdachttien huizen worden van de aardbodem weggevaagd en vierduizend mensen worden geëvacueerd.

2 april MACEDONIË: Griekenland blokkeert het Navo-lidmaatschap van Macedonië vanwege een langlopend conflict over de naam. Macedonië mag geen Macedonië heten, vinden de Grieken.

11 april BOSNIË-HERCEGOVINA: De belangrijkste politieke partijen bereiken in het parlement een compromis over door de EU geëiste politiehervormingen. Een waterig compromis, dat eigenlijk alleen aantoont hoe verdeeld het land is. De rest van het jaar veel voorspellingen dat Bosnië uiteen gaat vallen.

11 mei SERVIË: De 'Voor een Europees Servië'-coalitie wint de parlementsverkiezingen en vormt een controversiële, maar alternatiefloze coalitie met de Socialistische Partij van Servië, waaraan Slobodan Milošević tot aan zijn dood leiding aan gaf. Er zijn nog twee obscure partijtjes nodig om aan een meerderheid in het parlement te komen.

21 juli SERVIË: Radovan Karadžić gearresteerd en later overgedragen aan het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag.

23 juli BULGARIJE: De Europese Commissie maakt gehakt van de hervormingen in Bulgarije, van de corruptie, de verwevenheid van politiek en georganiseerde misdaad, het verdwijnen van EU-gelden, de vriendjespolitiek en wat al niet. Later neemt Brussel het unieke besluit om 220 miljoen euro aan steungeld te schrappen.

6 oktober KROATIË: Ivana Hodak (dochter bekende advocaat) wordt vermoord en een paar weken later komen de uitgever/hoofdredacteur en de marketing-director van Nacional, respectievelijk Ivo Pukanić en Niko Franjić, om het leven bij een aanslag. Prangende vragen over mafiapraktijken en het onvermogen of de (politieke) onwil om die te beteugelen.

6 oktober MONTENEGRO: Justitie in het Italiaanse Bari vervolgt een aantal vrienden van Milo Đukanović wegens sigarettensmokkel tussen 1994 en 2002. De onbetwiste leider der Montegrijnen ontspringt de dans, hoewel hij er volgens zo ongeveer iedereen tot aan zijn ellebogen in zat. Maar ja, die diplomatieke onschendbaarheid hè.

Wees niet bescheiden en kom met suggesties (kan ook per e-mail)!!!

vorderingen?

Na een onderbreking van een paar maanden heb ik mijn Servische les weer opgepakt.

Nominativ: stara zgrada (oud gebouw). Genitiv: stare zgrade. Akusativ: staru zgradu. Lokativ: staroj zgradi. Nominativ meervoud: stare zgrade en verder weet ik het niet meer. Gek word ik van al die naamvallen.

Uit het huiswerk van deze week:

1. pasoš - pasoši, prodavnica - prodavnice, most - mostovi, more - mora

2. On ide u školu - on radi u školi

3. Ti ideš u restoran - ti radiš u restoranu

4. On voli da pije kafu

5. Volim sir i šunku

6. Studenti moje grupe su iz Italije, Španije, Grčke i Japana.

7. Učim srpski u stanu na drugu spratu stare zgrade.

8. London je u Engleskoj

9. Često ručajem u lepoj kafani

10.Nekada idem na put u mala mesta

Moeilijk nietwaar?

kerk

Een flinke rel bij mij in de buurt. Voor de kerk aan de Cara Dušanastraat wordt gebouwd, waarschijnlijk een winkeltje om kaarsen, ikonen en kerksouvenirs te verkopen. Bijna elke kerk heeft wel zoiets. De buurtbewoners zijn razend. Er is een boel ruimte om de kerk heen, maar nee, de heren priesters hebben in hun goddelijke wijsheid besloten het gebouwtje pal voor de kerk neer te zetten, zeggen ze.

Ik had het nog niet gezien en ben dus vanmiddag maar even gaan kijken. Eerlijk gezegd snap ik de ophef niet zo goed. Het is een tamelijk bescheiden winkeltje en bovendien is de kerk nou ook weer niet van uitzonderlijke schoonheid. Ik vind het nogal een plomp en grauw bouwwerk waarbij het nieuwe bouwseltje haast frivool afsteekt. In één ding hebben de buurtbewoners wel gelijk. In de jaren dat de Democratische Partij van Servië van Vojislav Koštunica aan de macht is geweest, heeft de kerk een haast onaantastbare positie verworven. Niemand zou toestemming hebben gekregen om een gebouwtje op een vergelijkbare plek neer te zetten, maar zodra de geestelijkheid iets doet, lijkt er geen tegenhouden aan.

