hulde

Of ik Grieks spreek, vroeg Albert. Nee, ik spreek geen Grieks. Geen woord. Als je cyrillisch leest, kun je het Griekse schrift met wat fantasie wel ontcijferen, maar dan weet je nog niks. Een goede vertaler, die op de hoogte is van wat er in het land speelt en ook nog eens goede contacten heeft, is dus van levensbelang als je, zoals ik, moet berichten over een land waar je de taal niet van beheerst en (behalve uit de krant) nauwelijks weet wat er gaande is. Een fixer heet zo iemand (producer als je televisie maakt, verschil moet er zijn). Pavlos is een goede. De momenten dat we niet aan het interviewen waren, waren we aan het discussiëren en raadde hij me aan een laagje dieper te kijken dan hetgeen je aan de oppervlakte ziet. Ik kan natuurlijk niet zeggen dat ik de Griekse samenleving nu ten diepste doorgrond, maar volgens mij heb ik voldoende gezien en gehoord om later vandaag twee verhalen voor het Financieele Dagblad te maken. Hulde voor Pavlos.