Persoonlijk zou ik me daar veel bozer over maken.

feest

Er stonden gisteren twee treetjes bier op het balkon, dus moest er wel iets aan de hand zijn. En inderdaad, er was een feestje bij ons thuis; een combinatie van Aleksandra's verjaardag (vandaag) en een opwarmgelegenheid voor de nieuwe woning.

Wat zal ik zeggen? Het was gezellig, het was laat en ik heb me wel eens beter gevoeld dan vandaag.

slava

Het was dus slava gisteren, mijn oren tuteren er nog van. Net als de meeste Serviërs hebben Aleksandra's verwanten de gewoonte om voortdurend en luid door elkaar heen te praten. Voor iemand wiens Servisch niet erg sterk is, zijn die gesprekken moeilijk te volgen. Gelukkig is er voldoende afleiding in de vorm van eten en drinken. Zoals je aan de plaatjes kunt zien, had Aleksandra's moeder weer ernstig haar best gedaan. Natuurlijk was er veel te veel van alles.

Geen geroosterd varken maar allerlei soorten vis dit keer, omdat het vrijdag was. En een worteltjessalade die ik nog nooit eerder had gegeten. Voor de liefhebbers van heet: 2 kilo wortels geraspt, 300 gram hete pepers (vers) in ringetjes, bosje peterselie fijngehakt, 2 tenen knoflook fijngehakt, 300 gram olie (weet niet precies hoeveel dat in cc's is, gewoon proberen), eetlepel zout, eetlepel suiker, 3 eetlepels goede azijn. Door elkaar husselen en klaar.

Rakija was er natuurlijk ook. De trots van schoonvader Negovan, van višnje (zure kersen, bestaat daar een Nederlands woord voor?), drie keer gestookt, 50 procent alcohol en in een bijzondere fles, waar oorspronkelijk Metaxa in heeft gezeten. Kleine glaasjes, want vreselijk sterk, maar oh zo smakelijk.

En dan weer tweehonderdvijftig kilomter terug naar huis, volgeladen met van alles omdat Servische (schoon)moeders altijd denken dat hun in de stad levende kroost in de winter van de honger omkomt. Dus:

tien kilo aardappels van eigen land, tien kilo walnoten uit eigen boom, grote zak pečena paprika (weet ik geen Nederlands woord voor, paprika uit eigen tuin), drie potten ajvar (paprikapuree, paprika uit eigen tuin), pompoenpita (taart), doos višnje uit eigen boom, zak hazel-, walnoten en amandelen van opa en oma uit Macedonië, doos chocola en vast nog wat dingen die ik vergeten ben. Burp.

VOERTUIGENSERIE

De laatste episode van de voertuigenserie ligt alweer heel ver achter ons. Tijd voor een nieuwe aflevering, hoewel die meer over transport in het algemeen gaat dan over individuele voertuigen. Laat me beginnen met een tegenvaller. Afgelopen week werd na twintig jaar asfalteren, bruggen bouwen, tunnels hakken, gekissebis en miraculeuze geldverdwijnerij de ringweg om Belgrado geopend. Je zou dus denken dat het rustiger zou zijn op de weg die dwars door de stad heenloopt. Nee dus. Voor Gazela (de brug over de Sava) stond als vanouds een file en ook verderop was er zowat geen doorkomen aan.

Buiten de stad was het ineens een stuk rustiger.

En dat geeft te denken. Servië is logistiek een soort van Oostenrijk: normaal gesproken rijdt er truckgewijs van alles doorheen op weg van Turkije, Griekenland en vooral Turkije naar andere delen van Europa en vice versa. Relatief weinig vrachtwagens laden of lossen hier. Maar ook op de snelweg is de economische malaise zichtbaar. Er wordt aanzienlijk minder vervoerd.

Een Turkse chauffeur eet z'n lunch, een Macedonische en een Kroatische collega zijn even naar de w.c.

Verder was het doodstil tussen Belgrado en Niš. Dat rijdt lekker door, maar het scheelt de Servische schatkist hoopjes dinars aan tolgelden.

meer kut

Er wordt flink gereageerd op het scheldkanonadetje van Danko Lazovic. Dat is mooi, van culturele uitwisseling is nog nooit iemand slechter geworden. Een bezoeker stuurde deze link. Ik ga het niet letterlijk vertalen, de strekking lijkt me zonder ook wel duidelijk. Dat wordt nog flink oefenen als ik met de echte schelders mee wil doen.

slava

Ik post me helemaal suf vandaag omdat ik er morgen niet ben. Dan ga ik naar Niš ter viering van Aranđelovdan, de dag van de aartsengel Mihail en de slava van Aleksandra's familie. Mihail (Michaël) staat bij ons in de boekenkast een oogje in het zeil te houden (ik zie nu pas dat het boek God is dead achter hem staat = echt toeval). Voor degenen die niet weten wat een slava is, hier een uitgebreide uitleg. Die slava is belangrijk, neem dat van me aan. Er komen altijd veel mensen langs, er is spijs en drank en het wil nog wel eens een dolle boel worden. Pop Raša is daar in Niš al langsgeweest met zijn gezegende water, dus het kan niet meer stuk. Ik eet vandaag maar niet zoveel, want Aleksandra's moeder gaat me morgen helemaal volstoppen.

Servologen zullen zich misschien afvragen waarom wij zelf geen slava hebben. Dat is heel simpel. Toen Aleksandra en ik trouwden, stond ik voor de keus: ik kon me laten dopen (ik ben ooit luthers gedoopt, maar dat telt niet) en daarmee het recht verwerven om in de kerk te trouwen en een slava uit te zoeken of ik kon dat niet doen en daarmee worden uitgesloten van die privileges. Nou wil ik me tot op zekere hoogte best aanpassen aan de lokale zeden en gewoonten, maar om orthodox te worden ging me toch een beetje te ver. Vandaar. Ik groet u en hoop zaterdag weer terug te zijn (mogelijk met lichte kater).

nutteloos 2

Afgelopen maandag beloofde ik meer plaatjes van nutteloze gebouwen. Welaan, hier is er nog een. Het is een centrale voor de stadsverwarming aan de Dunavski Kej (Donaukade). Werkt niet, staat leeg. Er gebeurt al jaren niks mee. Volgens iemand die er vlakbij woont is de centrale ooit stomweg op de verkeerde plek gebouwd; het schijnt iets te maken te hebben met de aanvoer van kolen. De schepen die de brandstof vervoeren kunnen hier niet afmeren, dus hebben ze maar een andere centrale gebouwd op een plek langs de Donau waar dat wel kan. Ik sta niet in voor het waarheidsgehalte van deze uitleg, maar het zou best eens kunnen kloppen.

requiem

Ik had er natuurlijk zelf op moeten komen, maar dankzij een oplettende bezoeker (dankjewel Tim) missen jullie het toch niet: gisteren is de laatste Yugo van de lopende band gerold. "Weemoedig afscheid van de Yugo" stond er boven een stukje in het Algemeen Dagblad (alweer het AD), dat overigens wemelt van de fouten. Ten eerste zullen er maar weinigen weemoedig zijn over het verdwijnen van de Yugo's. Geen hond wil in die dingen rijden als het niet strikt noodzakelijk is. Veel mensen nemen zelfs een duur krediet om vooral maar een tweedehands 'westerse' auto te kunnen kopen. Ten tweede gaat producent geen Fiat Punto's assembleren, maar twee nieuwe Fiat-modellen. Ten derde staat Zastava niet voor rode vlag (zelfs niet destijds), maar gewoon voor vlag:

En tenslotte is er geen Serviër die Momcilo Spajeci heet.

Ik vraag me trouwens af of die hele Fiat-deal nog wel doorgaat. De Italianen hebben beloofd 700 miljoen euro te investeren in Zastava, maar het concern kampt vanwege de economische malaise met gigantische problemen. In Italië is de verkoop met twintig procent gedaald en Fiat heeft in vier fabrieken werktijdverkorting doorgevoerd. Ze worden daar in Kragujevac heel zenuwachtig van, ook al omdat de Amerikaanse wapenfabrikant Remington samenwerking met de wapenpoot van Zastava op de lange baan heeft geschoven.

Hier nog een filmpje. Een passend requiem dunkt me.

kut

Excuses voor de kop boven deze post, maar het kan even niet anders. Het gaat over de edele kunst van het schelden, naar aanleiding van een berichtje in het Algemeen Dagblad (dank Cornelis). Danko Lazović, voetballer bij PSV, zou afgelopen zondag "de vreselijkste dingen" hebben geroepen tegen Huub Stevens. "Kut"en "ik neuk je moeder", zou hij zijn coach hebben toegevoegd. In het Servisch klinkt dat als volgt "pička" en waarschijnlijk iets als "jebem ti majku". Voor gevoelige Nederlandse oren zijn dat misschien "de vreselijkste dingen", in het Servo-Kroatische taalgebied zijn zulke uitlatingen heel normaal. Als je hier scheldt, komt er meestal "kut", "neuken" en een vrouwelijk familielid in voor, vaak ook een combinatie. "Jebiga" en "jebote" worden veel gebruikt(onvertaalbaar, maar zoiets als het Engelse "fuck it", je hebt "jebem ti oci krmeljive" (ik neuk je vuile ogen), "(idi) u pičku materina" ((verdwijn) in de kut van je moeder) en zo kan ik nog wel even doorgaan. Toegegeven, het is geen potverdikkie of sapperloot, maar dat hoor ik Nederlandse voetballers ook niet zeggen. En wie valt er in Nederland nou van z'n stoel als iemand "lul" zegt of "godverdomme". Daar wordt toch niemand warm of koud van? Nou dan.

paspoort

Nog even en dan kan bovenstaand vod in de prullenbak. Joegoslavië bestaat al jaren niet meer, maar Serviërs reizen, als ze tenminste een visum krijgen, nog steeds de wereld rond met een paspoort van de Savezna Republika Jugoslavia (Federale Republiek Joegoslavië). De bedoeling was dat de vertrouwde blauwe paspoorten eind dit jaar vervangen zouden zijn door onderstaande hypermoderne, biometrische, geavanceerde en niet na te maken (wie zou er een Servisch paspoort willen namaken?) nieuwe rode.

Maar ja, zo makkelijk gaat dat natuurlijk niet. Er zijn technische problemen en drukproblemen en omdat Serviërs alles op het allerlaatste moment doen zijn er ook uitgifteproblemen. Als men zich aan de datum van 31 december 2008 had gehouden, had haast niemand op 1 januari 2009 een geldig paspoort gehad.

Het lijkt toch nog goed te komen. Hoewel... Het parlement bediscussieert vandaag een voorstel om de geldigheid van de oude paspoorten (die overigens sinds 1 november niet meer worden uitgegeven) nog een jaartje te rekken. Maar het parlement in Servië discussieert zelden over onderwerpen die op de agenda staan. Goed mogelijk dat er in het nieuwe jaar geen Serviër meer naar het buitenland kan.

nutteloos

Er was gisteren iets geks aan de hand: ik kon niet bij mijn blog en dus kon ik niks posten. Soms zijn de wetten van cyberspace onnavolgbaar. Vandaag werkt het weer.

Ik wil het eens over nutteloze gebouwen hebben: gebouwen die nooit zijn afgemaakt, gebouwen die wel zijn afgemaakt, maar nooit in gebruik zijn genomen, verlaten gebouwen etcetera. Er staan er nogal wat van in de regio. Om te beginnen een gebouw in de voormalige Straat van de 29e november (op 29 november 1943 legde de Anti-Fascistische Raad voor de Nationale Bevrijding van Joegoslavië de basis voor de na-oorlogse socialistische federale republiek Joegoslavië), die tegenwoordig Bulevar Despota Stefana (zoon van tsaar Lazar die in 1389 in de pan werd gehakt door de Turken tijdens de Slag op het Merelveld in Kosovo). Het zal ooit wel bedoeld zijn voor de huisvesting van kantoren, maar het staat daar in de huidige staat al te staan sinds ik in Belgrado kom en dat is bijna tien jaar. Goedkoop kan het nooit zijn geweest, want Despota Stefana is hartje stad. Geen idee van wie het is en waarom het niet is voltooid. Iemand anders misschien wel?

hip

Ik ben cultureel weer helemaal opgefrist. Gisterenavond presenteerde de band Darkwood Dub zijn nieuwe album: Jedinstvo (eenheid, harmonie). Plaats van handeling: The Tube, een club in het centrum. Publiek: hippig, veel acteurs, televisiemensen, schrijvers, muzikanten, kunstenaars, zelfs vice-premier Đelić kwam om middernacht binnenwandelen, in pak, maar zonder stropdas en gearmd met een jonge vrouw die zijn vrouw bleek te zijn. De muziek was puik, niks op aan te merken, maar het was wel erg druk en erg warm.

De tijd dat ik me ongedwongen in een hossende menigte stortte ligt ver achter me. Ik heb me dus maar teruggetrokken bij de bar, waar de biertjes erg duur waren (210 dinar = 2,5 euro = voor Belgradose begrippen een godsvermogen).

Jullie houden aan dit uitje zelfs een primeur over. Nog nooit vertoond in Nederland: een videofragment van een van Serviës bekendste bands:

organen

Er begint een bijzonder onfrisse lucht op te stijgen uit sommige krochten van de Kosovaarse samenleving. Het was Carla del Ponte die de deksel van de beerput heeft gehaald. Zij openbaarde in haar boek De Jacht (gek genoeg pas nadat ze was afgetreden) dat er tijdens de Kosovo-oorlog in 1998 en 1999 driehonderd niet-Albanezen waren ontvoerd naar Albanië, vermoord en dat hun organen waren verpatst. Het Kosovaars-Albanese Kosovo Bevrijdingsleger zou eraan meegewerkt hebben.
Volgens een woordvoerder van de Servische aanklager voor oorlogsmisdaden was de lucratieve handel met de oorlog niet opgehouden. Hij vertelde dat er in 2001 veertig patiënten uit de psychiatrische inrichting in Stimlje waren verdwenen richting Albanië.
Vorige week arresteerde de Kosovaarse politie twee urologen en de manager van de privékliniek Medicus. Het drietal zou op commerciële basis nieren uit mensen hebben gehaald en hebben verkocht.
Servische beschuldigingen zijn in dit geval waarschijnlijk niet de meest betrouwbare basis om de waarheid op te baseren en het is al evenmin onduidelijk of de arrestatie van de urologen iets met de eerdere orgaanhandel te maken heeft. Maar het is toch wel merkwaardig dat de Albanese autoriteiten alle medewerking aan een onderzoek weigeren onder het mom: het is al eens onderzocht. De verantwoordelijken in Kosovo hebben het over "pure speculatie uit Belgrado".
Misschien kan Del Pontes opvolger Brammertz een klein beetje druk uitoefenen. Dat wil wel eens helpen.

opzouten?

Ik schreef al eerder over vlooienmarktjes die op verschillende plekken in de stad spontaan spontaan zijn gegroeid. Je kunt er rotzooi kopen, meer is het niet, maar het is kennelijk een welkome aanvulling van stadsbewoners die het niet al te breed hebben. Hoewel illegaal, deed de politie er tot voor kort niets aan. Gisteren was het ineens anders. Op de buvljak in de George Washingtonstraat verscheen een agent (inzetje) en die sommeerde de illegale marktkooplui op te zouten. Braaf begonnen ze hun spulletjes in te pakken en weg te dragen. Heeft het geholpen? Nee, natuurlijk niet. Vandaag waren ze er weer met z'n allen, alsof er nooit een politieman was geweest.

oproep

Ik ben niet zo van het ondertekenen van allerlei verklaringen, oproepen, manifesten en andere pogingen om de wereld te verbeteren. Maar deze keer maak ik graag een uitzondering, al was het alleen maar uit respect voor de oproeper om deze oproep te tekenen, een van mijn beste vrienden en onvermoeibaar strijder voor de mensenrechten in Macedonië, Xhabir Deralla; een van de weinigen hier op de Balkan die zich niet gek laat maken door etnische blabla en die een open oog heeft en houdt voor de gekte in allerlei groeperingen.
Naar het schijnt vieren we dit jaar de zestigste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Niet dat er in die zes decennia qua mensenrechten veel is verbeterd en niet dat deze oproep veel zal veranderen, het kan in ieder geval geen kwaad om mee te doen. Bij deze dus een oproep om gevolg te geven aan Xhabirs oproep om de oproep te ondertekenen. Dat kan hier.